Συνεχίζω από κει που το άφησα χθες. (Minimum charge 60 Euros) Και πάω που λέτε το βράδυ σ’ ένα παράλιο μπαράκι, ήσυχο ήταν με ήρεμη μουσική και πελάτες μάλλον μεγάλης ηλικίας, η πιτσιρκαρία ήταν πιο πέρα σε κάτι κλαμπάδικα με ηχεία σαν ψυγεία-ντουλάπες που ούρλιαζαν. Εκεί που έκατσα ήταν ήσυχα. Παίρνω ένα ουίσκι. Θα μου πείτε, γιατί δεν πήρες μια τσικουδιά βρε ηλίθιε; Έλα μου ντε, λάθος. Το γκαρσόνι μου φέρνει το ποτό, σε ποσότητα που μου θύμισε το μεταλάβωμα του παπά όταν κοινωνούσα. Πάω να πληρώσω, μου λέει «ten Euros». Με είχε περάσει για ξένο. Άραβα μάλλον, έτσι σκούρος που είμαι.
Κοιτάζω την ποσότητα στο ποτήρι μου. Υπολογίζω ότι ένα μπουκάλι ουίσκι βγάζει πενήντα τέτοιες μερίδες. Το αγοράζει 16 ευρώ στην χονδρική και ο μαγαζάτορας βγάζει 500 ευρώ στη λιανική. Θέλετε 40 μερίδες και 400 ευρώ; Σας το δίνω. Ρίχνω μια ματιά στην ταμπέλα του καταστήματος που βλέπει στον δρόμο και τι βλέπω; Minimum charge 60 Euros. Κι αυτό το μαγαζί στο κλαμπ των 60 Euros. Οπότε τους έχει όλους. Και τους πρωινούς και τους βραδινούς. Τους πρωινούς με την «ελάχιστη κατανάλωση», τους βραδινούς τους τακτοποιεί με ένα ουίσκι. Αν μάλιστα, κάνει κανείς το λάθος να πάει και το πρωί και το βράδυ στο ίδιο μαγαζί, με το που γυρίζει στην πατρίδα του ή στην Αθήνα, επισκέπτεται τον δικηγόρο του για να υπαχθεί στον πτωχευτικό νόμο. Απλά πράγματα.
Ένα από τα πιο χαριτωμένα που άκουσα για την παραλία στην οποία αποτόλμησα να πάω για λίγες μέρες, ήταν το ακόλουθο. Αν μένεις σε ξενοδοχείο (250 ευρώ τη βραδιά το δίκλινο) και κατέβεις να κάνεις μπάνιο στην παραλία και στις ξαπλώστρες του ξενοδοχείου σου, τότε έχεις έκπτωση. Ναι, βεβαίως. Η minimum charge για σένα, δεν είναι 60 αλλά μόνο 40 Euros !!! Μπράβο παιδιά, πολύ καλά το πάτε, συγχαρητήρια.
Η επόμενη αναβαθμισμένη υπηρεσία που σας προτείνω, είτε μαγαζάτορας είστε είτε ξενοδόχος, είναι να στέκεστε στην εξώπορτα του μαγαζιού σας μ’ ένα πιστόλι, και όποιον περνά απ’ έξω να τον ληστεύετε χωρίς πολλά-πολλά. Να του λέτε ένα «φέρε τα λεφτά ρε», αντί γι' αυτά τα τετριμμένα και χαζά «πώς να σας εξυπηρετήσουμε;» και «τι θα πάρετε;». Όχι τίποτα άλλο, έτσι θα αναβιώσετε και το παλαιό έθιμο των προγόνων μας που έπιαναν τις κλεισούρες και ρήμαζαν όποιον ήθελε να περάσει. Διότι τι έχουμε εδώ στην Ελλάδα να πουλήσουμε; Ήλιο, θάλασσα και Ιστορία. Άντε λοιπόν… Και που είστε; Είναι κάτι γέροι τουρίστες από τις πρώην ανατολικές χώρες, που έχουν ακόμα χρυσά δόντια στο στόμα. Μην τα ξεχάσετε κι αυτά. Να τους τα πάρετε.
Αύριο το τρίτο μέρος (και θανατερό)
