Τόσο στο δημόσιο λόγο όσο και στα κοινωνικά δίκτυα δέχομαι συχνά σφοδρές επικρίσεις όταν τολμώ να υποστηρίξω πως κάτι αλλάζει ή πως κάτι πάει καλά στην οικονομία ή στη χώρα γενικότερα. Καθώς οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και δεν χωρούν αμφισβητήσεις, οι επικρίσεις επεκτείνονται σε υπόνοιες εκτέλεσης πληρωμένων κυβερνητικών συμβολαίων και άλλων τέτοιων φαιδροτήτων.
Η αλήθεια είναι βέβαια πως η κυβέρνηση, εκτός από αρκετές σωστές επιλογές, έχει κάνει και τραγικά λάθη, όπως οι παρακολουθήσεις ή η αδυναμία επιβολής της τάξης στα πανεπιστήμια μέσω της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Είναι όμως προφανές πως το ισοζύγιο είναι θετικό.
Το 2025 το ΑΕΠ της Ελλάδας υπολογίζεται ότι θα φτάσει τα 242 δισ. ευρώ και θα ξεπεράσει τα 240 δισ. ευρώ του 2009, που ήταν το ιστορικά υψηλότερο μέγεθος. Πριν από δέκα χρόνια είχε πέσει στα 160–170 δισ. ευρώ.
Η ανεργία τότε βρισκόταν στο 28% και το χρέος έφτασε κάποια στιγμή στο 250% του ΑΕΠ. Σήμερα το χρέος έχει υποχωρήσει στο 150% και ο στόχος είναι έως το 2028–2030 να πέσει στο 120%, ώστε η Ελλάδα να μην είναι η χώρα της Ευρώπης με το υψηλότερο χρέος. Η ανεργία έχει πέσει στο 8%.
Στόχος, βέβαια, είναι έως το 2032 - όταν λήγει η συμφωνία με την οποία οι εταίροι και δανειστές διακρατούν περίπου τα 2/3 του χρέους με χαριστικά επιτόκια περί το 1,5% - το χρέος να έχει μειωθεί επαρκώς και να μπορεί να εξυπηρετείται ομαλά με επιτόκια αγοράς.
Αν μας κυβερνούσαν «Καραμανλο-Παπανδρέηδες» που υποδύονται τους φίλους των αγροτών και του λαού γενικότερα, θα είχαν ανοίξει τα πουγκιά για να μοιράσουν τα δισεκατομμύρια του πλεονάσματος, καταγγέλλοντας τη λιτότητα ως αντιαναπτυξιακό μέτρο. Το 2032 θα χρεοκοπούσαμε ξανά.
Η Ελλάδα αυξάνει το ΑΕΠ και τους μισθούς, μειώνει την ανεργία και ταυτόχρονα μειώνει το χρέος. Αυτά στην οικονομική ιστορία δεν συμβαίνουν καθημερινά και είναι άξια μνείας και επαίνων.
Οι εξαγωγές, από 20 - 25 δισ. ευρώ πριν από μία δεκαετία, έχουν εκτοξευθεί κοντά στα 50 δισ. ευρώ. Οι επενδύσεις, όπως καταγράφονται από τον δείκτη του Ακαθάριστου Σχηματισμού Κεφαλαίου, από 20 δισ. ευρώ έχουν επίσης εκτοξευθεί πάνω από τα 43 δισ. το 2024.
Για να έχουμε μια πλήρη εικόνα, το 2007 ο δείκτης Ακαθάριστου Σχηματισμού Κεφαλαίου βρισκόταν στα 61 δισ. ευρώ και στη συνέχεια, έως το 2020, βολόδερνε περί τα 20 δισ., όταν τα 30 δισ. είναι το όριο αντικατάστασης του παγίου εξοπλισμού της ελληνικής οικονομίας μέσω των αποσβέσεων.
Το πλέον ενδιαφέρον στοιχείο που δείχνει ότι η οικονομία αλλάζει είναι το εξής: το 2007, χρονιά-ρεκόρ με 61 δισ. επενδύσεων, περίπου 25,2 δισ. (44%) αφορούσαν επενδύσεις σε ακίνητα, ενώ οι επενδύσεις σε μεταλλικές κατασκευές –που υποδηλώνουν υποδομές για παραγωγική δραστηριότητα– αντιπροσώπευαν το 21% του συνόλου. Σήμερα οι επενδύσεις σε ακίνητα φτάνουν τα 6 δισ., αντιπροσωπεύοντας το 16%, ενώ οι επενδύσεις σε μεταλλικές κατασκευές, με περίπου 12 δισ., φτάνουν στο 30%.
Αυτό υποδηλώνει μια ποιοτική αλλαγή της ελληνικής οικονομίας. Το ακόμη πιο ενδιαφέρον στοιχείο αφορά τον κωδικό «άλλα προϊόντα» στον Ακαθάριστο Σχηματισμό Κεφαλαίου, που περιλαμβάνει πνευματικά δικαιώματα, άδειες λογισμικού, φαρμακευτικές πατέντες και βιολογικό υλικό αναπαραγωγής. Οι επενδύσεις σε αυτόν τον κωδικό από 3 δισ. πριν από τη χρεοκοπία έχουν διπλασιαστεί στα 6,6 δισ. το 2024. Από 4,5% του συνόλου των επενδύσεων αντιπροσωπεύουν πλέον το 15%.
Στις προηγμένες δυτικές χώρες βέβαια το ποσοστό αυτό φτάνει το 30%, αλλά δεν μπορεί να παραβλεφθεί η πρόοδος, η οποία αποτυπώνεται και στις επιχειρηματικές εξελίξεις, τις εξαγωγές και τη διεθνοποίηση πολλών επιχειρήσεων.
Παράλληλα, οι καταθέσεις από 242 δισ. ευρώ πριν από τη χρεοκοπία είχαν πέσει πριν από δέκα χρόνια περίπου στα 110 δισ., ανέβηκαν στα 130 δισ. το 2019 και το 2024 έχουν επιστρέψει στα 205 δισ. ευρώ.
Ο αντίλογος επικεντρώνεται στην ύπαρξη εμπορικού ελλείμματος και κυρίως στο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, το οποίο το 2024 έφτασε τα 16 δισ. ευρώ.
Το έλλειμμα αυτό θα ήταν επικίνδυνο αν ταυτόχρονα υπήρχε ανάλογη μείωση των καταθέσεων. Αν συνέβαινε αυτό, θα σήμαινε πως τα χρήματα που βγαίνουν από τη χώρα είναι περισσότερα από αυτά που εισρέουν και άρα κάποια στιγμή θα «στερεύαμε». Το γεγονός ότι οι καταθέσεις αυξάνονται σημαίνει πως υπάρχει στη χώρα σημαντική «μαύρη οικονομία» που δεν αποτυπώνεται στους δείκτες. Αυτό, όμως, είναι γνωστό. Παρά την αύξηση των ηλεκτρονικών συναλλαγών και αποδείξεων, το τεράστιο πλήθος μικρών επιχειρήσεων καθιστά την εξάλειψη της φοροδιαφυγής δύσκολο εγχείρημα.
Στην οικονομία, λοιπόν, υπάρχει σαφής βελτίωση της κατάστασης. Οι μετατοπίσεις των επενδύσεων που περιγράφηκαν κρύβουν και μετατοπίσεις στη διανομή του πλούτου και των εισοδημάτων.
Αυξάνεται το μερίδιο των παραγωγικών τομέων και μειώνεται εκείνο άλλων. Συνέπεια αυτών των αλλαγών είναι κάποιοι να βλέπουν το εισόδημά τους να μην ακολουθεί εκείνο άλλων ή να διαβρώνεται από τον πληθωρισμό. Αυτό δημιουργεί πολιτική και κοινωνική δυσαρέσκεια.
Δεν είναι όμως μόνο στην οικονομία που σημειώνονται βήματα προς τη θετική κατεύθυνση. Η Ελλάδα την τελευταία δεκαετία βρέθηκε στην αιχμή του ψηφιακού μετασχηματισμού του Δημοσίου, σε σημείο που η Γερμανία ζητά τεχνογνωσία από την Ελλάδα για να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο.
Ο σημερινός υπουργός Οικονομικών, Κυριάκος Πιερρακάκης, έχει συνδέσει το όνομά του με τον ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους. Είναι γνωστό βέβαια ότι πολλοί τομείς του Δημοσίου παραμένουν απροσπέλαστοι από μεταρρυθμίσεις και αποτελεσματικότητα και ότι μόνο με απολύσεις και επανίδρυση εκ του μηδενός θα μπορούσαν να λειτουργήσουν σωστά. Αυτό δεν αναιρεί όμως το γεγονός ότι μέσω του e-gov έχουν γίνει βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση που έχουν βελτιώσει τη ζωή μας.
Θα ήθελα επίσης να υπάρχει πανεπιστημιακή αστυνομία, τάξη στα πανεπιστήμια και ουσιαστική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Δεν μπορώ όμως να παραβλέψω ότι ήδη λειτουργούν με επιτυχία ξενόγλωσσα τμήματα σε δημόσια πανεπιστήμια και ότι από φέτος ξεκίνησαν να λειτουργούν και μη κρατικά ΑΕΙ.
Μπορεί να έχουμε δυστυχώς Τέμπη, ΟΠΕΚΕΠΕ κ.λπ., αλλά έχουμε και βήματα στην οικονομία, μη κρατικά ΑΕΙ, ψηφιακό κράτος, σημαντικές ποιοτικές επενδύσεις, επιτυχή διαχείριση της πανδημίας και υβριδικής εισβολής στον Έβρο, «επακούμβηση» και υπεροχή σε θάλασσα και αέρα στο Αιγαίο.
Η Ελλάδα από την εποχή του Βαρουφάκη και της χρεοκοπίας έχει περάσει στην εποχή του Πιερρακάκη.
Η αναγνώριση αυτής της μεταστροφής στο εξωτερικό είναι ευκρινέστερη απ΄ότι στο εσωτερικό.
📬🖊️ Επιστολές αναγνωστών
Το φαινόμενο Πιερρακάκης
Καλησπέρα σας κ. Στούπα,
Συγχαρητήρια για την καθαρή σκέψη σας και την ικανότητα αποτύπωσής της στο «χαρτί».
Θα ήθελα να αναφερθώ στο «φαινόμενο Πιερρακάκη» και οι απορίες που μου γεννά. Εξηγούμαι τι εννοώ.
Ο κ. Πιερρακάκης μπήκε στην πολιτική σκηνή ως εξωκοινοβουλευτικός υπουργός (επιλογή του κ. Μητσοτάκη).
Είναι προφανές ότι κάποιοι «μπαρουτοκαπνισμένοι» κομματικοί που βρίσκονται στο κόμμα αναντάμ παπαντάμ θα δυσανασχέτησαν με την επιλογή του πρωθυπουργού να βάλει τον φυτευτό. «Γιατί αν ήθελε να πολιτευτεί ο κ. Πιερρακάκης να μη ματώσει και αυτός οικονομικά και να εκτεθεί στην ψήφο του σοφού ελληνικού λαού όπως εμείς;» θα σκέφτηκαν οι παλιές καραβάνες.
Είναι πολύ απλό. Αν κατέβαινε πριν την υπουργοποίησή του με το ψηφοδέλτιο της ΝΔ ο κ. Πιερρακάκης θα ήταν τυχερός αν στην κατάταξη υπήρχε κάποιος πίσω από αυτόν σε ψήφους! Κοινώς θα πάτωνε λόγω μη αναγνωρισιμότητας. Δεν υπήρξε δα και κριτής στο next top model!
Ας δούμε τι συνέβη μετά την υπουργοποίησή του: υπήρξε ο πιο άξιος υπουργός ψηφιακής πολιτικής έργο που η Ελλάδα και ο Έλληνας μόνο στα όνειρά τους θα μπορούσαν να τα φαντάζονται.
Την επόμενη τετραετία λοιπόν, βγήκε και «εκτέθηκε και μάτωσε» στην αρένα και βγήκε πρώτος σε ψήφους στην περιφέρειά του! Αυτό ήταν η επιβράβευση και αναγνώριση του ίδιου και του έργου του αφενός, στήριξε την πανηγυρική επανεκλογή του κ. Μητσοτάκη και της ΝΔ αφετέρου!
Το ερώτημα που μου γεννάται είναι : ο κ. Πιερρακάκης ήταν πράγματι συνειδητή επιλογή του κ. Μητσοτάκη; Φανταζόταν ότι αν σε ένα τέτοιο «άλογο κούρσας» ποντάρει πάνω του θα βοηθήσει τον τόπο, την εικόνα της κυβέρνησης και την επανεκλογή της ΝΔ (οπότε everybody happy εκτός των μπαρουτοκαπνισμένων);
Αν ναι, γιατί δεν ακολούθησε την ίδια λογική και στη δεύτερη τετραετία κρατώντας μόνο τους κομματικούς υπουργούς που δουλεύουν σπάζοντας αυγά και να εμπλουτίσει το Υπουργικό συμβούλιο με στελέχη από την αγορά; Τι τον κρατάει και δεν το κάνει;
Τα Θερμά μου Συγχαρητήρια για την εκλογή του κ. Πιερρακάκη στην προεδρία του Eurogroup!
Είναι τιμή για την χώρα μας αυτή η εκλογή διότι όλοι θυμόμαστε τα Eurogroup με πρόεδρο τον κ. Ντάισεμλουμ και τον τότε δικό μας με τα λαχούρια! Ας βάλει ο καθένας μας τις δυο εικόνες τη μια δίπλα στην άλλη και νομίζω θα καταλάβει τη διαφορά!
Σε περίπτωση δημοσίευσης παρακαλώ μόνο τα αρχικά μου.
Best regards
T. K.
Απάντηση: Η απάντηση είναι προφανής γιατί αν αναδείξει μόνο τους ικανούς, ο κομματικός στρατός που υπάρχει μόνο και μόνο για να βρίσκεται κοντά στην εξουσία και τα προνόμια της θα αντιδρούσε περισσότερο και δραστικότερα απ’ ότι αντιδρά...
Οι παλαιότεροι θυμούνται τις εσωκομματικές αντιδράσεις που αντιμετώπιζαν οι κυβερνήσεις Σημίτη. Οι κινήσεις Σαμαρά-Καραμανλή αυτό το βαθύ κόμμα-κράτος αντιπροσωπεύουν με διάφορες πολιτικές και ιδεολογικές επικαλύψεις.
Επίσης, υπάρχουν αγαπητέ μεγάλα τμήματα της κοινωνίας που έχουν βολευτεί με την παρασιτική οικονομία της κρατικοδίαιτης υπανάπτυξης και δεν επιθυμούν αλλαγές. Όποιος θέλει να κυβερνήσει και να κάνει μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να τους λαμβάνει υπόψη και να τους χειραγωγεί με ανταλλάγματα...
