Όλος ο θίασος επί σκηνής

Όχι πως μου πέφτει λόγος, αλλά μια χαρά είναι το ερωτηματολόγιο. Αυτό που έστειλε ο Κασσελάκης στα μέλη του ηλεκτρονικού iSyriza. Και γιατί δηλαδή να μη το στείλει; Όταν τους επισημαίναμε, κάποιοι από εμάς, ότι η νέα αντίληψη του «αρχηγού» είναι «αμεσοδημοκρατική» και «αδιαμεσολάβητη» και ότι αυτό συνιστά αλλαγή παραδείγματος και εκτοπισμό των κομματικών διαδικασιών νόμιζαν ότι τους πηγαίναμε κόντρα για την κόντρα.

Τώρα γνωρίζουν. Όλος ο θίασος είναι, και πάλι, επί σκηνής. Για να είμαστε ειλικρινείς, τις τελευταίες εβδομάδες, ολοένα και περισσότερα στελέχη του «ήταν κάποτε ο Σύριζα του Τσίπρα», είχαν καταλάβει πως όσα ήξεραν τελείωναν με το «Συνέδριο».

«Συνέδριο», με τον νέο μάλιστα «Πρόεδρο», δεν θα ήταν ποτέ μια γιορτή αποθέωσης του καθιερωμένου πρώην Πρωθυπουργού. Αλλά μια πράξη επιβεβαίωσης του νέου αρχηγού στον δρόμο της νέας κεντρο-αριστεράς.

Ο κ. Κασσελάκης γνωρίζει καλά, γιατί αυτό δείχνουν οι εκλεπτυσμένες έρευνες των ψηφοφόρων, ότι κερδίζει όταν απευθύνεται απευθείας στους πολίτες που τον εμπιστεύτηκαν. Δεν απευθύνεται σε όσες και όσους ψήφισαν την κυρία Αχτσιόγλου. Άλλωστε όλοι αυτοί έχουν ήδη σαλπάρει από τον νυν Σύριζα. Κι αν δεν έχουν ακόμη φύγει, σίγουρα θα το κάνουν αμέσως μετά το «Συνέδριο».

Τι να τους κάνει, λοιπόν, ο Κασσελάκης; Χώρο πιάνουν, λογαριασμό να τους δώσει δεν έχει χρόνο (και έχει απόλυτο δίκιο ως προς αυτό…), απλώς περιφέρουν την γκρίνια τους και δημιουργούν βαρύ κλίμα.

Μένουν όλοι οι άλλοι. Του φτάνουν και του περισσεύουν. Με αυτές και αυτούς που ό,τι κι αν κάνει σπεύδουν να τον επικροτήσουν θα πορευτεί. Κι όπου βγει. Χειρότερα από όσο (του) πηγαίνουν τα πράγματα αποκλείεται. Καλύτερα, δύσκολο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

Οφείλω πάντως να παραδεχτώ πως αν τα σκέφτεται μόνος όλα αυτά τα μηχανορραφικά… μπράβο του. Είναι βεβαίως περισσότερο πιθανό να τον συμβουλεύουν κάποιοι που ξέρουν να διαβάζουν προσεκτικά τα ευρήματα των εκλεπτυσμένων δημοσκοπήσεων.

Αυτοί λοιπόν, προφανώς διαπιστώνουν ότι το μόνο που πραγματικά κληρονόμησε ο κ. Τσίπρας στον κ. Κασσελάκη είναι κάτι μεταξύ 4,60% (13 έδρες) και 16,79%, (52 έδρες) τα δύο αποτελέσματα του 2009 και 2012. Το δεύτερο το έπιασε ήδη στις δεύτερες περυσινές (17,83% και 21 έδρες). Το πιθανότερο είναι ότι οδεύει προς κάτι λιγότερο, έως και πολύ μικρότερο.

«C’ est pas mal», που ελληνιστί μπορεί να αποδοθεί και ως «δεν είναι κι άσκημα».

Δείτε το από τη σκοπιά Κασσελάκη. Εμφανίζεται από το πουθενά και τους αρπάζει το κόμμα. Θέλουν τώρα να του το πάρουν πίσω με το «έτσι θέλω» γιατί δήθεν δεν είναι δικό του.

Αν όμως το κρατήσει, θα είναι ο πρώτος αρχηγός που θα διαθέτει κόμμα με ποσοστό που κάποιοι άλλοι χρειάστηκαν χρόνια να το αποκτήσουν.

Γι αυτό θέλει κάτι καινούργιο. Κάτι που δεν  θα θυμίζει τίποτε από τα παλιά. Ως προς αυτό, έχει πολύ δίκιο και τα υπολογίζει σωστά. Ό,τι κι αν πάρει η «Νέα Αριστερά», μάλλον πίσω του θα βρίσκεται.

Αποδεσμευμένος από τα βαρίδια που μόνον χάνουν, συνεχώς, από το 2015 μέχρι σήμερα μπορεί να επιχειρήσει το αδιανόητο.

Να προκαλέσει τον κ. Ανδρουλάκη σε μια πραγματική αναμέτρηση. Χωρίς αμφιβολία, η σημερινή τακτική του ΠΑΣΟΚ δεν βγάζει πουθενά. Μόνον η ανασυγκρότηση του χώρου της κεντρο-αριστεράς μπορεί να αποκτήσει -υπό όρους- κάποια εκλογική προοπτική.

Οι υπολογισμοί είναι απλοί και αναντίρρητοι. Αργά «ξύπνησαν» οι τοποτηρητές του Τσίπρα στο απολειφάδι του ΣΥΡΙΖΑ. Το διαζύγιο έχει δρομολογηθεί και μάλλον θα βγει με τον «σύγχρονο» τρόπο: αυτόματο, συναινετικό και γρήγορα.