Πριν από μερικούς μήνες ρώτησα έναν επιχειρηματία του κλάδου της πληροφορικής πώς σκοπεύει να διαχειριστεί την επόμενη ημέρα, μετά το τέλος της ροής των χρημάτων από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Οι εταιρείες πληροφορικής - όπως και πολλοί άλλοι κλάδοι - είδαν τα τελευταία χρόνια τζίρους και κέρδη να εκτοξεύονται, κυρίως χάρη στα έργα που χρηματοδοτούνταν από το ΤΑΑ/RRF. «Είμαι βέβαιος πως θα προκύψει κάποιο άλλο Ταμείο Ανάπτυξης…» μου απάντησε.
Και είχε δίκιο.
Το ΤΑΑ μοιάζει με πισίνα μπροστά στη λίμνη που σχηματίζει το σχέδιο ανασύστασης της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας. Ο νέος οδικός χάρτης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που παρουσιάστηκε τον Οκτώβριο, προβλέπει αμυντικές επενδύσεις έως 6,8 τρισ. ευρώ έως το 2035 - τη μεγαλύτερη κινητοποίηση πόρων σε καιρό ειρήνης. Η Κομισιόν τονίζει πως η Ευρώπη δεν μπορεί πλέον να εξαρτάται από τρίτους για την ασφάλειά της και πως η επόμενη δεκαετία απαιτεί πλήρως ευρωπαϊκή αμυντική παραγωγική βάση.
Σύγκριση Ροών Χρηματοδότησης: Άμυνα 2035 vs ΤΑΑ
Οι αμυντικές επενδύσεις προβλέπεται να φτάσουν τα 6,8 τρισ. ευρώ, έναντι των 723 δισ. ευρώ του ΤΑΑ (338 δισ. επιχορηγήσεις και 385 δισ. δάνεια).
Η νέα αμυντική στρατηγική κινητοποιεί πόρους 9 -10 φορές μεγαλύτερους από το ΤΑΑ.
Αυτό μεταφράζεται σε ετήσιες ροές 620 - 650 δισ. ευρώ την περίοδο 2025–2035, έναντι 130 - 150 δισ. ευρώ του ΤΑΑ.
Με απλά λόγια: η άμυνα θα απορροφά 4-5 φορές περισσότερους πόρους κάθε χρόνο.
Οι χρηματοδοτήσεις αυτές αφορούν βιομηχανία, παραγωγικές υποδομές, πυρομαχικά, νέες γραμμές παραγωγής, cyber, AI, dual-use τεχνολογίες, logistics και ενεργειακή ασφάλεια.
Το ΤΑΑ χρηματοδοτούσε κυρίως πράσινη μετάβαση, ψηφιακό μετασχηματισμό, μεταρρυθμίσεις, δημόσια έργα, υγεία και αγορά εργασίας.
Το ΤΑΑ ήταν πρόγραμμα ανασυγκρότησης· το νέο πακέτο είναι πρόγραμμα επανεκβιομηχάνισης.
Στον σχεδιασμό περιλαμβάνεται η δημιουργία ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς αμυντικού εξοπλισμού, η αξιοποίηση αδιάθετων πόρων του ΤΑΑ (περίπου 400 δισ. ευρώ) και η αύξηση των κοινών προμηθειών από 20% σε 40% έως το 2027. Επίσης, στόχος είναι το 55% των προμηθειών να προέρχεται από ευρωπαϊκές εταιρείες, ενισχύοντας παραγωγή, καινοτομία και νέες θέσεις εργασίας.
Για την Ελλάδα, το νέο τοπίο δημιουργεί ουσιαστικές ευκαιρίες.
Δεκάδες ελληνικές start-ups ιδρύονται για να αξιοποιήσουν το κύμα επενδύσεων, ενώ παραδοσιακές βιομηχανίες στρέφονται στον αμυντικό τομέα. Η στρατηγική σχέση με το Ισραήλ και η είσοδος ισραηλινών σε ελληνικές αμυντικές εταιρείες ανοίγουν δρόμους για μεταφορά τεχνολογίας και δραστηριοτήτων στην Ελλάδα - κάτι που αποτελεί προϋπόθεση για την ενεργοποίηση ευρωπαϊκών ενισχύσεων.
Οι ανησυχίες ότι με το τέλος του ΤΑΑ ο ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας θα καταρρεύσει φαίνεται να υποχωρούν.
Ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν για την ελληνική οικονομία και βεβαίως, για την αμυντική θωράκιση της χώρας.
📬🖊️ Επιστολές αναγνωστών
Χρειαζόμαστε Πρόεδρο στην Ευρώπη
Κύριε Στούπα, δυστυχώς ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται και θα συνεχίζεται.
Θα σταματήσει μόνον αν οι Ουκρανοί δεχθούν την αλλαγή συνόρων που θέλει διακαώς και ο Πούτιν αλλά και ο Τραμπ.
Πούτιν και Τραμπ τα συμφώνησαν στην Αλάσκα και θα συνεχίσουν με εμπορικές συμφωνίες εις βάρος των Ευρωπαίων.
Η Ευρώπη όμως τι κάνει και τι θα κάνει;;; Απολύτως τίποτα. Η θέση ότι η Ρωσία μετά την Ουκρανία θα επιτεθεί σε κάποια βαλτική χώρα, άρα στην Ευρώπη, ετοιμάζεται για να αποκρούσει αυτήν την επίθεση. Πώς; Με μαζική παραγωγή όπλων. Τα όπλα όμως τα χειρίζονται άνθρωποι, στρατιώτες. Στη σημερινή Ευρώπη, ποια χώρα έχει στρατό να ανταπεξέλθει σε μια τέτοια απειλή. Καμία, εκτός της Ελλάδος, διότι όλοι Ευρωπαίοι, έμειναν ήσυχοι ότι οι ΗΠΑ θα φροντίσουν για την ασφάλεια τους. Χωρίς έξοδα, με ξένα χρήματα και στρατό, δημιούργησαν τον μύθο της ισχυρής Ευρώπης. Σήμερα τρέχουν και δεν φτάνουν.
Η έλλειψη ηγετών στην Ευρώπη είναι πλέον το ζητούμενο. Οι ηγέτες μας υπηρετούν, με το αζημίωτο, τράπεζες και διεθνή funds.
Τι γίνεται τώρα όμως και τι πρέπει να κάνουμε;
Αλλαγή του στρατιωτικού δόγματος της Ευρώπης.
Αλλαγή στις υψηλά ιστάμενες θέσεις της Ευρώπης.
Χρειαζόμαστε πρόεδρο και επιτρόπους με συνείδηση και όχι σαν τους σημερινούς.
Οι κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ πρέπει να ψηφίσουν νόμους για την υποχρεωτική στράτευση των νέων, και πάνω απ' όλα, την ενιαία εξωτερική πολιτική.
Τα σκάνδαλα δυστυχώς κτύπησαν την καρδιά της Ευρώπης, στις Βρυξέλλες, και κανείς δεν αντιδρά. Μείναμε στα παχιά λόγια και τίποτα άλλο.
Ευχαριστώ
Β Τ
