«Χορεύοντας με τον Τραμπ» επιγράφεται το σχόλιο της Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ), που παραφράζει τον τίτλο γνωστής ταινίας του Χόλιγουντ. Μεταξύ άλλων διαβάζουμε: «Οι διακρατικές σχέσεις δεν εξαρτώνται μόνο από τις σχέσεις μεταξύ των ηγετών. Ωστόσο, στην περίπτωση του Τραμπ το αν του είναι κάποιος αρεστός και ταιριάζει μαζί του, έχει μεγαλύτερη σημασία από ό,τι συνήθως.
Την ανάγκη του Τραμπ για αναγνώριση και τη δεκτικότητά του στην κολακεία ξέρουν να αξιοποιούν όχι μόνο ο Μακρόν και η Μελόνι, αλλά επίσης ο Πούτιν και ο Σι Τζιπίνγκ. Όταν δείχνει κανείς στον Τραμπ τον 'σεβασμό' που ο ίδιος θεωρεί προσήκοντα, τότε ο Τραμπ ακούει. Και τότε μπορεί κανείς να του πει, όπως έπραξε ο Μερτς, ότι η Ουκρανία δεν είναι ο επιτιθέμενος και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει συσταθεί για να λεηλατήσει τις ΗΠΑ. Φαίνεται ότι είναι απαραίτητες αυτές οι υποδείξεις».
Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά στην πράξη για το άμεσο μέλλον; Όπως επισημαίνει η εφημερίδα της Φρανκφούρτης «παρ' όλους τους επαίνους για τον Μερτς, ο Τραμπ δεν έκανε λόγο για έναν 'partner in leadership', όπως είχε κάνει ο Τζωρτζ Μπους ο πρεσβύτερος. Προφανώς όμως ο Τραμπ, ο οποίος δεν εκτιμά και ούτε καν καταλαβαίνει ένα δημιούργημα όπως η ΕΕ, δεν θα είχε αντίρρηση να υπάρχει στην Ευρώπη ένας εταίρος που διαθέτει ισχύ και δισεκατομμύρια. Ο Τραμπ κάνει 'deals' με άνδρες, όχι με θεσμούς».
«Ίχνη επιτυχίας» στην επίσκεψη Μερτς
Με τίτλο «Ίχνη επιτυχίας» η Süddeutsche Zeitung, στο σχόλιό της, φαίνεται να μην συμμερίζεται απόλυτα τη γενική ευφορία για την επίσκεψη Μερτς στον Λευκό Οίκο. Η εφημερίδα του Μονάχου εκτιμά ότι ο καγκελάριος μπορεί να είναι «ευχαριστημένος» έχοντας περάσει «τρία τέταρτα της ώρας στο Οβάλ Γραφείο, χωρίς να αποχωρήσει ταπεινωμένος». Ωστόσο: «Αυτή η, ας πούμε, επιτυχία μας θυμίζει από την άλλη πλευρά πόσο χαμηλές είναι πλέον οι προσδοκίες για τις σχέσεις της Γερμανίας με τις ΗΠΑ. Ο Μερτς δεν έκανε τίποτε άλλο, παρά να ολοκληρώσει μία επίσκεψη στις ΗΠΑ, στον πιο ισχυρό σύμμαχο, περισώζοντας την αξιοπρέπειά του. (…)
Επιπλέον, οι ευγένειες στο Οβάλ Γραφείο δεν διασκεδάζουν τις ουσιώδεις αμφιβολίες που έχει προκαλέσει ο Τραμπ όσον αφορά τη διατλαντική συνεργασία. Εμπλέκει ο Τραμπ τους Ευρωπαίους συμμάχους σε έναν εμπορικό πόλεμο; Θα στεκόταν στο πλευρό τους, εάν η Ρωσία επιτεθεί στις χώρες της Βαλτικής; Στηρίζει τη Δημοκρατία ή την εν μέρει εξτρεμιστική AfD, η οποία στο περιβάλλον του θεωρείται διωκόμενη από το κατεστημένο; Αβέβαιες παραμένουν οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα».
Και μία δημοσιογραφική φωνή από την ανατολική Γερμανία: Για την Märkische Oderzeitung ο καγκελάριος Μερτς «θα πρέπει να έχει καταγράψει ότι ο Τραμπ έχει αναγάγει σε τελειότητα την πολιτική της στρατηγικής αμφισημίας, την οποία τελευταία εκτιμά και ο Μερτς. Ουδείς γνωρίζει στην πραγματικότητα τι πιστεύει, ούτε καν οι πιο στενοί του συνεργάτες ή εφήμεροι Mega-Maga-Bros (Ίλον Μασκ). Για τον πιο ισχυρό άνδρα του κόσμου η αμφισημία και η αστάθεια αποτελούν δυνατά στοιχεία του χαρακτήρα του. Μεθαύριο κιόλας θα μπορούσε να επιτεθεί στον Μερτς σε υψηλούς τόνους ή να εξετάσει την επιβολή νέων δασμών σε εισαγωγές γερμανικών αυτοκινήτων».
«Φόβος για τη Μονή της Αγίας Αικατερίνης»
Η Süddeutsche Ζeitung αναφέρεται στην υφέρπουσα διαμάχη της Ελλάδας με την Αίγυπτο για τη γνωστή υπόθεση της Μονής του Σινά. Όπως επισημαίνει «δεν είναι κακές οι σχέσεις της Ελλάδας με την Αίγυπτο, ιδιαίτερα αν συγκριθούν με ό,τι είθισται στην Ανατολική Μεσόγειο. Ενώ με τη γειτονική Τουρκία η Ελλάδα είχε αντιπαρατεθεί τόσο έντονα για το δικαίωμα πρόσβασης σε υποθαλάσσια αποθέματα πετρελαίου, ώστε κατά διαστήματα σενάρια πολέμου επισκίαζαν τις δύο χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ, με το Κάιρο η Αθήνα έχει συνάψει από το 2020 συμφωνία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ.
Επιπλέον, μόλις πρόσφατα οι δύο κυβερνήσεις επισφράγισαν την 'στρατηγική σχέση' τους. Στόχος είναι μία ακόμη στενότερη συνεργασία σε θέματα όπως η ασφάλεια, η μετανάστευση και η ενέργεια. Τώρα όμως, μία δικαστική απόφαση προκαλεί νευρικότητα στη σχέση αυτή. Πρόκειται για το καθεστώς της παλαιότερης κατοικημένης μονής στον κόσμο, της Μονής της Αγίας Αικατερίνης στη χερσόνησο του Σινά».
Η εφημερίδα του Μονάχου σημειώνει ότι «η νευρικότητα της Αθήνας μάλλον υποδαυλίζεται και από το ότι η Αίγυπτος και η Τουρκία, παραδοσιακός αντίπαλος της Ελλάδας, έρχονται πιο κοντά τον τελευταίο καιρό. Πρόσφατα δε, τα στρατεύματα των δύο μουσουλμανικών χωρών πραγματοποίησαν κοινά γυμνάσια».
Πηγή: DW
