Πριν από λίγες ημέρες, ο Θεσσαλονικιός Μιχάλης Τριανταφυλλίδης, ιστορικό στέλεχος του «Ρήγα Φεραίου» και με αφορμή την επέτειο θανάτου του Λεωνίδα Κύρκου, θύμισε στην προσωπική του σελίδα στο Facebook πόσο αδογμάτιστος ήταν ο Κύρκος στη στάση που πρέπει να κρατάει κάθε φορά η Αριστερά προς τους αντιπάλους της, ιστορικούς ή συγκυριακούς, και να μην απορρίπτει, εξ ορισμού, κανένα ενδεχόμενο διαλόγου ή ακόμα και συνεργασίας.
Τον θυμηθήκαμε χθες, ακούγοντας την ομιλία της προέδρου του ΚΙΝΑΛ στη Βουλή για τη μεταρρύθμιση της επικουρικής ασφάλισης. Πιο πολύ κι από την πλήρη και καθολική υιοθέτηση της ρητορικής και των θέσεων της ριζοσπαστικής αριστεράς από το ΚΙΝΑΛ, ήταν ο δογματισμός που μας εντυπωσίασε και η καταφυγή στο αρχαϊκό, πλέον, «αντιδεξιό σύνδρομο» της μακρινής δεκαετίας του ‘80.
Είναι απολύτως σεβαστή η επιλογή της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ να λανσαριστεί ως ο «σοβαρός ΣΥΡΙΖΑ» σε περίοδο μάλιστα εσωκομματικών εκλογών, και μάλιστα όταν έχει δηλώσει ότι θα διεκδικήσει την προεδρία και ο κ.Ανδρέας Λοβέρδος, ένας πολιτικός με καθαρά λαϊκοδεξιά χαρακτηριστικά στην ιδεολογία και τη ρητορική του.
Δεν είναι όμως τη στρατηγική της κυρίας Γεννηματά στις εσωκομματικές εκλογές που σχολιάζουμε αλλά τον τρόπο που τοποθετήθηκε μέσα στη Βουλή ένα κόμμα που αυτοσυστήνεται ως Σοσιαλδημοκρατικό και μάλιστα για ένα θέμα τόσο σημαντικό όσο το ασφαλιστικό που και το ίδιο κλονίστηκε ενώ προσπαθούσε να μεταρρυθμίσει για να προλάβει όσα τελικά δεν αποφύγαμε, και αναφερόμαστε βέβαια στην απόπειρα μεταρρύθμισης του συστήματος από τον πρόεδρο Κ.Σημίτη.
Τι πιστεύει ότι θα κερδίσει ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα σήμερα, το 2021, όταν υιοθετεί αντικαπιταλιστική ρητορική, δαιμονοποιεί τις αγορές και αναπαράγει αντιδεξιά σύνδρομα προηγούμενων δεκαετιών;
Στ’ αλήθεια πιστεύει ότι οι σημερινοί 30ρηδες αντιλαμβάνονται την πολιτική αντιπαράθεση πάνω στον άξονα δεξιάς-αριστεράς;
Πιστεύει στ’ αλήθεια το ΚΙΝΑΛ ότι οι νέοι ενδιαφέρονται αν μια πολιτική είναι δεξιά ή αριστερή και όχι αν θα τους δίνει κάποια διέξοδο στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν;
Στους νέους απευθύνθηκε η κυρία Γεννηματά μιλώντας για το ασφαλιστικό ή στους παππούδες τους;
Τι είναι δεξιά και τι είναι αριστερά σήμερα, τι μας λέει, δηλαδή, το ΚΙΝΑΛ;
Είναι δεξιός ο Κυριάκος Μητσοτάκης και προοδευτικός ο Ανδρέας Λοβέρδος; Ήδη ακούμε τις κραυγές περί Πλεύρη και των άλλων «σώγαμπρων» από το ΛΑΟΣ όπως τους αποκαλούν, χιουμοριστικά, οι παραδοσιακοί Νεοδημοκράτες. Τη συνυπογράφουμε αυτή την κριτική γνωρίζοντας όμως ότι περιγράφει τη μισή αλήθεια. Γιατί η αλήθεια είναι ότι σε όλα τα κόμματα υπάρχουν θύλακες προόδου και σκληρής συντήρησης, ενώ ακροδεξιοί δεν υπάρχουν πλέον μόνο στη Νέα Δημοκρατία αλλά σε όλα τα κόμματα. Κάποιοι θα ενοχληθούν με αυτό το τελευταίο αλλά δεν μας απασχολεί και ιδιαιτέρως.
Η πολιτική σύγκρουση σήμερα διεξάγεται ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να τα αλλάξουν όλα και σε όσους δεν θέλει να αλλάξει τίποτα. Και είναι μια σύγκρουση που γίνεται και εντός των κομμάτων και αναμεταξύ τους, γι' αυτό είναι και τόσο δύσκολη και σύνθετη.
Πάντως χθες, στη Βουλή, το ΚΙΝΑΛ στοιχήθηκε με τους δεύτερους: με την ακραία αντίδραση που αρνείται να δει την πραγματικότητα και κραδαίνοντας σύνδρομα του παρελθόντος ως σκιάχτρο πιστεύει ότι μπορεί να διεκδικήσει σοβαρό ρόλο σήμερα. Κρίμα.
