Η σημαντικότερη είδηση αυτών των ημερών δεν είναι η επιχείρηση στη Γάζα για την εξουδετέρωση της Χαμάς, ούτε οι φοροελαφρύνσεις που θα εξαγγελθούν στη ΔΕΘ και μονοπωλούν τα εγχώρια πρωτοσέλιδα. Ούτε καν το κρεσέντο αντισημιτισμού από αριστερίστικα ναυάγια της ιστορίας ή ταβερνιάρηδες της Νάξου.
Η είδηση που μετράει είναι η 25η Σύνοδος του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) στην Τενζίν της Κίνας, όπου παρελαύνουν Ερντογάν, Ξι Τζινπίνγκ, Πούτιν, Μόντι και άλλοι ηγέτες της Ευρασίας. Ο Ερντογάν, ως «επίσημος προσκεκλημένος», συνομιλεί διμερώς με τον Ξι και άλλους, ενώ η SCO, με άξονα την ασφάλεια, την οικονομία και την αντιτρομοκρατία, συγκεντρώνει Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Ιράν, χώρες της Κεντρικής Ασίας και παρατηρητές όπως η Τουρκία. Παράλληλα, στο Πεκίνο, στις 3 Σεπτεμβρίου, μια μεγαλοπρεπής στρατιωτική παρέλαση τιμά την 80ή επέτειο από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η Σύνοδος αυτή δεν είναι απλή φιέστα. Κυοφορεί ένα νέο στάτους κβο, που αμφισβητεί την ισχύ των δυτικών δημοκρατιών από αυταρχικά καθεστώτα της Ανατολής. Η παρουσία της Τουρκίας, μέλους του ΝΑΤΟ, αποτελεί όνειδος. Η Άγκυρα, εκμεταλλευόμενη τον πληθωρισμό και την κατάρρευση της λίρας, κλέβει παραγωγική βάση από τη Δύση, μιμούμενη την Κίνα. Στόχος της; Μεταφορά δυτικής τεχνολογίας και δημιουργία βιομηχανικής ισχύος. Και ενώ ο Ερντογάν αλληθωρίζει προς την Ανατολή, στη Δύση ο «κτηματομεσίτης» πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Τραμπ, διαλύει το μέτωπο των ελεύθερων οικονομιών. Αντί να ελέγξει το χρέος, επιβάλλει δασμούς, αποξενώνοντας συμμάχους και αποδυναμώνοντας το ΝΑΤΟ.
Οι ανόητοι των άκρων, αριστεροί και δεξιοί, χειροκροτούν την ενδυνάμωση των αναθεωρητών, μισώντας τη Δύση και τις αξίες της. Δεν καταλαβαίνουν ότι οι συντάξεις, οι μισθοί και το βιοτικό τους επίπεδο εξαρτώνται από την ισχύ της Δύσης. Ένας συνασπισμός Κίνας, Ρωσίας και Ινδίας, αν υλοποιηθεί, θα δημιουργήσει μια υπερδύναμη πρωτοφανή στην ιστορία. Όσοι γνωρίζουν τη γεωπολιτική προπαίδεια του Χάλφορντ Μακίντερ κατανοούν: όποιος ελέγχει την «Heartland» της Ευρασίας, ελέγχει τον κόσμο. Η Ευρασία, με τη μερίδα του λέοντος σε πληθυσμό, πόρους και βιομηχανία, είναι το κλειδί. Η Δύση, με την Ευρώπη, την Τουρκία, την Ελλάδα, το Ισραήλ, την Ινδία, την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα, κρατούσε μέχρι τώρα τον έλεγχο, κυρίως μέσω των θαλασσίων οδών. Αυτή η ισορροπία κινδυνεύει να ανατραπεί, και μάλλον όχι ειρηνικά.
Η απάντηση; Στενότερος συνασπισμός των δυτικών δημοκρατιών, έλεγχος του χρέους, περιορισμός της ροής τεχνολογίας προς τους αναθεωρητές. Όχι μόνο πολιτική ενοποίηση της ΕΕ, αλλά μια ομοσπονδία ΗΠΑ, ΕΕ, Ιαπωνίας, Κορέας και Αυστραλίας. Αντ’ αυτού, η Δύση οδεύει προς εσωτερικό εμπορικό πόλεμο και διάλυση του ΝΑΤΟ. Η άγνοια του Τραμπ, που πιστεύει ότι με εκβιασμούς θα κάνει τις ΗΠΑ υπερδύναμη ξανά, είναι μεγαλύτερη απειλή από τον συνασπισμό της Ανατολής. Η γεωπολιτική προπαίδεια δεν συγχωρεί λάθη.
Υ.Γ.: Ο πυρήνας της θεωρίας του Χάλφορντ Μακίντερ (Halford Mackinder), Βρετανού γεωγράφου/γεωπολιτικού που διατύπωσε το 1904 την περίφημη θεωρία της Heartland, είναι σαφής:
«Η Ευρασία είναι η μεγαλύτερη και πολυπληθέστερη ήπειρος του κόσμου.
Στο κέντρο της βρίσκεται η λεγόμενη Heartland (καρδιά της ηπειρωτικής μάζας), που εκτείνεται περίπου από την Ανατολική Ευρώπη μέχρι τη Σιβηρία και από την Αρκτική μέχρι την Κασπία Θάλασσα.
Ο Μακίντερ υποστήριξε ότι όποιος ελέγχει τη Heartland αποκτά στρατηγικό πλεονέκτημα ώστε να ελέγξει την Ευρασία. Και όποιος ελέγξει την Ευρασία –δηλαδή τον «κόσμο-νησί» με τη μερίδα του λέοντος σε πληθυσμό, πλουτοπαραγωγικές πηγές και βιομηχανία– μπορεί να ελέγξει ολόκληρο τον κόσμο.
Η Δύση, με την Ευρώπη στο ένα άκρο της Ευρασίας, την Τουρκία και την Ελλάδα να ελέγχουν την έξοδο στις θερμές θάλασσες, το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τη Σ. Αραβία στη Μέση Ανατολή, την Ινδία, την Ιαπωνία και τη Ν. Κορέα στο άλλο άκρο της Ασίας, κατάφερε μετά τον πόλεμο να κρατά την Ευρασία υπό έλεγχο, ελέγχοντας κυρίως τις θαλάσσιες οδούς.
Η ισορροπία αυτή τείνει τώρα να ανατραπεί. Το πιθανότερο είναι πως αυτό δεν θα γίνει ειρηνικά.
📬🖊️ Επιστολές αναγνωστών
Κύριε Στούπα,
Φορολογία ενοικίων...
Διαβάζω τα άρθρα σας επί πολλά έτη και στην πλειοψηφία τους συμφωνώ μαζί σας. Εύχομαι να συνεχίσετε το έργο σας για πολλά ακόμη χρόνια.
Ο λόγος που επικοινωνώ μαζί σας οφείλεται στο γεγονός ότι η κυβέρνηση προτίθεται να προχωρήσει στην αλλαγή της κλίμακας φορολόγησης των εισοδημάτων από ενοίκια, από τις αρχές του 2026.
Σήμερα, η φορολογία των ενοικίων είναι κλιμακωτή και έχει ως εξής :
- 15% για εισοδήματα έως 12.000 ευρώ,
- 35% για το τμήμα από 12.001 έως 35.000 ευρώ και
- 45% για εισοδήματα άνω των 35.000 ευρώ.
Η κυβέρνηση φιλοδοξεί να μειώσει τα βάρη για όσους βρίσκονται στη μεσαία φορολογική κλίμακα, με την εισαγωγή ενός νέου ενδιάμεσου συντελεστή 25% για εισοδήματα μεταξύ 12.000 και 35.000 ευρώ, καθώς η μετάβαση από τα χαμηλά στα μεσαία εισοδήματα συνοδεύεται από σημαντική αύξηση του φορολογικού συντελεστή.
Η παρέμβαση αυτή είναι πολύ σωστή, αλλά νομίζω ότι θα ήταν σωστότερη αν μείωνε ταυτόχρονα και τον φορολογικό συντελεστή για τα ετήσια εισοδήματα ενοικίων κάτω των 12.000 €, καθόσον η πλειοψηφία των ιδιοκτητών ακινήτων ανήκει σε αυτήν την κατηγορία.
Από τις υποβληθείσες φορολογικές δηλώσεις έτους 2022 προκύπτει :
Εισόδημα από ενοίκια -Αριθμός ιδιοκτητών -Ποσοστό
Έως 10.000 € -1.503, 201 88,29 %
10 001 – 12 000 € περίπου 63 171 ~3,71 % (εκτίμηση)
Άνω από 12 000 € υπόλοιποι (~136 281) ή ~8 %
Δηλαδή το 91,4 % των ιδιοκτητών ακινήτων στην Ελλάδα δηλώνει ετήσια εισοδήματα που δεν ξεπερνούν τα 12 000 €.
Με εκτίμηση,
Θεόδωρος Τσιμπόγλου
Λογιστής
Απάντηση: Σας ευχαριστώ για την επισήμανση. Η προσωπική μου άποψη είναι διαφορετική. Πιστεύω ότι ένας ενιαίος flat tax 12-15% για επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα θα ήταν ταυτόχρονα ευεργετικός και δίκαιος.
Ευεργετικός, διότι θα έδινε ώθηση στην οικονομική δραστηριότητα, ενώ θα μείωνε τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά στις οικονομικές υπηρεσίες. Όπως είναι γνωστό, υπάρχουν μερικές χιλιάδες φοροαπαλλαγές που καθιστούν τη διαδικασία περίπλοκη και χρονοβόρα.
Δίκαιος, διότι η κλιμακωτή φορολόγηση λειτουργεί σε βάρος εκείνων που προσπαθούν περισσότερο και επιθυμούν να αμείβονται ανάλογα με την προσπάθειά τους. Αυτό αποτελεί αδικία και σοβαρό αντικίνητρο. Στην πράξη, η κλιμακωτή φορολόγηση ενθαρρύνει μικρότερη προσπάθεια και συνιστά ένδειξη σοσιαλοδημοκρατικοποίησης των ελεύθερων οικονομιών.
