Τι «καλό» μας έχει ο Ταγίπ για τη συνέχεια;

Θα έχει κουραστεί να δέχεται τόσα… χαστούκια καθημερινά ο Ταγίπ Ερντογάν. Το αναγνωστικό κοινό, πάντως, έχει σίγουρα κουραστεί από τους τίτλους εφημερίδων και sites που θέλουν τον ηγέτη της γειτονικής χώρας απομονωμένο από τους ισχυρούς του πλανήτη και να μετατρέπεται σε καρπαζοεισπράκτορα. Η αλήθεια είναι ότι ο Ταγίπ κινείται βάση κάποιου σχεδίου και με την ανοχή, αν όχι τις πλάτες, Βρετανών και Γερμανών. Το ερώτημα είναι που καταλήγει αυτό το «σχέδιο»…

Το μόνο που πραγματικά έχει αλλάξει στις σχέσεις της Τουρκίας με τους μεγάλους παίκτες έχει να κάνει με τον αμερικανικό παράγοντα. Η αλλαγή της διοίκησης στην Ουάσινγκτον επαναφέρει το ενδιαφέρον της υπερδύναμης για την περιοχή και αυτό το γεγονός έρχεται αυτόματα σε αντίθεση με τις φιλοδοξίες της Τουρκίας. Δύο αφεντικά δεν χωράνε στο ίδιο δωμάτιο! Αλλά δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι μέχρι ποιου σημείου μπορεί να φτάσουν οι ΗΠΑ για να «περιορίσουν» τον νεαρό ελέφαντα στον χώρο που του έχουν ορίσει. Ο νεαρός ελέφαντας δεν αρκείται πλέον σε αυτόν και αναζητά ένα μεγαλύτερο πεδίο δράσης. Στο οποίο, δυστυχώς, περιλαμβάνεται και ο δικός μας χώρος…

Η Τουρκία του Ερντογάν δεν είναι μόνη και απομονωμένη, όπως θα ήθελε ο μέσος θαμώνας των καφέ, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να διώξει τις ενοχλητικές σκέψεις που του χαλάνε το ραχάτι. Η Τουρκία φαίνεται να έχει ζυγίσει καλά την κάθε της κίνηση. Να έχει υπολογίσει τις συμμαχίες της και τις πιθανές αντιδράσεις τρίτων. Κι αυτή την στιγμή οι ΗΠΑ είναι ένας υπολογίσιμος παίκτης για την Τουρκία, αλλά δεν έχει την ίδια βαρύτητα που είχε στο παρελθόν. Ο Ταγίπ έχει ενισχύσει περαιτέρω τις σχέσεις του με την Γερμανία, ενώ έχει αυξήσει το γεωπολιτικό βάρος της Τουρκίας με την ανάπτυξή της στην αφρικανική ήπειρο.

Η Τουρκία, λοιπόν, δεν είναι απερίσκεπτη. Ριψοκίνδυνη σίγουρα ναι. Αλλά όχι απερίσκεπτη. Και για να αλλάξουν πραγματικά μυαλά οι γείτονές μας πρέπει να χάσουν τα στηρίγματα που έχουν στη διεθνή κοινότητα. Τα εξής δύο, της Γερμανίας και της Μεγάλης Βρετανίας. Πόσο εύκολο είναι κάτι τέτοιο; Όχι όσο νομίζουμε. Αν μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι, αυτό έχει να κάνει με την πιθανή ανακατανομή ρόλων στην περιοχή. Κάτι που θα συνέβαινε μόνο αν οι ΗΠΑ υποχρέωναν με κάποιον τρόπο τους δύο εταίρους της να αλλάξουν στάση. Θα επρόκειτο για μία μεγάλη αλλαγή, απ’ αυτές που αποτελούν σημείο αναφοράς για τους ιστορικούς. Προς το παρών δεν φαίνεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Ο Ερντογάν κινείται βάση κάποιου σχεδίου, το οποίο και δεν το γνωρίζουμε. Το ερώτημα είναι ποιο είναι το τέλος αυτού του σχεδίου. Τι περιλαμβάνουν τα σενάριά του για την Ελλάδα και την Κύπρο. Το πως θα αντιδράσει ο διεθνής παράγοντας, πήραμε μία γεύση προχτές. Οι Βρετανοί παρουσίασαν ένα σχέδιο ψηφίσματος στον ΟΗΕ που τίμησε την παράδοση, που τους θέλει να υποστηρίζουν σθεναρά κάθε φορά την τουρκική επιθετικότητα.

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]