Ο Άγγλος μαθηματικός, φωτογράφος και κληρικός Λούις Κάρολ, συγγραφέας του βιβλίου «η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων», υποστήριζε πως η φαντασία είναι το μόνο μας όπλο απέναντι στην πραγματικότητα. Το ίδιο υποστηρίζει σήμερα σύσσωμη η αντιπολίτευση που επιστρατεύει τη φαντασία της, σε μια προσπάθεια να αντιπαρατεθεί στην πραγματικότητα.
Η πραγματικότητα που απορρέει από την αναδρομή στα πεπραγμένα της αντιπολίτευσης είναι πράγματι αποκαρδιωτική. Πώς μπορεί να επιχειρηματολογεί για τις τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας, όταν η ίδια είχε ιδρύσει το θεσμό και το μηχανισμό του χρηματιστηρίου ενέργειας; Πώς μπορεί να επιχειρηματολογεί για το τραπεζικό σύστημα, όταν η ίδια το είχε κλείσει λόγω των capital control; Πώς μπορεί να μιλάει για κρατικές τράπεζες και για ανακεφαλαιοποιήσεις με χρήματα των φορολογουμένων, όταν η ίδια είχε σχεδιάσει και εκτελέσει την καταστροφική ανακεφαλαιοποίηση του 2015; Πως μπορεί να διαμαρτύρεται για τους πλειστηριασμούς, όταν συμμετείχε στη διακομματική συμφωνία για το πλαίσιο διαχείρισης των κόκκινων δανείων και νομοθετούσε σαν κυβέρνηση για τη εφαρμογή του;
Και δεν είναι μόνο το παρελθόν που στοιχειώνει τις προσπάθειες εκφοράς θετικού πολιτικού λόγου από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Είναι και το παρόν. Είναι η ίδια η πραγματικότητα και οι προκλήσεις που προσφέρει. Προκλήσεις που απαιτούν όμως γνώσεις, συγκρότηση και στοχοπροσήλωση. Κάτι δύσκολο για την αντιπολίτευση.
Κι έτσι η αντιπολίτευση αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να επιστρατεύει τη φαντασία της για να φτιάχνει σενάρια, ιστορίες και μύθους με σκοπό να ενεργοποιήσει το θυμικό των πολιτών και τις «δημοκρατικούς τους ευαισθησίες». Φυσικά οι ιστορίες αυτές είναι βραχύβιες και χάνουν αρκετά σύντομα το ενδιαφέρον τους, καθώς όπως έλεγαν και οι παλαιότεροι «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια». Και το αξιοσημείωτο είναι πως η αντιπολίτευση περνά ανερυθρίαστα από το ένα ψέμα στο άλλο και από τη μια φανταστική ιστορία στη άλλη.
Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε πολλά παραδείγματα. Η φανταστική ιστορία με το νεκρό κοριτσάκι στον Έβρο και η δήθεν υπεράσπιση της δανειολήπτριας που έπρεπε να εκκενώσει τη οικία της, αποτελούν δύο από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα.
Εκείνο βέβαια το σενάριο που έχει ξεπεράσει κάθε κατασκοπική ταινία που βλέπουμε στο Netflix είναι το Predator. Το οποίο Predator μετακινείται από χώρα σε χώρα μέσα σε ένα Learjet Cessna που ανήκει στην εταιρεία Intellexa. Μάλιστα «μέσα από τον εντοπισμό των κινήσεων του Cessna τους τελευταίους μήνες, καθώς διέσχιζε την Ελλάδα, την Κύπρο, το Ισραήλ, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, διαφαίνεται το περίγραμμα ενός διεθνούς σκανδάλου που αποσταθεροποιεί τις χώρες στις οποίες προσγειώνεται, ενώ παράλληλα διοχετεύει κάποιες από τις πιο επικίνδυνες τεχνολογίες του κόσμου στα χέρια μερικών από τα πιο επικίνδυνα καθεστώτα».
Το γεγονός πως το αεροσκάφος ΟΕ-ΗΟΗ Citation X, που δήθεν ανήκε στην Intellexa σύμφωνα με τις αποκαλύψεις της Αυγής, ανήκει σε εταιρεία ενοικιάσεων αεροσκαφών, δεν παίζει κανένα ρόλο. Το Predator ενώ είναι ένα λογισμικό που μπορεί να προβαίνει σε παρακολουθήσεις εκ του μακρόθεν από τη μια ήπειρο στην άλλη, σύμφωνα με τις αποκαλύψεις των ερευνητών και σύμφωνα με τους σεναριογράφους πρέπει να ταξιδεύει από χώρα σε χώρα για να τεθεί στη διάθεση κυβερνήσεων ή επιχειρηματιών και να λειτουργήσει σε κάποιο υπόγειο.
Η αντιπολίτευση πιστεύει ότι όσο πιο φανταστικό είναι το σενάριο, τόσο πιο πιστευτό γίνεται. Όμως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ειδικά όταν οι φαντασιόπληκτοι εμπνευστές των σεναρίων και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που τα φιλοξενούν, αρχίζουν να αλληλοκαταγγέλλονται και να αλληλοκατηγορούνται χάνοντας με αυτόν τον τρόπο και το ελάχιστο ίχνος αληθοφάνειας.
Αν οι πολίτες θέλουν να παρακολουθήσουν κατασκοπευτικές σειρές ή να ακονίσουν την φαντασία μέσω σειρών επιστημονικής φαντασίας έχουν το Netflix, το Disney + και άλλα πολλά κανάλια. Αν όμως θέλουν να βρουν χειροπιαστές απαντήσεις στα προβλήματα τους και να πορευτούν μέσα ένα ήρεμο κλίμα που να τους δίνει δυνατότητες και να τους προσφέρει ευκαιρίες για ευημερία, τότε πρέπει να δουν την πραγματικότητα. Και εκεί, η διαφορά ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση είναι περισσότερο από αισθητή.
