Του Νίκου Μελέτη
Η σύγχυση που προκαλεί το γεγονός ότι φθάσαμε στην βαθιά Άνοιξη και ήδη προβάλει το καλοκαίρι ως χρόνος για την ολοκλήρωση της Αξιολόγησης του Μνημονίου που αποτελεί κατόρθωμα της κυβέρνησης και της «διαπραγμάτευσης» του καλοκαιριού του 2015, θολώνει την εικόνα. Και η κυβέρνηση μια βλέπει τον Schaeuble εχθρό και δαίμονα, την άλλη ως σύμμαχο που θα δώσει την μάχη απέναντι στο κακό ΔΝΤ.
Από χθες ρίγη συγκίνησης σκόρπισε στην Αθήνα η είδηση ότι επιτέλους ο Schaeuble αναγνωρίζει τις «επιτυχίες» της κυβέρνησης και βάζει στην θέση του τον «άσχετο» Thomsen και όλο το ΔΝΤ. Ως και για «τούμπα» Σόιμπλε διαβάσαμε.
Είπε ο κ. Schaeuble ότι πιο συχνά επιβεβαιώνονται οι προβλέψεις της Αθήνας παρά εκείνες του ΔΝΤ και ότι θα μπορούσαμε να βγούμε στις αγορές ακόμη και με το 50% των μεταρρυθμίσεων…
Καθώς οι στιγμές για την ελληνική οικονομία (και για την τύχη της κυβέρνησης) είναι κρίσιμες μήπως πρέπει να ξαναδιαβάσουμε τις δηλώσεις του Γερμανού Υπουργού;
Να υπενθυμίσουμε ότι η στάση του ΔΝΤ, πέραν των λανθασμένων εκτιμήσεων και προβλέψεων είναι σταθερή: «πλήρης» υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, απομείωση του χρέους, μείωση των πλεονασμάτων καθώς το 3,5% δεν είναι ρεαλιστικό. Πολύ απλά καλεί τους Ευρωπαίους να κουρέψουν το χρέος ώστε χωρίς μεγάλα πλεονάσματα και συνεπώς με μικρότερη λιτότητα να εξασφαλισθεί η βιωσιμότητα του χρέους…
Ο Schaeuble τι ακριβώς είπε; Ο Γερμανός υπουργός που πέραν των ιδεοληψιών του, της κόπωσης του από το ελληνικό πρόβλημα, της τιμωρητικής διάθεσης που πιθανόν έχει για το ελληνικό πολιτικό σύστημα, έχει σε πέντε μήνες και εκλογές. Συνεπώς το μόνο που δεν μπορεί να ακούσει είναι το «κούρεμα» του χρέους. Και από εκεί ξεκινά η κόντρα του με το ΔΝΤ, το οποίο υποχρεωτικά πρέπει να κρατήσει στο ελληνικό πρόγραμμα.
Η δήλωση του για τις «επιτυχίες» της ελληνικής κυβέρνησης και τα πλεονάσματα (που όλοι γνωρίζουμε πως έχουν επιτευχθεί) μάλλον είναι λόγος ανησυχίας παρά πανηγυρισμού. Ο κ. Schaeuble πολύ απλά στέλνει το μήνυμα στο ΔΝΤ ότι η λιτότητα στην Ελλάδα αποδίδει και είναι επιτυχής. Η Ελλάδα πετυχαίνει πλεονάσματα διαψεύδοντας τα στατιστικά του ΔΝΤ, και συνεπώς μπορεί να τα επιτυγχάνει και στο μέλλον. Και συνεπώς αρκεί αυτή η «επιτυχία» για να εξασφαλισθεί η βιωσιμότητα του χρέους, άρα δεν χρειάζεται κούρεμά του, παρά μόνο περιορισμένες παρεμβάσεις όπως αυτές που έχουν σκιαγραφηθεί στο Eurogroup του Μαΐου του 2016.
Και όπως ήρθε να συμπληρώσει ο κ. Regling του ESM αλλά και ο κ. Dijsselbloem τα όποια μέτρα για το χρέος θα αφορούν την περίοδο μετά το πρόγραμμα, το 2018…
Μέσα στην παραζάλη αυτό που δεν βλέπουν είναι ότι κατάντησε η χώρα να μένει με το κεφάλι βουτηγμένο στο νερό και απλώς να ενδιαφέρεται για το ποιος από τους δυο, το ΔΝΤ η ο Schaeuble θα χρεωθεί τον πνιγμό της..
Γιατί είναι προφανές ότι από αυτή την κόντρα ΔΝΤ-Βερολίνου και τον συμβιβασμό που όλοι ελπίζουμε να υπάρξει, ο μόνος με «μονά -ζυγά χαμένος» θα είναι και πάλι οι Έλληνες πολίτες.
Και υπεύθυνοι, αν έχει βεβαίως καμιά σημασία, δεν θα είναι μόνο οι δανειστές…
(Φωτογραφία: SOOC)
