Η εντυπωσιακή πορεία της Εθνικής στο φετινό EuroBasket οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε νέα παιδιά με ελληνικά μικρά ονόματα αλλά ξενικά επίθετα. Παιδιά που γεννήθηκαν στην Ελλάδα από γονείς μετανάστες, μεγάλωσαν σε ελληνικές γειτονιές, φοίτησαν σε ελληνικά σχολεία και φόρεσαν - έστω και τυπικά, όπως κάθε αθλητής με διακρίσεις - τη στολή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
Τι καλύτερη απόδειξη για τη χρησιμότητα και την αξία της μετανάστευσης σε μια κοινωνία; Εμπλουτίζει και ενισχύει τόσο την ελίτ στην κορυφή της όσο και τη βάση του εργατικού δυναμικού.
Η αφοσίωση που δείχνουν οι Αντετοκούνμπο στην Ελλάδα, στη γειτονιά που μεγάλωσαν, στην οικονομία και στην Εθνική ομάδα είναι συγκινητική. Εδώ και χρόνια πρωταγωνιστούν στο NBA με μυθικά συμβόλαια. Θα μπορούσαν να είχαν ξεχάσει την Ελλάδα και τα παιδικά τους χρόνια. Κι όμως, επιστρέφουν τακτικά και συμμετέχουν ενεργά στην κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας, δείχνοντας την ευγνωμοσύνη τους για τις ευκαιρίες που τους προσφέρθηκαν.
Οι Αντετοκούνμπο, όπως και ο Αλέξανδρος Σαμοντούροφ, αποτελούν ίσως την ισχυρότερη διαφήμιση της ικανότητας της χώρας μας να ενσωματώνει όσους μετανάστες θέλουν να ενσωματωθούν.
Εδώ ακριβώς βρίσκονται οι δύο λέξεις-κλειδιά της μεταναστευτικής κρίσης: θέληση ενσωμάτωσης.
Η Ελλάδα -όπως και ολόκληρη η Δύση, και σύντομα και η Ανατολή- χρειάζεται μετανάστες όσο ο διψασμένος χρειάζεται νερό στην έρημο. Όμως χρειάζεται μετανάστες που θέλουν να ενταχθούν, να προκόψουν και να προσφέρουν. Μετανάστες για την ελίτ (επιστήμονες, διευθυντές, επιχειρηματίες, πολιτικούς), αλλά και για τη βάση του εργατικού δυναμικού.
Ο απαραίτητος όρος είναι να ενταχθούν στον κορμό της κοινωνίας: να τηρούν τους νόμους, να υπερασπίζονται το Σύνταγμα και τις αξίες της χώρας, να σέβονται ήθη και έθιμα. Η καταγωγή, το φύλο ή το χρώμα του δέρματος είναι αδιάφορα.
H διαφορά της επιτυχίας από την αποτυχία στη μετανάστευση είναι η διαφορά μεταξύ μια πολυπολιτισμικής κοινωνίας και μιας πολυφυλετικής. Η συνύπαρξη διαφορετικών πολιτισμών σε μια περιοχή με διαφορετικές και ενίοτε αντίθετες αξίες διαλύει το κοινωνικό σώμα.
Δεν συμβαίνει το ίδιο με μια πολυφυλετική κοινωνία τα μέλη της οποία ασπάζονται τις ίδιες οι παρόμοιες αξίες.
Η Ελλάδα χρειάζεται λοιπόν μια φιλική και ενεργητική μεταναστευτική πολιτική για να αντιμετωπίσει τη δημογραφική κρίση. Αυτό δεν σημαίνει ανεξέλεγκτα σύνορα ούτε ανοχή στην παράνομη μετανάστευση με πρόσχημα το άσυλο. Σημαίνει στοχευμένη προσέλκυση όσων θέλουν να ενταχθούν και μπορούν να προσφέρουν στη χώρα, μεγαλώνοντας τα παιδιά τους όπως μεγαλώνουν όλα τα ελληνοπούλα.
Τιμή για τη χώρα αποτελούν οι έγχρωμοι πρωταθλητές, οι στρατιώτες ξενικής καταγωγής και τα παιδιά μεταναστών που γίνονται σημαιοφόροι επειδή αριστεύουν. Είναι η πιο ζωντανή απόδειξη ότι η Ελλάδα μπορεί να ενσωματώνει και να προοδεύει.
Παρατηρώ συχνά τα παιδιά των Αλβανών και άλλων βαλκάνιων μεταναστών που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα. Συνήθως σαν πολίτες είναι καλύτεροι Έλληνες από τους Έλληνες με τη «βούλα». Η ανάγκη της φτωχής μεταναστευτικής καταγωγής τα ωθεί σε μεγαλύτερες προσπάθειες για εργασία και μόρφωση και γι’ αυτό κατά μέσο όρο έχουν μεγαλύτερες επιτυχίες κοινωνικής ανέλιξης. Αποτελούν ένα πολύ σημαντικό δυναμικό της χώρας, απαραίτητο για το μέλλον.
Χρειαζόμαστε μετανάστες με διάθεση για ενσωμάτωση και φιλοδοξίες για μόρφωση, διακρίσεις και προκοπή και όχι κυνηγούς επιδομάτων και προσηλυτιστές για θρησκείες και άλλες βαρβαρικές συνήθειες.
Η Εθνικάρα μας είναι η καλύτερη απόδειξη…
