Για μια χρήσιμη δημαρχία Δούκα

Σε λίγες ημέρες ο καθηγητής Χάρης Δούκας θα αναλάβει τα καθήκοντά του στη θέση του Δημάρχου Αθηναίων. Με το καλό! Είναι χρήσιμο να καταλάβει ότι θα κριθεί πολύ γρηγορότερα και ίσως πιο αυστηρά από όσο περιμένει ένας πολιτικός παράγοντας που έχει μπροστά του πέντε ολόκληρα χρόνια για να δείξει έργο. Αλλά, στην εποχή μας, έτσι γίνεται.

Εδώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση, μέσα σε λίγες εβδομάδες και μετά από μια νίκη άκρως επιβεβαιωτική της πολιτικής ηγεμονίας που κέρδισε με την πρώτη θητεία του. Δεν είναι μόνον οι καταστροφές, από τις οποίες είναι προφυλαγμένοι οι Δήμαρχοι, που αποκαθηλώνουν τους πολιτικούς. Είναι και οι εμμονές τους. Καλό είναι να μη ξεχνά πόσο ακριβά πλήρωσε αυτόν τον άγραφο, σχεδόν ψυχολογικό, κανόνα, ο προκάτοχός του, ο οποίος, για πολύ λίγο, έχασε τη γραμμή της νίκης.

Ας μείνουμε σήμερα σε ένα απλό παράδειγμα. Καμία προτεραιότητα δεν έχει το άνοιγμα στην κυκλοφορία της Βασιλίσσης Όλγας. Οι μόνοι που πραγματικά θα βολευτούν είναι όσοι από βορείως θέλουν να πάνε στο Σύνταγμα (πρώτοι οι βουλευτές). Όλοι μαζί θα ασφυκτιούν στο πανδαιμόνιο μπροστά στους Ολύμπιους Στύλους. Ας το ξανασκεφτεί.

Αυτό που πραγματικά θα έδινε ανάσα στους κατοίκους και στην Πόλη είναι η διευθέτηση της αφόρητης κόλασης που ζούνε όταν οι ίδιοι πρέπει να κυκλοφορήσουν όχι μόνον με το αυτοκίνητό τους, αλλά ακόμη και με τα δημόσια μέσα ή, ακόμη χειρότερα, όταν πεζοπορούν.

Δεν περιμένω από τον κ. Δούκα να σκεφτεί «έξω από το κουτί». Γι αυτό, έχει καιρό. Αντιλαμβάνομαι πως ακόμη και σε απλά πράγματα, η κεντρική εξουσία δένει τα χέρια των Δημάρχων. Σκεφτείτε ότι ούτε σήματα κυκλοφορίας, ούτε τεχνικές περιορισμού της επικίνδυνης οδήγησης δεν μπορεί να αποφασίσει χωρίς το «ΟΚ» του υπουργού, επί ποινή προστίμων εις βάρος του!

Μπορεί όμως να γεμίσει εύκολα και σίγουρα το ταμείο του Δήμου εφαρμόζοντας τον πιο απλό κανόνα. Νόμιμο παρκάρισμα και «καταστολή» του διπλοπαρκαρίσματος. Ένας απλός υπολογισμός (ο ίδιος μπορεί να τον κάνει με μεγαλύτερη προσοχή…) δείχνει ότι κάθε ένας υπάλληλος που θα «κόβει» αυτές τις κλήσεις θα φέρνει κάθε μέρα στο ταμείο ένα πεντοχίλιαρο. Πενήντα υπαλλήλους να βάλει επί του θεάρεστου έργου περιστολής της παράνομης στάθμευσης, σε ένα έτος θα έχει «εισπράξει» 50 εκατομμύρια.  

Δίπλα σε αυτό και εφόσον προσθέσει ακόμη 50 υπαλλήλους, θα συνδυάσει την καταστολή του μεγαλύτερου πραγματικού εμποδίου στην ομαλή ροή της κυκλοφορίας, που είναι το διπλοπαρκάρισμα και οι παραδόσεις εμπορευμάτων. Η «είσπραξη» θα διπλασιαστεί. Ένα δεκαχίλιαρο την ημέρα, μόνον από τη ρύθμιση του παράνομου παρκαρίσματος δεν είναι και λίγα.

Παράλληλα οφείλει να εγκαταστήσει τη ρυθμιζόμενη για τους κατοίκους στάθμευση και την ανάλογη προσωρινή στάθμευση επί πληρωμή, όπως μόνον σε ένα ελάχιστο τμήμα της πόλης έχει εφαρμοστεί. Οι λόγοι που οι προηγούμενες δημαρχίες το απέφυγαν είναι προφανείς, αλλά αφού το προσωπικό ποσοστό του κ. Δούκα ήταν μάλλον μικρό και δεν έχει να δώσει λογαριασμό παρά μόνον σε συγκεκριμένες ομάδες κομματικών, δεν βλέπω που είναι το εμπόδιο.

Προφανώς και η οργανωμένη στάθμευση, που απαιτεί και κατάργηση πολλών παρανοϊκών ή παμπάλαιων απαγορεύσεων, θα φέρει πρόσθετα χρήματα στο ταμείο και θα καλύψει τη σταδιακή απώλεια εσόδου, αφού πρέπει να σκεφτούμε ότι, λογικά, ένα μεγάλο μέρος συμπολιτών θα αλλάξει συνήθειες καθώς θα φορτώνεται με πρόστιμα. Υπάρχει το μετρό, τα λεωφορεία, τα πάρκινγκ, το ποδήλατο και το… περπάτημα.

Μπροστά στην τεράστια ανακούφιση που θα νοιώσουν οι κάτοικοι (αλλά και οι επισκέπτες και οι διερχόμενοι) από την κατάργηση του διπλοπαρκαρίσματος, η εμμονή με την «Ολγας» είναι πράγματι προβληματική. Ας ξεκινήσει με τις πιο ακραίες μορφές παρανομίας. Προφανώς στις ράμπες των αναπήρων, αλλά και τις διαβάσεις των πεζών, που οφείλει να τις ζωγραφίσει και να τις συντηρήσει όλες και παντού, σε κάθε τετράγωνο και όχι μόνον στους μεγαλύτερους δρόμους.

Προφανώς, σε απόσταση μέχρι πέντε μέτρα από όλες τις γωνίες όλων των δρόμων, αφού όλοι θα έχουν ζωηρή της διάβαση πεζών, είκοσι μέτρα από τους φωτεινούς σηματοδότες, δώδεκα μέτρα από τις στάσεις ΜΜΕ, σε όλες τις πλατείες και τις νησίδες. Μιλάμε για επανάσταση!

Αν θέλει να δουλέψει για κάτι πραγματικά χρήσιμο, ας ξεκινήσει με αυτό. Ας συγκρουστεί και με τα συναρμόδια υπουργεία, εφόσον χρειαστεί. Σε έναν χρόνο, άντε δύο, η Αθήνα θα είναι μια άλλη πόλη. Πιο πλούσια, πιο ήρεμη, πιο ευρωπαϊκή. Γιατί δεν έχουμε κανένα λόγο να μας προσβάλλουν οι τουρίστες που την επισκέπτονται για να διασκεδάσουν, λέει, με το χάος μέσα στο οποίο μάθαμε, υποχρεωτικά, να επιβιώνουμε. Ας φανεί χρήσιμος στους πολλούς και όχι στις μειοψηφίες που τον στήριξαν, προφανώς για πολιτικάντικες και μικρονοϊκές σκοπιμότητες.