Του Γιώργου Φιντικάκη
Με μισή καρδιά και για τα μάτια της δόσης τρέχει η κυβέρνηση τις μεταρρυθμίσεις, αλλά το μήνυμα που περνάει μέσα και έξω είναι ότι το κάνει με περισσή απροθυμία. Ναι μεν τις ψηφίζει, αλλά με τέτοια δυσθυμία και έλλειψη διάθεσης, λες και περιμένει να ολοκληρωθεί ο εκλογικός της κύκλος, για να τις εφαρμόσει μια επόμενη κυβέρνηση, πιο πρόθυμη.
Ασφαλώς και δεν αναμένει κανείς από τους υπουργούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να βγουν και να πανηγυρίζουν τις μεταρρυθμίσεις στο Σύνταγμα, είναι άλλο όμως να ετοιμάζεσαι να υπογράψεις μια συμφωνία, και άλλο να μην δείχνεις τον παραμικρό ζήλο για να την υποστηρίξεις.
Όχι δεν άλλαξε η λογική του ΣΥΡΙΖΑ επειδή φαίνεται ότι βρίσκεται κοντά στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης, το DNA του παραμένει το ίδιο. Όπου μπορεί να βρει προσκόμματα τα βρίσκει, και όπου μπορεί να κλωτσήσει το τενεκεδάκι παραπέρα το κάνει.
Όλα γίνονται με το στανιό, και ουδείς πολυπιστεύει σε Ελλάδα και εξωτερικό, ότι μπορεί αυτή η κυβέρνηση να κάνει πραγματικές μεταρρυθμίσεις. Το καταλαβαίνουν και οι ίδιοι ότι αδυνατούν να αλλάξουν τη λειτουργία του Δημοσίου, γι'' αυτό ακριβώς και στρέφονται σε "δοκιμασμένες" συνταγές, όπως το κόψιμο κορδέλας σε δρόμους πασχαλιάτικα, ελπίζοντας να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη από τους χιλιάδες εκδρομείς.
Τρία παραδείγματα
Δεν είναι τυχαία η πολύ μικρότερη θέρμη με την οποία αντιμετωπίζουν οι υπουργοί της κυβέρνησης τις αποκρατικοποιήσεις. Δεν "έκλαψε" για παράδειγμα κανείς στην κυβέρνηση για την συμφωνία με τα αεροδρόμια, αλλά κανείς κιόλας δεν υπεραμύνθηκε για τα οφέλη σε οικονομία και τουρισμό. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση από τους Π. Καμμένο, Αλ. Φλαμπουράρη, και Χρ. Σπίρτζη που υποδέχθηκαν πρόσφατα στο Μαξίμου τους Γερμανούς. Μόνο ο "συνήθης ύποπτος" υφυπουργός Οικονομίας Στέργιος Πιτσιόρλας, βγήκε δημόσια να υποστηρίξει την συμφωνία, λες και για τους άλλους τρεις συναδέλφους του η παράδοση των αεροδρομίων δεν συνέβη ποτέ.
Δεύτερο παράδειγμα, η κωλυσιεργία έγκρισης στο αναθεωρημένο πρόγραμμα του ΤΑΙΠΕΔ που παραμένει για μήνες φάντασμα, και το οποίο επρόκειτο να συμφωνηθεί δια περιφοράς από τους υπουργούς που συμμετέχουν στο ΚΥΣΟΙΠ, κάτι που ακόμη εκκρεμεί.
Δεν ισχύει κάτι διαφορετικό στο θέμα ΔΕΗ. Αποφάσισε σε αυτή τη φάση ο Γιώργος Σταθάκης για να κατευνάσει τις αντιδράσεις να εξαιρέσει την πώληση υδροηλεκτρικών, γνωρίζοντας ότι ο διαγωνισμός του Σεπτεμβρίου για τα λιγνιτικά εργοστάσια θα συγκεντρώσει μικρό επενδυτικό ενδιαφέρον ή θα αποβεί άγονος. Άρα και εδώ κερδίζει χρόνο, κλωτσώντας το τενεκεδάκι στο μέλλον.
Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση φροντίζει να ψηφίζει τα πάντα, μόνο και μόνο για να καλυφθεί οριακά και εντελώς τυπικά έναντι των δανειστών. Κοροϊδεύει ή νομίζει ότι κοροϊδεύει τους "σκληρούς" και το ΔΝΤ, λες και η ανάπτυξη, οι επενδύσεις, οι μεταρρυθμίσεις, θα έρθουν μόνο και μόνο επειδή θα τις ψηφίσουν 153 κυβερνητικοί βουλευτές. Κυρίως όμως πετυχαίνει να ικανοποιεί ή να νομίζει ότι ικανοποιεί κομματικά και συνδικαλιστικά ακροατήρια, προτάσσοντας το επιχείρημα ότι η κρατική περιουσία παραμένει υπό δημόσιο έλεγχο.
Δεν πήρε τίποτα, παρ'' ότι εφάρμοσε 200 μέτρα
Στα μάτια πάντως κάποιων ξένων, όπως του Πιερ Μοσκοβισί, ο Τσίπρας είναι άξιος θαυμασμού επειδή σε λιγότερο από δύο χρόνια πήρε περισσότερα από 200 μνημονιακά μέτρα.
Το εύλογο ωστόσο ερώτημα που έρχεται στο μυαλό κάθε λογικού ανθρώπου, είναι ότι αφού ο Τσίπρας ήταν τόσο καλός μαθητής, πως και δεν εισέπραξε κάποιο ισχυρό αντάλλαγμα (π.χ. σε αφορολόγητο, συντάξεις, χρέος) για τα τόσο επώδυνα μέτρα που υποχρεώθηκε να πάρει; Είτε επομένως η κυβέρνηση έκανε μια πολύ κακή διαπραγμάτευση αφού έδωσε πολλά αλλά πήρε ελάχιστα, είτε είναι τόσο κυνική που θέλει πάση θυσία να παραμείνει αγκιστρωμένη στην εξουσία, δίνοντας στους δανειστές οτιδήποτε ζητούν. Είτε και τα δύο μαζί που είναι και το πιθανότερο.
Το ακόμη καλύτερο είναι ότι στην κοινωνία δεν κουνιέται φύλλο, κάτι μοναδικό στα χρόνια των μνημονίων. Παραιτημένη ή και ζαλισμένη από τις "μεταμορφώσεις" του ΣΥΡΙΖΑ δεν συμμετέχει στην πολιτική, με κάποιους να εκτιμούν ότι στις επόμενες εκλογές τα ποσοστά αποχής θα είναι πολύ μεγάλα.
Το καταλαβαίνει αυτό και η κυβέρνηση που φοβάται ότι όταν θα έρθει η ώρα των εκλογών, θα την θυμούνται μόνο για τα δημοσιονομικά της μέτρα, και τίποτε άλλο. Εξ ου και οι πασχαλιάτικες κορδέλες, αλλά και τα "γκάζια" που λέγεται ότι έβαλε την Πέμπτη ο Τσίπρας στους υπουργούς του καλώντας τους να επιταχύνουν τα μεγάλα επενδυτικά project, ανάμεσα στα οποία και τις αποκρατικοποιήσεις. Σαν να λέμε, όλοι ιδεολόγοι είμαστε, αλλά πρέπει να φέρουμε και αποτέλεσμα, δηλαδή λεφτά και ανάπτυξη, δουλέψτε λοιπόν προς αυτή την κατεύθυνση, και σταματήστε να βάζετε προσκόμματα, γιατί τα ποσοστά μας πέφτουν.
Και επειδή το είπε ο Πρωθυπουργός, σημαίνει ότι πήδηξε ο ΣΥΡΙΖΑ στο τρένο των μεταρρυθμίσεων ; Προφανώς όχι. Τα πράγματα το επόμενο διάστημα μπορεί λίγο να τρέξουν, διαγωνισμοί να ολοκληρωθούν, άλλοι να προκηρυχθούν, όμως η γενική εικόνα είναι ότι θα συνεχίσουν να γίνονται με το στανιό, σαν σε ταινία slow motion.
Και η κοινωνία σε φάση ησυχασμού
Τις αντιστάσεις αυτές της κυβέρνησης γνωρίζουν καλά τόσο ο Μοσκοβισί, όσο και το ΔΝΤ. Το θέμα επαναφέρουν συνεχώς οι Σόιμπλε, Σούλτς και Λανγκάρντ τορπιλίζοντας με κάθε ευκαιρία την προσπάθεια εξωραϊσμού της κυβέρνησης ότι έχει κάνει τις μεταρρυθμίσεις κτήμα της. Και επειδή η αποκατάσταση της αξιοπιστίας μας παραμένει ζητούμενο, δεν θα πρέπει να αποκλείονται εκπλήξεις όταν θα δούμε ολόκληρο το κείμενο της τελικής συμφωνίας.
Ο μεγαλύτερος όμως φόβος είναι ότι η κοινωνία έχει ξεμείνει από δυνάμεις. Συμπεριφέρεται σαν να βρίσκεται σε φάση αναχωρητισμού. Σαν να έχει αρνηθεί εκούσια κάθε είδος αντίδρασης, προτιμά να βλέπει Survivor αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο και ανοίγοντας την όρεξη στους υπουργούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για νέους πειραματισμούς.
