Όταν τον Μάιο του 2022, το Διοικητικό Συμβούλιο του ΤΑΙΠΕΔ ανακήρυττε σαν πλειοδότη για την αξιοποίηση του ακινήτου των πρώην αποθηκών του αλήστου μνήμης Ελληνικού Οργανισμού Μικρών – Μεσαίων Επιχειρήσεων και Χειροτεχνίας (ΕΟΜΜΕΧ) την Ολλανδικών συμφερόντων «MRP TAVROS ΑΕ», όλοι περιμέναμε πως θα ξεκινούσε ένα ακόμα project αναβάθμισης της Αθήνας.
Στη θέση των ρημαγμένων ερειπίων των αποθηκών εμβαδού περίπου 840 τμ και του περιβάλλοντος χώρου εκτάσεως 3,2 στρεμμάτων, θα μπορούσε να αναπτυχθεί ένα έργο οικιστικής ανάπτυξης και λοιπών χρήσεων κοντά στα 10.000 τμ. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί σε μια φυσιολογική χώρα στην οποία οι πάντες έχουν σαν σκοπό την ευημερία. Όχι, όμως στην Ελλάδα.
Δυστυχώς, στην συγκεκριμένη περίπτωση ήρθε η τοπική αυτοδιοίκηση να κάνει το θαύμα της και να τραβήξει χειρόφρενο σε μια δουλειά που θα αναβάθμιζε την περιοχή και θα δημιουργούσε θέσεις απασχόλησης. Και εδώ δεν πρωτοτυπεί ο Δήμος Μοσχάτου – Ταύρου. Το έχουμε ξαναδεί το έργο. Με διαφορετικές αιτίες και αφορμές. Με διαφορετικά σενάρια.
Θυμόμαστε ανάλογες αντιδράσεις του Δήμου Χαλανδρίου και του Δήμου Αγίας Παρασκευής που είχαν αντιταχθεί στη δημιουργία σταθμών του μετρό στις κεντρικές τους πλατείες, με τελικό αποτέλεσμα οι σταθμοί να έχουν κατασκευαστεί στη μέση του πουθενά, μη εξυπηρετώντας τόσο τους δημότες όσο και την επιχειρηματικότητα των δυο αυτών προαστίων των Αθηνών. Τα επιχειρήματα τότε ήταν πολλά. Από τη δυσκολία της προσέλευσης του ποιμνίου στις εκκλησίες των πλατιών, μέχρι τη δημιουργία κυκλοφοριακής συμφόρησης.
Κάτι παρόμοιο είχε συμβεί με τον Δήμο Χαϊδαρίου, που προσπαθούσε να μπλοκάρει την ιδιωτικοποίηση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, απαιτώντας ο χώρος δίπλα στη μεγαλύτερη δεξαμενή ναυπήγησης της χώρας να γίνει πλαζ, ή θέατρο ή χώρος αναψυχής.
Τι έχουμε στην περίπτωση των πρώην αποθηκών του ΕΟΜΜΕΧ; Ο Δήμος Μοσχάτου - Ταύρου απαιτεί να περιέλθει το ακίνητο στην κυριότητά του και να το αξιοποιήσει σαν μια θερμοκοιτίδα κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας και σαν μουσείο της εθνικής αντίστασης. Και αυτό διότι σύμφωνα με τον Δήμο, στον χώρο αυτόν κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, λειτουργούσαν συσσίτια της Εθνικής Αλληλεγγύης που υπήρξε ο ιδρυτικός φορέας του ΕΑΜ και ακολούθως μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1960 στεγάζονταν οι υπηρεσίες συσσιτίου για τους πρόσφυγες οι οποίοι έμεναν στην περιοχή.
Έτσι αφού η MRP Development, αγόρασε το ακίνητο, μετά από ενδελεχές due diligence και μετά από μελέτη του ρυμοτομικού σχεδίου, των συντελεστών δόμησης καθώς και των χρήσεων γης, ώστε να καταλήξει σε ένα business plan που θα προσδιόριζε το τίμημα που καταβλήθηκε, ο Δήμος Μοσχάτου – Ταύρου, αποφάσισε να τροποποιήσει του εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο στο οικοδομικό τετράγωνο που βρίσκεται το ακίνητο, καθώς και τις αλλαγές χρήσης γης. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο επενδυτής, έχει κερδίσει ένα διαγωνισμό, του οποίου εκ των υστέρων μεταβάλλονται οι όροι. Ότι ο επενδυτής έχει επενδύσει σε ένα project, στο οποίο όμως δεν του επιτρέπεται να εφαρμόσει το business plan του.
Όπως ήταν αναμενόμενο το ΤΑΙΠΕΔ προσέφυγε κατά αυτής της απόφασης που στην ουσία ανέτρεπε τη συμφωνία ανάμεσα στον Ολλανδικό όμιλο και το Ελληνικό Δημόσιο. Η Αποκεντρωμένη Διοίκηση της Αττικής από τη πλευρά της απέρριψε ως απαράδεκτη την προσφυγή του ΤΑΙΠΕΔ. Κι έτσι βρισκόμαστε σε ένα αδιέξοδο. Διότι δεν υπάρχει επόμενο βήμα.
Ο Δήμος επισημαίνει ότι η συγκεκριμένη απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης να απορρίψει ως απαράδεκτη την προσφυγή του ΤΑΙΠΕΔ, για τις αποφάσεις σχετικά την τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου στο ΟΤ 125 στον Ταύρο και των χαρακτηρισμό των δυο ιδιοκτησιών, σε κοινωφελή χώρο πολιτισμού και δημοτικών εξυπηρετήσεων, επιτρέπει τη συνέχιση του αγώνα διεκδίκησης των εγκαταστάσεων του πρώην ΕΟΜΜΕΧ.
Από την άλλη πλευρά ο επενδυτής σε συνεργασία με το ΤΑΙΠΕΔ, περιμένει να ξεκαθαρίσει το τοπίο για να προχωρήσει με την επένδυση του.
Και το ερώτημα είναι, αν υπάρχει νομικό πλαίσιο προστασίας των επενδύσεων από αυθαίρετες μεταβολές των όρων και των κανόνων που διέπουν τους διαγωνισμούς;
Ένα άλλο ερώτημα είναι γιατί προχώρησαν οι διαγωνιστικές διαδικασίες αφού τίποτε δεν ήταν ξεκάθαρο;
Για τις ιδεοληψίες και τις εμμονές των δημοτικών αρχών, δεν έχουμε να πούμε κάτι. Ο Δήμος πορεύεται στο μέλλον, κοιτώντας προς τα πίσω με το μυαλό του κολλημένο στις «ιστορικές μνήμες» του δήθεν μνημείου.
