Η σχέση της Ευρώπης με τον Ντόναλντ Τραμπ έχει εξελιχθεί σε μια διαρκή διπλωματική πρόκληση. Άλλοτε εμφανίζεται ως εταίρος, συχνά ως απειλή, αλλά πάντα ως μια δύναμη που αναμορφώνει τον διατλαντικό δεσμό με τους δικούς του όρους.
Αυτό που είναι σαφές είναι ότι η Ευρώπη βρίσκεται απέναντι σε έναν απρόβλεπτο και επιβλητικό ηγέτη, του οποίου οι παρορμήσεις μπορούν να ανατρέψουν την ευρωπαϊκή πραγματικότητα σε μια στιγμή.
Στη φετινή κατάταξη του POLITICO με τις 28 πιο ισχυρές προσωπικότητες της Ευρώπης, κατέστη αδύνατο να αγνοηθεί ότι κανείς δεν άσκησε μεγαλύτερη επιρροή στην ευρωπαϊκή πολιτική από τον Αμερικανό πρόεδρο. Οι αποφάσεις και οι εκρήξεις του έχουν επηρεάσει την άμυνα, το εμπόριο και την εσωτερική πολιτική πολλών χωρών. Ο ίδιος αποδίδει την επιρροή του στην «αδυναμία» της Ευρώπης και στην επίμονη προσκόλλησή της στην πολιτική ορθότητα.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες γνωρίζουν ότι εξαρτώνται από τις ΗΠΑ για την ασφάλεια και την οικονομική σταθερότητα, παρότι η συμπεριφορά του Τραμπ κλονίζει αυτή την παραδοσιακή σχέση. Οι δημόσιες φιλοφρονήσεις προς τον Βλαντιμίρ Πούτιν και οι προσβολές προς τον Ουκρανό πρόεδρο Ζελένσκι προκάλεσαν έντονη ανησυχία, όπως και η ανοιχτή παρέμβαση του αντιπροέδρου Τζέι Ντι Βανς στα ευρωπαϊκά πολιτικά πράγματα. Η νέα αμερικανική στρατηγική, που μιλά για «πολιτισμική εξάλειψη» της Ευρώπης λόγω μετανάστευσης, επιβεβαίωσε τους φόβους για επιθετική πολιτική επιρροής.
Παρά τις συνεχείς υποχωρήσεις, η Ευρώπη δεν έχει μείνει αδρανής. Πολλές χώρες αυξάνουν τις επενδύσεις στην άμυνα και εξετάζουν μεγαλύτερη στρατηγική αυτονομία. Η Γερμανία και η Δανία στρέφονται σε Ευρωπαίους προμηθευτές, ενώ ο καγκελάριος Μερτς τόνισε ότι η εταιρική σχέση με τις ΗΠΑ δεν μπορεί πλέον να θεωρείται δεδομένη.
Ωστόσο, Αμερικανοί αναλυτές προειδοποιούν ότι η επιθετική στάση της Ουάσιγκτον μπορεί να επιταχύνει τη δημιουργία ενός νέου διεθνούς συστήματος που θα περιορίσει την αμερικανική ισχύ. Παρότι η Ευρώπη δεν είναι έτοιμη να εγκαταλείψει τη συμμαχία, η διαδικασία οικοδόμησης μιας εναλλακτικής έχει ήδη αρχίσει.
