Δεν είναι η πρώτη φορά που εκτελείται ένας άνθρωπος στη χώρα. O απαγχονισμός του Μοχσέν Σεκάρι σηματοδότησε όμως την πρώτη εκτέλεση έπειτα από τις γενικευμένες ταραχές στην «εξέγερση της μαντίλας» του Ιράν. Το καθεστώς φαίνεται να δείχνει τη νέα στρατηγική που θα ακολουθήσει για να διατηρήσει το θεοκρατικό του σύστημα απέναντι στις έντονες αντιδράσεις.
Η τάση προς πιο μετριοπαθείς δηλώσεις του καθεστώτος το προηγούμενο διάστημα μπορεί να έδωσε την εντύπωση πως η Τεχεράνη κινείται διαφορετικά σε σχέση με την αντιμετώπιση της εξέγερσης της μαντίλας. Η φερόμενη κατάργηση της διαβόητης Αστυνομίας Ηθών πανηγυρίστηκε στη Δύση ως μία πρώτη νίκη των γυναικών στο Ιράν. Ωστόσο, το καθεστώς παραμένει ίδιο κι απαράλλακτο, αν κοιτάξει προσεκτικά τι συμβαίνει στη χώρα.
Η πρώτη δημόσια εκτέλεση ενός ανθρώπου, μετά από τις εκτεταμένες διαδηλώσεις δείχνει το πραγματικό πρόσωπο του ιρανικού καθεστώτος. Λίγες μέρες πριν άλλωστε είχε δημοσιοποιηθεί από τη μη κυβερνητική οργάνωση Iran Human Rights, πως οι εκτελέσεις ανθρώπων στο Ιράν ξεπέρασαν τους 500 το 2021, περισσότερο από κάθε άλλη χώρα. Ακόμα και στην ίδια τη χώρα οι εκτελέσεις αυξήθηκαν τα τελευταία χρόνια.
Η πρώτη εκτέλεση μετά τις διαδηλώσεις που μαίνονται τους τελευταίους τρεις μήνες στο Ιράν έρχεται για να επιβεβαιώσει τη στυγνότητα του καθεστώτος. Φυσικά, κάποιος μπορεί να υποθέσει πως οι εκτελέσεις συνεχίζονταν όλο αυτό το διάστημα στη χώρα. Αλλά η δημοσιοποίηση του απαγχονισμού του νεαρού ανδρός έχει ως στόχευση να στείλει ένα μήνυμα για το παρόν και το μέλλον της χώρας.
Παρά την καταστολή των διαδηλώσεων από τις δυνάμεις ασφαλείας, οι αντιδράσεις συνεχίζονται στη νεολαία και τα πανεπιστήμια της χώρας. Οι απεργίες των εργαζομένων δείχνουν πως ακόμα υπάρχει θυμός στην κοινωνία, που εκφράζεται άλλωστε με πολλούς τρόπους, ακόμα κι ανοργάνωτους. Παρά τον άδικο θάνατό της, η νεαρή Κούρδισσα Τζίνα Αμινί έχει πυροδοτήσει μία εξέγερση στη χώρα, που ακόμα σιγοκαίει, όσο κι αν το καθεστώς προσπαθεί να τη σβήσει.
Η Τεχεράνη ωστόσο δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί τους εκατοντάδες νεκρούς στη χώρα και την αναταραχή που υφίσταται. Οι συλληφθέντες ξεπερνούν τις πολλές χιλιάδες, καθώς το καθεστώς έχει αυστηροποιήσει τη στάση του.
Οι εκτελέσεις στοχεύουν να διασπείρουν τον φόβο σε κάθε άνθρωπο που σκέφτεται να εκφραστεί εναντίον του. Όσο μακρινό και να φαίνεται στην εποχή μας, η θανατική ποινή είναι ένα εργαλείο που βοηθά το σκληρό θεοκρατικό σύστημα του Ιράν να επιβιώσει. Τη στιγμή που η δύσκολη οικονομική κατάσταση δεν επιτρέπει σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού να καλύψει βασικές ανάγκες του, πλέον δεν υπάρχουν καν οι στοιχειώδεις ανθρώπινες ελευθερίες.
