«Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν είναι η πρώτη δημοσκόπηση που καταγράφει την αντίθεση του ελληνικού λαού στην αποστολή όπλων στην Ουκρανία, αφού τα ίδια στοιχεία - με κάποιες διαβαθμίσεις - έχουν δώσει και δημοσκοπήσεις ελληνικών εταιρειών. Το γεγονός ότι αυτές τις δημοσκοπήσεις τις τρώει η αφάνεια κάθε άλλο παρά δύσκολο είναι να ερμηνευτεί...»
Τα ανωτέρω από τον Ριζοσπάστη της «18 Οχτώβρη 2022». Αφορμή μια πανευρωπαϊκή δημοσκόπηση της εφημερίδας The Guardian από την οποία η εφημερίδα του ΚΚΕ εξήγαγε το «χρήσιμο» συμπέρασμα ότι «σε 13 δυτικές ή αγγλόφωνες χώρες ένας πυρήνας δέκα κρατών στηρίζει τη συνέχιση των οικονομικών κυρώσεων προς τη Ρωσία, ενώ η Ελλάδα, η Ουγγαρία και η Ιταλία διαφοροποιούνται». Εξάλλου, το 2022, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Νικολάου-Αλαβάνος ψήφισε «κατά» σε πρόταση καταδίκης της ρωσικής εισβολής στον Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Ο έτερος φιλικός Καππαδόκης προς το καθεστώς της Μόσχας είναι, βεβαίως ο Βελόπουλος που έχει εκφράσει τον θαυμασμό του για τον Πούτιν λέγοντας «έναν τέτοιον ηγέτη θέλω για τη χώρα μου» εξηγώντας μάλιστα πως «ο Πούτιν προτιμά τον Τραμπ, γιατί δεν θέλει πόλεμο κι αυτός. Τον ανάγκασαν (τον Πούτιν) να κάνει πόλεμο, αναγκάστηκε να κάνει εισβολή».
Τα δύο αυτά κόμματα μαζί προτιμούν, δημοσκοπικά, κοντά στο 20%-25% των πολιτών, δηλαδή 1 στους 5 ή ακόμη και 1 στους 4. Αν προσθέσετε και τους άλλους που δικαιολογούν ή ακόμη και θαυμάζουν την «ορθόδοξη Ρωσία» ένας στους 3 Έλληνες κι Ελληνίδες διάκεινται φιλικά προς τη Μόσχα.
Η επιρροή της Ρωσίας στην ελληνική κοινή γνώμη είναι σημαντική και μπορεί να προσδιορίσει σε σημαντικό βαθμό τις γενικότερες πολιτικές προτιμήσεις των πολιτών. Σε έρευνα/μελέτη του ΕΛΙΑΜΕΠ, έγινε, προ δύο ετών μια πολύ ενδιαφέρουσα σύγκριση περί αυτού, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Σε αυτήν υπάρχει η ακόλουθη αναφορά:
«Μεταξύ των Ελλήνων, το 61,1% πιστεύει ότι υπάρχουν ισχυροί δεσμοί μεταξύ Ρωσίας και Ελλάδας, ωστόσο μόνο το 33,7% θεωρεί τη Ρωσία βασικό στρατηγικό εταίρο. Αντίθετα, ενώ το 50,4% των Τούρκων θεωρεί τη Ρωσία βασικό στρατηγικό εταίρο για την Τουρκία, μόνο το 30,5% θεωρεί ότι υπάρχουν ισχυροί πολιτιστικοί και ιστορικοί δεσμοί μεταξύ των δύο εθνών. Επιπλέον, και στις δύο πλευρά εκφράζεται αξιοσημείωτη δυσπιστία προς τη Δύση, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ. Παρά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, υπάρχει κοινή απροθυμία τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία να αντιληφθούν τη Ρωσία ως σημαντική απειλή. Είναι ενδιαφέρον ότι το ποσοστό των Ελλήνων ερωτηθέντων που βλέπουν τη Ρωσία ως εταίρο στην ευρωπαϊκή ασφάλεια είναι πολύ μεγαλύτερο από το ποσοστό των Τούρκων ερωτηθέντων, στο 53% σε σύγκριση με το 24%.»
Ελάτε τώρα να αναλογιστούμε τι σημαίνει για μια χώρα όπως είναι η Ελλάδα, η «πρόταση Τραμπ» για την επιδιωκόμενη σκληρή συνθηκολόγηση της Ουκρανίας. Φανταστείτε το αποτρόπαιο σενάριο εμπόλεμης σύρραξης στην εξέλιξη της οποίας να εμφανίζεται πρόταση «ειρήνευσης» με την αλλαγή των συνόρων να φθάνει μέχρι την Κομοτηνή ή την Ξάνθη ή και την Καβάλα, πέραν των υπολοίπων όρων. Θα πείτε, κάποιοι, ότι η αμερικανική βάση στην Αλεξανδρούπολη αποτελεί «εγγύηση» πως κάτι παρόμοιο δεν θα συμβεί ποτέ. Ισως να είναι έτσι, αλλά, εμείς, το άλλο τμήμα της κοινής γνώμης, διατηρεί, μετά τις εξελίξεις στο μέτωπο της Ουκρανίας, το δικαίωμα να ανησυχεί.
Η ανατροπή στην κατάσταση της Ευρώπης είναι πολύ μεγάλη για να περάσει απαρατήρητη ή να την καταπιούμε αμάσητη. Αλλαγές συνόρων στην μεταπολεμική Ευρώπη έγιναν αλλά μόνον ως αποτέλεσμα της κατάργησης του ιμπέριουμ που διατηρούσε η Σοβιετική Ένωσή και, ευρύτερα, της κατάρρευσης του ψυχροπολεμικού συσχετισμού. Η Γερμανία επανενώθηκε, η Τσεχοσλοβακία διαιρέθηκε, η Γιουγκοσλαβία διαλύθηκε. Μόνον στην τρίτη περίπτωση είχαμε πολεμικές συγκρούσεις, ακόμη και εμφύλιες, που κράτησαν σχεδόν δέκα χρόνια με, δυστυχώς, περισσότερους από 100.000 νεκρούς. Τα εξωτερικά σύνορα ωστόσο δεν άλλαξαν.
Στον πόλεμο του Πούτιν όμως τα σύνορα θα αλλάξουν, ως αποτέλεσμα ενός πολέμου που εκτιμάται ότι μπορεί να έχει μέχρι και ένα εκατομμύριο θύματα. Αν νομίζετε πως η Ουκρανία είναι «μακριά», ότι δεν είναι Ευρώπη και τελικά «δεν μας νοιάζει» αφού μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν μπορούσαμε να την ξεχωρίσουμε από τη Ρωσία παρακαλώ να το σκεφτείτε ξανά και πιο προσεκτικά.
Σε πρόσφατη έρευνα της GPO, πριν πάντως την εκεχειρία στη Γάζα, το 23% όσων απάντησαν φοβούνται το «ενδεχόμενο παγκόσμιας σύρραξης» με το 15,5% να εκτιμά ως σημαντικό γεγονός ανησυχίας τη «συνέχιση του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας». Το 16% πίστευε πως ο πόλεμος αυτός θα τελειώσει εντός του 2025 αλλά, σε κάθε περίπτωση θα έπρεπε «να τερματιστεί η παροχή οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία». Φαίνεται πως ο πρόεδρος Τραμπ τους... άκουσε.
Όμως, η πραγματική κατάσταση στην Ευρώπη είναι πολύ διαφορετική, από εκείνη που εκτιμά η πλειοψηφία της ελληνικής κοινής γνώμης. Η Ευρώπη εγκλωβίστηκε, εκ των πραγμάτων, σε ένα διττό μέτωπο. Από τη μια ο Πούτιν, από την άλλη ο Τραμπ. Για τα επόμενα, λίγα ελπίζω, χρόνια, η συμπιεζόμενη Ευρώπη θα ντυθεί στο χακί. Και μαζί της θα ενηλικιωθούμε κι εμείς...
