Έγραφα χθες ότι οι φιλοπεριβαλλοντικές πολιτικές έπαψαν πια να είναι της μόδας, αντιθέτως ο Τραμπισμός (μαζί με τον πάγιο Πουτινισμό που υπάρχει από χρόνια) έχουν κάνει δημοφιλή κάθε αντιπεριβαλλοντική επιλογή. Η αριστερά στην Ελλάδα, παγίως είναι υπέρ του περιβάλλοντος γενικώς, αλλά εναντίον κάθε πολιτικής που το προστατεύει. Επικαλείται δήθεν μεγάλες business που κερδοσκοπούν στο όνομα του περιβάλλοντος, λες και οι εξορύξεις και οι διυλίσεις πετρελαίου ή οι δουλειές με το φυσικό αέριο αφορούν επιχειρησούλες της γειτονιάς.
Η ακροδεξιά στη χώρα μας από την άλλη, έχει την πλάκα της, διότι χρησιμοποιεί την Τραμπική επιχειρηματολογία με τρόπο ακόμα πιο γελοίο κι απ’ το ίδιο τον εμπνευστή της. Αρνείται την υπερθέρμανση του πλανήτη ή την τρύπα του όζοντος λέγοντας ότι οι περιβαλλοντολόγοι τα θεωρούν αποτελέσματα των αερίων που προέρχονται από τις …πορδές των αγελάδων. Διακωμωδεί ακόμα και τα μέτρα για περιορισμό της υπεραλίευσης, φωνάζοντας ότι η καταραμένη Ευρωπαϊκή Ένωση μας απαγορεύει να τρώμε την παραδοσιακή μας κουτσομούρα, διότι θέλει να μας επιβάλλει «τα πλαστικά τρόφιμα των Βρυξελλών».
Παραλλήλως, ενώ απαιτεί από την ελληνική κυβέρνηση να κατατροπώσει τους Τούρκους, να φέρει τα 12 μίλια, να επεμβαίνει στην Συρία, να βάζει τα δυο πόδια της Αιγύπτου σ’ ένα παπούτσι διότι «είμαστε μια μεγάλη και δυνατή χώρα», μόλις πάμε να εφαρμόσουμε τις διεθνείς μας υποχρεώσεις στην προστασία του περιβάλλοντος, θυμούνται την Ελλάδα που είναι «μια κουτσουλιά στον χάρτη», η οποία «σιγά τη μόλυνση που δημιουργεί».
Υπενθυμίζω ότι ο Βραζιλιάνος Μπολσονάρου που ήταν ο αγαπημένος της Ελληνικής ακροδεξιάς γα μια δεκαετία, όταν αποψίλωνε τον Αμαζόνιο και δεχόταν κριτική, απαντούσε με το ακόλουθο λαϊκίστικο επιχείρημα. «Είστε με τους ανθρώπους ή με τους παπαγάλους;» Τα ίδια ακριβώς λέει και ο Τραμπ σήμερα. Όποτε κάνει χιονιά σε κάποια Πολιτεία των ΗΠΑ, ποστάρει ειρωνικά σχόλια του τύπου «πω πω μια υπερθέρμανση…».
Στην Μαοϊκή Κίνα, όπου έγινε ίσως η μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή που υπήρξε ποτέ σε χώρα μέσα σε τόσο λίγο χρόνο, το θέμα είχε μπει σε πιο απλοϊκή και αποτελεσματική βάση. Ένα από τα φοβερά τσιτάτα του Μεγάλου Τιμονιέρη ήταν «πρώτα ο άνθρωπος». Όταν λοιπόν κάποιος Κινέζος, από απλός ανθρωπάκος μέχρι επιστήμονας ΄κρατικός αξιωματούχος εξέφραζε αντιρρήσεις για κάποιες αντιπεριβαντολλογικές πολιτικές, τον έκλειναν φυλακή ως αντικαθεστωτικό, επειδή αμφισβητούσε τις εντολές του Μάο κι έβαζε το περιβάλλον ή την άγρια πανίδα πάνω από τον …άνθρωπο.
Το μόνο πολιτικό σύστημα που μπορεί να περισώσει κάτι (ή ίσως και να αναστρέψει) στον τομέα του περιβάλλοντος, είναι η αστική Δημοκρατία που λειτουργεί στοιχειωδώς. Διότι αυτή ακούει επαρκώς τις διαμαρτυρίες της κοινωνίας των πολιτών, ακούει και τους επιστήμονες διότι στηρίζεται στον ορθολογισμό. Ο καπιταλισμός και η ελεύθερη οικονομία είναι αδηφάγα συστήματα, αλλά λιγότερο αδηφάγα από κάθε σύστημα αυταρχικής διακυβέρνησης, είτε δεξιό είτε αριστερό.
Τώρα διανύουμε την περίοδο που όλοι γίνονται αντι-περιβαντολόγοι. Όσοι σ’ αυτή την συγκυρία επιμένουν σε φιλικές προς το περιβάλλον πολιτικές (σαν την ελληνική κυβέρνηση), θα δρουν μέσα σε εχθρικό περιβάλλον. Έχει ξαναγίνει αυτό ιστορικά. Κατά την περίοδο της ανόδου του φασισμού στην Ευρώπη στον μεσοπόλεμο, μεσουρανούσαν οι φουτουριστές ποιητές και καλλιτέχνες και φιλόσοφοι, που υποστήριζαν « μηχανή ενός αυτοκινήτου με τα μπουλόνια και τους γυαλιστερούς κυλίνδρους της, είναι πολύ πιο όμορφη από την Νίκη της Σαμοθράκης». Όταν διαλύθηκε το καταστροφικό πολιτικό τους όραμα, εξαφανίστηκαν κι αυτοί.
Έτσι θα γίνει και πάλι. Απλώς υπομονή και ας ελπίσουμε ότι δεν θα έχουν στο μεταξύ επισυμβεί ανεπανόρθωτες βλάβες στον κόσμο μας.
