Οι θέσεις των δυτικών κυβερνήσεων απέναντι στο Ισραήλ είναι βαθιά υποκριτικές. Παρ’ όλο που γνωρίζουν ότι το Ισραήλ δίνει σήμερα τη μάχη της Δημοκρατίας και Ελευθερίας απέναντι στο τρομοκρατικό σκοτάδι της Χαμάς, οι δυτικές κυβερνήσεις προβαίνουν σε ένα σχεδιασμό της επόμενης ημέρας, που δε λαμβάνει υπ’ όψη του τα πραγματικά δεδομένα.
Ειδικά το σχέδιο του Λευκού Οίκου που ουσιαστικά απευθύνεται - εν όψει των Προεδρικών εκλογών - στην αριστερή πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος, βασίζεται πάνω στην αφηρημένη έννοια της «αναγέννησης και αναζωογόνησης της Παλαιστινιακής Αρχής». Ξαφνιάζει το σχέδιο, διότι ούτε το State Department, ούτε ο Άντονι Μπλίνκεν είναι αιθεροβάμονες. Έχουν πλήρη γνώση, ότι το πλάνο που προτείνουν είναι ανέφικτο. Αφού αναφέρεται στην ανάληψη της διοίκησης τόσο στη Λωρίδα της Γάζας, όσο και στη Δυτική Όχθη από την Παλαιστινιακή Αρχή, που όπως θα εξηγήσουμε είναι αδύνατο.
Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, όταν περιγράφει την «επόμενη ημέρα», αναφέρεται σε διεξαγωγή εκλογών, με νέες και ελεύθερες εκλογικές διαδικασίες και μέσα σε ένα πλαίσιο λειτουργίας ελεύθερων μέσων μαζικής ενημέρωσης στις «Παλαιστινιακές περιοχές». Μπορεί όμως να εφαρμοστεί στην πράξη ένα τέτοιο σχέδιο και να μακροημερεύσει; Η ιστορία εγγυάται ακριβώς για το αντίθετο.
Το 1994 στη Συμφωνία του Καϊρου, η Παλαιστινιακή Αρχή αναλάμβανε τη διακυβέρνηση της Ιεριχούς, καθώς και άλλων τμημάτων της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας. Ωστόσο, ο Γιάσερ Αραφάτ πέτυχε μετά τις εκλογές να ανατρέψει το αποτέλεσμα, μετατρέποντας την Παλαιστινιακή Αρχή, σε υφιστάμενο του Ανώτατου Παλαιστινιακού Συμβουλίου. Ακυρώνοντας με αυτόν τον τρόπο τις προηγηθείσες εκλογές, το αποτέλεσμα τους, καθώς και την ίδια την εξουσία της Παλαιστινιακής Αρχής.
Ας θυμηθούμε και τις «ελεύθερες» εκλογές του Ιανουαρίου του 2006, που είχαν διεξαχθεί από την Παλαιστινιακή Αρχή στη Λωρίδα της Γάζας. Τότε η Χαμάς είχε κατακτήσει τις 74 από τις 132 έδρες του κοινοβουλίου και η Αλ Φατάχ (δηλαδή η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης) είχε λάβει 45 έδρες. Είχε ακολουθήσει ένα κύμα διώξεων και δολοφονιών που οδήγησε στην εκκαθάριση του τοπίου και στην εξαφάνιση την Αλ Φατάχ. Από εκείνη την ημέρα δεν ξαναέγιναν εκλογές στη Λωρίδα της Γάζας.
Την ίδια χρονιά, Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής στη Δυτική Όχθη είχε εκλεγεί για πρώτη και τελευταία φορά ο Μαχμούντ Αμπάς. Έκτοτε, παρ’ όλο που έχουν περάσει 17 χρόνια, δεν έχουν προκηρυχθεί νέες εκλογές.
Και έρχονται τώρα οι Δυτικές κυβερνήσεις να προτείνουν ελεύθερες εκλογές σε περιοχές που την πραγματική εξουσία ασκούν οι δολοφονικές και τρομοκρατικές πρακτικές της Χαμάς και των υπόλοιπων ισλαμικών σεχτών. Οι ελεύθερες εκλογές προϋποθέτουν ανεξάρτητη δικαιοσύνη, ισονομία, προστασία των ατομικών ελευθεριών και κατοχύρωση των δικαιωμάτων της μειοψηφίας. Εκτιμούν οι Δυτικοί ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό στις περιοχές που κυριαρχεί η Χαμάς; Είναι συμβατή η Χαμάς, με τις βασικές αρχές της ελεύθερης δημοκρατίας; Και δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η Χαμάς δεν είναι κυρίαρχη μόνο στη Λωρίδα της Γάζας, αλλά και στη Δυτική Όχθη.
Σύμφωνα με πρόσφατα αποτελέσματα της έρευνας της Palestinian Center for Policy and Survey Research ανάμεσα σε Παλαιστινίους της Δυτικής Όχθης, υπάρχει διάχυτη υποστήριξη της τρομοκρατικής και δολοφονικής επίθεσης της Χαμάς στις 8 Οκτωβρίου στο Ισραήλ, σε ποσοστό 82% Και μάλιστα το 90% των ερωτηθέντων πιστεύουν ότι τα φρικτά εγκλήματα της Χαμάς κατά τη διάρκεια της επίθεσης, που έχουν παρουσιαστεί στα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης, δεν είναι αληθινά.
Το 64% των ερωτηθέντων στην έρευνα, αντιτίθενται στη συμμετοχή της Παλαιστινιακής Αρχής σε συναντήσεις και διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ. Το 75% των Παλαιστινίων της Δυτικής Όχθης αναμένει την ανάληψη του ελέγχου της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας από τη Χαμάς. Το 11% αναμένει την Παλαιστινιακή Αρχή χωρίς τον Αμπάς και το 7% περιμένει κυβέρνηση της Παλαιστινιακής Αρχής υπό τη προεδρία του Αμπάς. Τέλος, το 4% αναμένει να αναληφθεί ο έλεγχος από το κράτος του Ισραήλ και το 3% αναμένει τη διακυβέρνηση να αναλάβουν άλλες Αραβικές χώρες.
Τι βλέπουμε; Ότι η επιλογή της Δύσης για τη διακυβέρνηση της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας από τη Παλαιστινιακή Αρχή υπό την προεδρία του Αμπάς συγκεντρώνει μόλις το 7%, ενώ η επιλογή της Παλαιστινιακής Αρχής χωρίς τον Αμπάς συγκεντρώνει το 11%. Με τους 3 στους 4 Παλαιστινίους να αναμένουν διακυβέρνηση από τους τρομοκράτες της Χαμάς. Επομένως, το σενάριο των ΗΠΑ δεν εδράζεται σε ρεαλιστικές βάσεις.
Επιπλέον, το 64% των συμμετεχόντων εναντιώνεται στη λύση των «Δύο Κρατών». Άλλωστε η Χαμάς διακηρύσσει ότι στόχος της είναι η εξαφάνιση του Ισραήλ, από τον Ιορδάνη ποταμό μέχρι τη Μεσόγειο Θάλασσα. Οπότε και εδώ το σχέδιο της Δύσης εμφανίζει μεγάλα κενά.
Επομένως, παραμένουν αναπάντητες οι ακόλουθες ερωτήσεις:
Γιατί οι ΗΠΑ και η Δύση προτείνουν σχέδια που έχουν σαν προϋπόθεση τη διεξαγωγή ελεύθερων εκλογών σε περιοχές που κυριαρχεί το ανελεύθερο και τρομοκρατικό καθεστώς της Χαμάς, ενώ γνωρίζουν ότι κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο;
Γιατί οι ΗΠΑ και η Δύση προωθούν αυτή τη στιγμή μια αόριστη λύση «Δυο Κρατών», όταν τα 2/3 τα Παλαιστινίων το αρνούνται; Ποιος θα την υποστηρίξει;
Και το βασικότερο. Ποιος είναι ο υπεύθυνος συνομιλητής που θα κάτσει στο τραπέζι των συνομιλιών από την πλευρά των Παλαιστινίων; Ποιος θα εκπροσωπεί στις διαπραγματεύσεις την Παλαιστινιακή πλευρά;
