Υπάρχουν πολιτικοί και ανθρώπινοι λόγοι που οδηγούν τον Γιώργο Παπανδρέου να μπει στην κονίστρα και να διεκδικήσει – όλα δείχνουν ότι θα είναι τελικά υποψήφιος για την ηγεσία – την επιστροφή του, εκεί που θεωρεί ότι ανήκει και σε ότι πιστεύει ο ίδιος και όχι μόνο, ότι του ανήκει.
Φίλοι του περιγράφουν όλο αυτό που συμβαίνει ως αποδοχή της πρόκλησης για το δικό του «ραντεβού με την ιστορία». Οι εχθροί του, ως ένα «ραντεβού για την οριστική διάλυση» του ΠΑΣΟΚ που έχτισε ο πατέρας του και μίκρυνε ο ίδιος. Δεν έχει σημασία τι θεωρούν οι δεξιά και οι αριστερά για τα κίνητρα του κ. Παπανδρέου. Δεν έχει σημασία αν είναι ορθή, ηθικά αποδεκτή και πολιτικά κατανοητή η επιλογή του.
Σημασία έχει ποιοι πραγματικά σήμερα πιστεύουν πως η διεκδίκηση της ηγεσίας και (ίσως) η εκλογή του, θα βγάλουν από την ακινησία την Κεντροαριστερά που παραμένει εγκλωβισμένη ανάμεσα στην διείσδυση και την πολιτική κυριαρχία του Κ. Μητσοτάκη και στην αποτυχία του Αλέξη Τσίπρα να μεταμορφώσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε πραγματικό εκφραστή της λεγόμενης προοδευτικής παράταξης.
Αν το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ δεν διαλυθεί μέχρι ή αφού φτάσει στις εσωκομματικές κάλπες και αρχηγός επανεκλεγεί ο κ. Παπανδρέου εκτιμώ
ότι τα περισσότερα προβλήματα θα τα αντιμετωπίσει, ο Αλέξης Τσίπρας. Ο κ. Τσίπρας ξόδεψε πολύτιμο χρόνο και κεφάλαιο σε σκιαμαχία με μια
«Δεξιά του Μητσοτάκη» που υπάρχει μόνο στον φαντασιακό κόσμο της Αριστεράς και του μανιχαϊσμού και παρέμεινε στην «αντιποίηση» του
ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα.
Ακόμη κι αν ο Γιώργος δεν έμοιασε ποτέ και δεν θα μοιάσει ποτέ στον πατέρα του - άλλοι αυτό το διαπιστώνουν ως επίκριση και άλλοι ως έπαινο – φέρει το βαρύ επίθετο. ‘Ενας εξ αίματος Παπανδρέου μετράει αλλιώς στους ανθρώπους που ακόμη στα εικονίσματα έχουν φωτογραφίες του Γέρου και του Ανδρέα.
Ο αντίλογος είναι πως αυτοί έχουν παραμείνει στο ΠΑΣΟΚ. Και οι άλλοι σύντροφοι του, που έφυγαν προς ΣΥΡΙΖΑ είχαν τη δυνατότητα να διαλέξουν τον Γιώργο Παπανδρέου και το ΚΙΔΗΣΟ .Δεν το έκαναν. Δεν βλέπω το λόγο να το κάνουν τώρα. Η ελληνική Κεντροαριστερά πάντως χρειάζεται κάποιον να ηγηθεί και να έχει ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά, πολιτική αισθητική, αρχές και ιδέες.
Είναι αρκετά αυτά; Όχι αλλά κάθε φορά που βλέπουμε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να συμπεριφέρεται στη Βουλή σαν να βρίσκεται σε παρατράγουδο, σκέφτομαι πόσο πολύ και για πόσο καιρό, έλειψαν. Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ - και όλοι εκείνοι που δηλώνουν κεντροαριστεροί ψηφοφόροι- έχει αρκετούς υποψηφίους με αυτά τα χαρακτηριστικά, και αυτό είναι εξαιρετικό και για το κόμμα και για την πολιτική ζωή της χώρας.
Τώρα εγώ πραγματικά αναρωτιέμαι γιατί δεν έπαιξα ένα λόττο όταν τον περασμένο Αύγουστο έγραφα ότι ο κ. Παπανδρέου, αντί να ζυμώνεται για το αν θα κατεβάσει υποψήφιο τον κ. Χ.Καστανίδη, έπρεπε να πάρει ο ίδιος το ρίσκο και να κατέβει στην μάχη για την προεδρία!
