Η ποιότητα της ηγεσίας αναδεικνύεται ολοένα και περισσότερο σε κρίσιμο παράγοντα οικονομικής και θεσμικής αποτελεσματικότητας. Σε ένα περιβάλλον όπου οι αγορές χαρακτηρίζονται από μεταβλητότητα, οι επιχειρήσεις και οι οργανισμοί καλούνται να επιτυγχάνουν αποτελέσματα με περιορισμένους πόρους, αυξημένες απαιτήσεις και έντονη πίεση χρόνου. Υπό αυτές τις συνθήκες, η ηγεσία παύει να είναι ζήτημα στυλ ή επικοινωνίας και μετατρέπεται σε ζήτημα ευθύνης, λογοδοσίας και οργανωσιακής ικανότητας.
Η εμπειρία δείχνει ότι τα μοντέλα διοίκησης που βασίζονται αποκλειστικά στον έλεγχο και στην τυπική ιεραρχία δυσκολεύονται να παράγουν διατηρήσιμη απόδοση. Αντίθετα, οι οργανισμοί που επενδύουν στη σαφήνεια ρόλων, στην αξιοκρατία και στην ανάπτυξη του ανθρώπινου κεφαλαίου εμφανίζουν μεγαλύτερη ανθεκτικότητα και ταχύτερη προσαρμογή. Η ηγεσία, σε αυτό το πλαίσιο, οφείλει να διαμορφώνει λειτουργικά συστήματα λήψης αποφάσεων, να καλλιεργεί κουλτούρα ευθύνης και να ευθυγραμμίζει ανθρώπους και στόχους με τρόπο μετρήσιμο.
Σε αυτό το σκεπτικό στηρίζεται και η προσέγγισή μας στο βιβλίο «Η Νοημοσύνη του Ηγέτη», όπου επιχειρούμε να συνθέσουμε ένα πλαίσιο ηγεσίας που συνδέει τη στρατηγική σκέψη με τη διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού και την οργανωσιακή ανθεκτικότητα. Η ηγεσία αντιμετωπίζεται ως παραγωγική ικανότητα και όχι ως αφηρημένη έννοια: ως παράγοντας που επηρεάζει τη συνοχή των ομάδων, την ποιότητα των αποφάσεων και τελικά τη βιωσιμότητα της απόδοσης.
Σε μια οικονομία που επιδιώκει σταθερότητα, ανάπτυξη και θεσμική αξιοπιστία, η συστηματική επένδυση στην ποιότητα της ηγεσίας αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Ο διάλογος γύρω από την ηγεσία δεν αφορά μόνο τα στελέχη, αλλά το συνολικό πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούν οι οργανισμοί. Και σε αυτό το επίπεδο, η ηγεσία δεν είναι προσωπικό χαρακτηριστικό είναι δομική προϋπόθεση αποτελεσματικότητας.
