Πόσο λίγοι, Θεέ μου είναι οι κκ. Κασσελάκης και Ανδρουλάκης, όταν πρόκειται για τη διπλωματική πολιτική της χώρας. Φάνηκε από τον τρόπο που αντιμετώπισαν, ανήμερα μάλιστα την 28η Οκτωβρίου, το ψήφισμα του ΟΗΕ. Και καλά ο «Στέφανος», που τον κυνηγούν εξ ευωνύμων, είπε κάτι τεατράλ, κάτι να ταιριάζει στο προσαρμοσμένο στυλ χαμηλής πτήσης, που υιοθέτησε άμα την επιστροφή του από το Αμέρικα. Δεν πιστεύω ότι έχει καταλάβει τι παίζεται, ούτε θα έλεγε τα ίδια όταν ήταν «νέος» και δεν είμαι σίγουρος ότι τα πιστεύει κιόλας.
Αλλά ο κραταιός Νίκος του πράσινου παρελθόντος μας; Δε σκέφτεται με τι έχουμε να κάνουμε γύρω μας, δίπλα μας; Δεν παρακολουθεί την εκτροπή Ερντογάν; Τόσο κολλημένος στην αντι-Μητσοτακική χολή και τίποτε δεν έχει καταλάβει γιατί ο Ανδρέας αγκάλιαζε τον Αραφάτ;
Όταν η διπλωματία υπακούει (δήθεν) και μάλιστα «αποκλειστικά» στις πανανθρώπινες «αξίες», στα «ιδεώδη» του ουμανισμού και στα ωραία λόγια του peace brother, τότε είναι υποταγμένη αποκλειστικά σε υπολογισμούς εσωτερικής πολιτικής, δηλαδή κομματικών σκοπιμοτήτων. Η εθνική διπλωματία όμως πρέπει να κοιτά μακριά και κυρίως να προβλέπει σε ποια θέση μπορεί να βρεθεί η χώρα μας και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να υπερασπιζόμαστε την κρατική μας υπόσταση και να πετυχαίνουμε την εθνική μας άμυνα.
Σημείωνα τις προάλλες (Να κοιτάξουμε τι συμβαίνει γύρω μας | Liberal.gr) ότι ο πρωθυπουργός πρέπει να φροντίσει ώστε να γίνει μια εμπιστευτική ενημέρωση των αρχηγών των βασικών κομμάτων για να το πού κα πως τοποθετείται η χώρα απέναντι στις απειλές και τους κινδύνους που την περιτριγυρίζουν.
Ορθώς η Ελλάδα κράτησε τις αποστάσεις της από το ψήφισμα που πρότειναν και ομαδικά υπεστήριξαν χώρες που έχουν μουσουλμανικό πολιτικό σύστημα, αφού καμία από αυτές δεν δέχτηκε να προστεθεί, με μια φρασούλα, η σαφής καταδίκη της τρομοκρατικής δράσης της Χαμάς.
Κατά τις εσωτερικές συζητήσεις που έγιναν στη Νέα Υόρκη, η Ελλάδα πρότεινε συγκεκριμένες παρεμβάσεις που θα διευκόλυναν την ευρύτατη πλειοψηφία. Όταν αυτές δεν εισακούστηκαν, στήριξε την πρόταση του Καναδά, μαζί με όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Τι έλεγε η παραίνεση Καναδά; Ότι η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ «κατηγορηματικά απορρίπτει και καταδικάζει τις τρομοκρατικές επιθέσεις της Χαμάς που έλαβαν χώρα στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023 και τη σύλληψη ομήρων» (unequivocally reject and condemn the terrorist attacks by Hamas that took place in Israel starting on 7 October 2023 and the taking of hostage).
Η παραίνεση υπερψηφίστηκε από 88 κράτη, δεν ίσχυσε όμως γιατί δεν συγκέντρωσε την απαιτούμενη ειδική πλειοηφία επειδή όλα τα μουσουλμανικά κράτη και όσα επηρεάζονται καθοριστικά από τη συγκεκριμένη θρησκεία την καταψήφισαν ή απείχαν.
Από την πρώτη στιγμή της δολοφονικής πρόκλησης της Χαμάς, το υπουργείο Εξωτερικών, δια του Γιώργου Γεραπετρίτη, διατύπωσε πέντε σημεία πρόληψης των χειρότερων (που δυστυχώς βρίσκονται σε εξέλικη). Δεν τα γνωρίζουν οι δύο αρχηγοί; Μια επίσκεψη στον ιστότοπο του υπουργείου θα τους ενημερώσει επιπλέον για την πάγια θέση μας: η Αθήνα «υποστηρίζει σταθερά τη δημιουργία ανεξάρτητου, βιώσιμου, και δημοκρατικού Παλαιστινιακού κράτους, το οποίο θα συνυπάρχει ειρηνικά με το Ισραήλ εντός των διεθνώς αναγνωριζομένων συνόρων, με βάση την προ του 1967 γραμμή και με πρωτεύουσα τα Ανατολικά Ιεροσόλυμα».
Η Ελλάδα είναι και πρέπει να παραμείνει μια ισόρροπη δύναμη, δύναμη σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή. Εξάλλου, επειδή η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ δεν είναι ούτε μια κάποια φοιτητική γενική συνέλευση, ούτε μήτινγκ χρηματιστηριακών στελεχών, καλό είναι να κατανοούμε πως η αποχή, την οποία επέλεξε η κυβέρνηση μεταξύ ακόμη 15 ευρωπαϊκών κρατών (4 καταψήφισαν και 8 υπερψήφισαν) διευκόλυνε την επίτευξη της ειδικής πλειοψηφίας των 2/3 με την οποία πέρασε τελικά το Ψήφισμα και σε καμία περίπτωση δεν καταψήφισε όπως διαδίδουν τα πάντοτε ενεργά τρολς της Κουμουνδούρου που δουλεύουν ανοικτά και ξεδιάντροπα για λογαριασμό, τώρα, του Κασσελάκη.
Θα ήταν καλό οι ανωτέρω αναφερόμενοι αρχηγοί κομμάτων, που έχουν κυβερνήσει την Ελλάδα, να μας εξηγήσουν περισσότερο πως σκέφτονται τα πράγματα και τους κινδύνους που σωρεύονται γύρω μας. Να μας πουν δηλαδή αν έχουν κατανοήσει ότι η Ελλάδα είναι πλέον το σύνορο του δυτικού κόσμου στην περιοχή. Να μας πουν επίσης πως θα ζητήσουμε την υποστήριξη των συμμάχων μας αν χρειαστούμε τη βοήθειά τους απέναντι σε μια άνανδρη επίθεση. Είπαμε όμως: η διπλωματία είναι για μεγάλα παιδιά, ικανά να πάρουν στις πλάτες τους πραγματικές ευθύνες.
