Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η δεξιά συνιστώσα του αίφνης ανακάλυψαν κινήσεις αμφισβήτησης στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας. Και από κοντά τους, όψιμοι οπαδοί του Νίκου Ανδρουλάκη οι οποίοι τις τελευταίες μέρες βρίσκονται σε μια υστερική κατάσταση. Πρόκειται για ομαδική παράκρουση. Φίλοι του Γιώργου Παπανδρέου αγάπησαν ξαφνικά τον Β. Βενιζέλο, το ίδιο και πολλοί Συριζαίοι, ενώ είναι διάχυτη η εντύπωση σε αυτό τον χώρο πως ζούνε στιγμές ηρωισμού και αντίστασης στην εκτροπή του γιου του «αποστάτη». Εν πάση περιπτώσει, η τρικυμία θα κοπάσει και ελπίζω με καθαρό μυαλό να επανεκτιμήσουν την κατάσταση και να έρθουν στα σύγκαλά τους.
Μέχρις εδώ όλα ήταν περίπου αναμενόμενα. Όταν ο αντίπαλος κάνει μια μεγάλη γκέλα στη μικρή περιοχή, προσπαθείς να το εκμεταλλευτείς και να σκοράρεις. Το ζήτημα είναι πώς θα το κάνεις; Με τσιρίδες; Με υπερφίαλες απαιτήσεις; Το πιο πιθανό είναι με αυτήν την τακτική να χάσεις την ευκαιρία. Εκτός αν έχεις την αυταπάτη ότι μπορείς το ζήτημα των υποκλοπών του Ανδρουλάκη να το κρατήσεις για εβδομάδες στην επικαιρότητα.
Επειδή τα αδιέξοδα της έξωθεν ανατροπής της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι οφθαλμοφανή, ο στόχος μετατοπίστηκε στην ίδια την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Καλούν τους βουλευτές να αποστατήσουν, ώστε να ανατραπεί η κυβέρνηση, χάνοντας τη δεδηλωμένη. Σε αυτή την ακραία περίπτωση οι επιλογές είναι δύο: Είτε θα σχηματιστεί νέα κυβέρνηση από την ίδια Βουλή που θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης είτε θα γίνουν εκλογές.
Το πρώτο σενάριο δε βγαίνει λόγω της πολιτικής αριθμητικής. Τα κόμματα που πιθανό να συμπράξουν δεν μπορεί να φτάσουν στον αριθμό 151, με τις υπάρχουσες κοινοβουλευτικές δυνάμεις.
Το δεύτερο σενάριο, δηλαδή η προσφυγή στις κάλπες, πρωτίστως θα είναι καταστροφικό για τους αποστάτες. Στοιχειώδες ένστικτο αυτοσυντήρησης αποτρέπει από παρόμοιες σκέψεις.
Επί πλέον η βάση της Νέας Δημοκρατίας έχει αποδείξει επανειλημμένα πως στοιχίζεται, χωρίς δεύτερη κουβέντα, πίσω από την εκάστοτε νόμιμη ηγεσία της. Αποχωρήσεις πρωτοκλασάτων στελεχών έγιναν πολλές. Διάσπαση καμιά. Τότε γιατί προτρέπουν τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας να ανατρέψουν τον Μητσοτάκη; Γιατί γνωρίζουν πως με τον Μητσοτάκη στην ηγεσία θα βλέπουν την εξουσία μόνο με τα κιάλια. Συνεπώς επιδιώκουν την έσωθεν ανατροπή του.
Πιθανότητες επιτυχίας; Μηδέν.
Έγραφα πριν από λίγες μέρες επί λέξει τα εξής: «Το ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δημιούργησε εχθρούς με την πολιτική της αυτό είναι δεδομένο. Πρώτα-πρώτα τη Ρωσία, η οποία, μετά βεβαιότητος, όταν διεξαχθούν εκλογές θα προσπαθήσει να τις επηρεάσει με κάθε τρόπο. Ακολούθως η Τουρκία που βλέπει την Ελλάδα, με την παρούσα κυβέρνηση, να αναπτύσσει συμμαχίες και να προχωρά σε εξοπλιστικά προγράμματα. Ακολούθως πολλές πανίσχυρες ΜΚΟ, με διασυνδέσεις με διεθνείς οργανισμούς και ΜΜΕ, που είδαν να χάνουν εισοδήματα από τη μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης».
Συνεπώς, πολλοί επιζητούν την ανατροπή της. Αυτό βεβαίως δε δικαιολογεί τις αστοχίες της. Θα πρέπει απεναντίας να την καταστήσει πολύ πιο προσεκτική στη διαχείριση της εξουσίας, καθώς ποικιλώνυμα συμφέροντα, εγχώρια και εξωχώρια, δεν επιθυμούν μια νέα εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας.
