Δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα γινόταν αν κάποιος από εμάς, εδώ στο Liberal, έγραφε ένα επικριτικό άρθρο για κάποια απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη και μετά από λίγες ώρες το άρθρο κατέβαινε γιατί θα είχε πέσει σχετική εντολή «από τα κεντρικά».
Τέτοια άρθρα έχουμε γράψει πολλά, αλλά πέραν των εύλογων διαμαρτυριών τέτοιες καταστάσεις δεν έχουμε ζήσει.
Αντίθετα, από αρθρογράφους του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή στις εκδοτικές του μάλιστα ναυαρχίδες που τόλμησαν να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους στον Παύλο Πολάκη και μετά από λίγη ώρα τα άρθρα τους απλώς εξαφανίστηκαν.
Ο κ.Τσίπρας πάτησε «το κουμπί» από το Κάιρο που βρισκόταν και απλώς έπεσε σιγή ασυρμάτου. Εξαιρετική επιλογή για τριήμερο το Κάιρο, παρεμπιπτόντως. Ελπίζω να επισκέφθηκε το σημαντικό αρχαιολογικό μουσείο εκεί κι αν εντυπωσιάστηκε να περάσει μια βόλτα κι από το δικό μας αρχαιολογικό μουσείο, εδώ, στην Αθήνα, θα του αρέσει πολύ.
Όμως, αυτό το σημείωμα δεν αφορά στην αντίληψη περί εσωκομματικής δημοκρατίας στον ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε ήδη σχολιάσει ότι επί τόσα χρόνια ποτέ και κανείς δεν τολμά να κάνει την παραμικρή κριτική. Άλλωστε την ξέρουμε την Αριστερά.
Το σχόλιό μας αφορά αυτούς που τρία χρόνια τώρα λυσσάνε με την κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά.
Όχι, εμείς δεν συγκρίνουμε τον κ. Μητσοτάκη με τον κ. Τσίπρα, δεν το έχουμε κάνει ποτέ και δεν θα το κάνουμε και τώρα.
Όμως, όλα πρέπει να αποτιμώνται στο context τους και όταν η συζήτηση φτάνει στην πολιτική αυτό που πρέπει να κρίνουμε είναι ο βαθμός που ο καθένας απαντά στα αιτήματα της κοινωνίας.
Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα επανεκλεγεί παρά τα λάθη του (κάποια από αυτά σε εμάς τουλάχιστον φαίνονται τερατώδη) και τις ευκαιρίες που έχασε. Και θα επανεκλεγεί γιατί συνεχίζει να απαντά στα αιτήματα της ελληνικής κοινωνίας ή έστω να την πείθει ότι αυτός μπορεί να τα απαντήσει και να καλύψει τη βασική της ανάγκη που σε αυτή τη συγκυρία είναι η ασφάλεια.
Η Γ' Ελληνική Δημοκρατία πενηντάρισε. Και στα 50 ακόμα και αυτοί που πάσχουν από ανίατη εφηβική καθήλωση έχουν τελειώσει με τα ωραία, μεγάλα λόγια και ενδιαφέρονται πρωτίστως για την αξιοπρεπή τους καθημερινότητα.
Ναι. Σαφέστατα είναι η δημοκρατία και η ποιότητα των θεσμών που λειτουργούν ως εγγυητές αυτής της αξιοπρεπούς καθημερινότητας όμως, όπως έχω υποστηρίξει πολλές φορές από αυτή τη στήλη, οι αντιλήψεις περί Δημοκρατίας στα μέρη μας εξαντλούνται στο να λέμε, ανενόχλητοι, ό,τι μας κατεβαίνει από το κεφάλι. Κι αυτό, μπορούμε να το κάνουμε χωρίς συνέπειες, κάτι που είναι και μέρος του προβλήματος, βέβαια.
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ και μαζί του η Ελληνική Αριστερά ή όσοι τέλος πάντων αυτοπροσδιορίζονται ως Αριστεροί, αρχίσουν να φέρονται ως ενήλικες, όταν αρχίσουν δηλαδή να συμπεριφέρονται και οι ίδιοι όπως θέλουν και οι ίδιοι να τους συμπεριφέρονται, δεν θα γραπώνονται από θεωρίες συνωμοσίας για να εξηγήσουν την περιορισμένη τους απήχηση στην κοινωνία μετά την εντυπωσιακή τους εκτίναξη στην εξουσία.
Άλλωστε και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας πενηντάρισε και το «Εγώ αποφάσισα την παραπομπή Πολάκη» είναι η πρώτη του ενήλικη πολιτική πράξη. Είναι σίγουρο ότι ένιωσε καλά. Να συνεχίσει.
