Ας κάτσει ο ίδιος να σκεφτεί 

Θυμάται κανείς το λέγαμε την άνοιξη, όταν η ζυγαριά φαινόταν να γέρνει υπέρ των πρόωρων εκλογών το φθινόπωρο; Ότι ο Μητσοτάκης θα αποφάσιζε την διεξαγωγή τους υπό την προϋπόθεση ότι θα είχε αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις καλοκαιρινές φωτιές. Και κατά το «όταν ο άνθρωπος σχεδιάζει, ο θεός γελά» δεν ήρθε μια νέα Εύβοια, αλλά ήρθε ο κοριός στο τηλέφωνο του Ανδρουλάκη. Επίσης, δεν ήρθε η καλοκαιρινή επανάσταση για το ρεύμα, αλλά η νησίδα του Έβρου. 

Τότε που τα λέγαμε αυτά, θεωρούσαμε ότι οι δυνατότητες περαιτέρω παροχών από την κυβέρνηση για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού, είχαν φτάσει στα όρια τους. «Πόσο θα αντέξει να μοιράζει;» αναρωτιόμασταν, θεωρώντας λογικό να υπάρξει κάποια στιγμή φρένο σ’ αυτή την ξέφρενη επιδοματική πολιτική. Αλλά τώρα που ο τουρισμός και οι απρόσμενα υψηλές καταβολές φόρων δίνουν την άνεση ενός νέου γύρου υποβοηθητικών παροχών προς τον κοσμάκη, τι ακούμε; «Δεν έχει σημασία το πακέτο της ΔΕΘ, σημασία έχει η παρακολούθηση».  

Όλα αυτά τα καθοριστικά γεγονότα και αυτή η καθολική ανατροπή πολιτικών προτεραιοτήτων, έγινε μέσα στο νωθρό καλοκαιράκι με τους Έλληνες είτε να σχεδιάζουν διακοπές, είτε χωμένους στις πολυθρόνες ενός μπιτσόμπαρου. Φανταστείτε δηλαδή τι μπορεί να συμβεί μέσα στους πυκνούς γεγονότων και δυσκολιών χειμωνιάτικους μήνες που ακολουθούν. Μέχρι τις εκλογές της άνοιξης, επτά φορές μπορούν να ανατραπούν τα δεδομένα κι αυτά που σήμερα θεωρούμε καθοριστικά, αύριο να μας φαίνονται αστεία. 

Κατά τούτα, αν κάποιος πρέπει (και μπορεί) να διατηρήσει την ψυχραιμία του εκεί στο Μαξίμου, είναι ο ίδιος ο Μητσοτάκης. Οι γύρω του, μάλλον είναι όμηροι της νευρικότητάς τους. Προτείνουν και αντιπροτείνουν, εισηγούνται και αντιεισηγούνται, μ’ έναν τρόπο που περισσότερο δείχνει κυνήγι της ουράς τους παρά συγκροτημένη στρατηγική. Δεν τα χω με κανέναν, απλώς το καλό πλήρωμα φαίνεται στην φουρτούνα, όχι στην μπουνάτσα και στους καθαρούς ορίζοντες. 

Αυτός που πρέπει να κάτσει να σκεφτεί, είναι ο ίδιος ο Μητσοτάκης. Στο τέλος-τέλος, αυτός θα πληρώσει ολοκληρωτικά μια ήττα, αν τα πράγματα πάνε στραβά.  Οι υπόλοιποι, λίγο ως πολύ θα ψιλοσωθούν. Τι να σκεφτεί; Τον τρόπο που πρέπει να κινηθεί σε συνθήκες όχι πια απόλυτης πολιτική ηγεμονίας (όπως ήταν μέχρι πρόσφατα), αλλά απλής δημοσκοπικής πρωτιάς με πιθανό μέτωπο απέναντί του. Η διαφορά είναι θεμελιώδης, αρκεί να μπορεί κάποιος να την αντιληφθεί. Ο Κυριάκος μπορεί, κάποιοι άλλοι συμβουλάτορες του που είχαν μάθει στα εύκολα, δύνανται;