Οι λάτρεις του Πούτιν και οι νεκροί της ΕΡΤ

Δεν γνωρίζω από που εμφανίστηκαν όλοι αυτοί οι καθηγητές διεθνών σπουδών, ευρωπαϊκών σπουδών, στρατηγικών μελετών και γεωπολιτικών αναλύσεων. Ούτε όλοι αυτοί οι διδάκτορες πολιτικών σπουδών, που συμμετέχουν στις εκπομπές όχι μόνο του τηλεοπτικού σταθμού που μας προτείνει η Ρωσική πρεσβεία, αλλά λίγο - πολύ του συνόλου των καναλιών.

Κοινό σημείο αναφοράς τους, η αποενοχοποίηση της Ρωσίας, ο ευνουχισμός των λέξεων και των εννοιών που συνταράσσουν τους πολίτες της Δύσης, η εξορθολογικοποίηση των ρωσικών επιθυμιών και η προσπάθεια «ερμηνείας» ακόμα και αυτών των ανατριχιαστικών εικόνων που φτάνουν στα μάτια μας.

Μαζί με αυτούς, παρελαύνουν από τα τηλεοπτικά πάνελς, απόστρατοι αξιωματικοί, αρκετοί από τους οποίους υπερασπίζονται με τόση θέρμη τον Πούτιν και τα ρωσικά στρατεύματα, που είναι να απορεί κανείς, από τι σχολές πέρασαν, σε ποια σεμινάρια μετεκπαιδεύτηκαν και τι είδους προσλαμβάνουσες παραστάσεις δέχτηκαν κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους.

Πραγματικά, δεν γνωρίζω αν όλοι αυτοί αντιλαμβάνονται το μήνυμα που στέλνουν στην κοινωνία; Και δεν είναι μόνο το τι διδάσκουν οι καθηγητές στα παιδιά μας. Είναι και το τι παράδειγμα περνούν στους στρατιώτες οι αξιωματικοί.

Ομιλούν γενικά για στρατιωτικές επιχειρήσεις, για σκοπούς, για κινήσεις, για στόχους, για τη ρωσική ισχύ, τη ρωσική ψυχή, τη ρωσική υπερηφάνεια, την περικύκλωση της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ, την προηγηθείσα «εισβολή» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ στις χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλόκ, τα ύποπτα σχέδια της Δύσης για την αποδυνάμωση της Ρωσίας και άλλα τέτοιου είδους γλαφυρά.

Ομιλούν για την «εκλογίκευση» των αμυνομένων Ουκρανών, για το τι περιμένει η Δύση για να αποδεχθεί τη νέα κατάσταση, ότι είναι άσκοπο οι Ουκρανοί να «τα βάζουν» με τον Πούτιν, ότι δεν υπάρχει λόγος αντίστασης, ότι η Δύση θυσιάζει τους Ουκρανούς για να περάσει την επιθετικότητα της απέναντι στη Ρωσία.

Ακούμε, ότι ο Ζελένσκι δεν πρέπει να ψηλώσει άλλο, ότι η Ρωσική αρκούδα θα εξοργισθεί από τις οικονομικές κυρώσεις, ότι θα συνθλίψει ενεργειακά την Ευρώπη και ότι σε γενικές γραμμές η Ουκρανία πρέπει να παραδοθεί και η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, να αποδεχθούν όλα όσα συμβαίνουν στο ζωτικό χώρο των Ρωσικών συμφερόντων.

Άραγε αυτά ή παρόμοια μηνύματα έστελναν οι απόστρατοι στους οπλίτες; Στα νέα παιδιά που κατατάσσονταν στις ένοπλες δυνάμεις της Ελλάδας; Η άνευ όρων υπεράσπιση της πατρίδας, δεν αποτελεί το αντικείμενο της αποστολής τους; Η άποψη πως απέναντι σε ένα μεγαλύτερο και ισχυρότερο αντίπαλο που σου επιτίθεται, όσο δίκιο και να έχεις, όσα δικαιώματα και να σου καταπατά, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να το βάλεις στα πόδια, ήταν αυτή που καλλιεργούσαν στο στράτευμα;

Αυτά θα συμβούλευαν όχι μόνο στους στρατεύσιμους, αλλά και στους απλούς πολίτες στα νησιά που θα αντιμετώπιζαν μια εισβολή; Αυτό είναι το ηθικό το οποίο καλλιεργούσαν στο στράτευμα; Και αυτό είναι το ήθος που απέπνεαν προς τους πολίτες της χώρας; Η υπεράσπιση της ζωής, της οικογένειας, των σπιτιών, δεν είναι το άλφα και το ωμέγα;

Ακούσαμε ακόμα αναλυτές και απόστρατους, να δικαιολογούν τη ρωσική προπαγάνδα, τα κύματα των fake news, την εξοργιστική παραπληροφόρηση, «εξηγώντας» ότι όλα αυτά αποτελούν μέρος του ψυχολογικού πολέμου.

Ακούσαμε αναλυτές και απόστρατους να καταγγέλλουν ότι για πρώτη φορά, εμπλέκονται στον πόλεμο ιδιωτικές επιχειρήσεις. Και δεν αναφερόντουσαν στις ρωσικές εταιρείες μισθοφορικού στρατού που έχουν προσλάβει τσετσένους, τζιχαντιστές και ισλαμιστές με το μεροκάματο. Αλλά στην εταιρεία του Elon Musk, που διέθεσε τους δορυφόρους της Starlink για να μην χαθούν οι επικοινωνίες στην Ουκρανία, καθώς και στις εταιρείες που αποχωρούν από το ρωσικό έδαφος στα πλαίσια των οικονομικών κυρώσεων.

Αλήθεια ποιο είναι το μήνυμα που στέλνουν στους πολίτες της χώρας μας; Πώς ενώ όρκιζαν τους στρατεύσιμους υπέρ πίστεως και πατρίδος, μπροστά σε ένα ισχυρότερο αντίπαλο, υποστηρίζουν ότι δεν θα υπήρχε λόγος αντίστασης ούτε των στρατιωτών, αλλά ούτε και των απλών πολιτών; Ότι θα έπρεπε να παραδοθούν στον εισβολέα;

Μήπως τελικά από τύχη έχουμε γλυτώσει;

Και ενώ μεγάλο μέρος των καθηγητών, αναλυτών και αποστράτων έδιναν το δικό τους αντιδυτικό και φιλορωσικό στίγμα, τη σκυτάλη την έλαβαν οι καλλιτέχνες και οι άνθρωποι του πνεύματος και της διανόησης, οι οποίοι έπαθαν μαζική αφωνία. Αυτοί που έχουν προβεί σε δηλώσεις για «κάθε αδικία» επί του πλανήτη, που έχουν οργανώσει συναυλίες για τη Βενεζουέλα και την Κούβα, το Αφγανιστάν και τη Συρία, για τις «βάσεις του θανάτου» και τος λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και τις ΕΕ, για το αντιμνημόνιο και τους νεκρούς της ΕΡΤ, δεν έχουν βγάλει ούτε κουβέντα. Ούτε ένα κιχ. Στην καλύτερη περίπτωση, έχουν πει ένα «ναι μεν, αλλά».

Οι Pink Floyd ανακοινώνουν πως «Για να σταθούμε δίπλα στον υπόλοιπο κόσμο καταδικάζοντας σθεναρά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, τα έργα των Pink Floyd από το 1987 και μετά, καθώς και όλες οι σόλο ηχογραφήσεις του Ντέιβιντ Γκίλμορ αφαιρούνται από όλους τους παρόχους ψηφιακής μουσικής στη Ρωσία και στη Λευκορωσία από σήμερα»

Οι μεγάλοι Ρώσοι καλλιτέχνες όπως ο Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ και ο Μπόρις Ακούνιν, δηλώνουν: "ο δικτάτορας που κατέχει σήμερα την εξουσία στη Ρωσία έχει εξαπολύσει έναν εγκληματικό πόλεμο. Η φρίκη που εξαπολύεται στους ομοεθνείς μας στην Ουκρανία εξελίσσεται σε πραγματική ανθρωπιστική καταστροφή. Οι εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανοί που έχουν χάσει τα σπίτια τους, τα μέσα διαβίωσής τους, τους αγαπημένους τους, ακόμη και τη ζωή τους, σηκώνουν όλο το βάρος του πλήγματος.

Αλλά και όλοι εμείς που μιλάμε ρωσικά και ανήκουμε στον ρωσικό πολιτιστικό κόσμο νιώθουμε το πλήγμα. Η ίδια η λέξη "Ρώσος" έχει γίνει τοξική. Ας αποδείξουμε στον υπόλοιπο κόσμο ότι ο Πούτιν δεν μιλάει και δεν ενεργεί εκ μέρους όλων των Ρώσων. Και ας αποδείξουμε στους εαυτούς μας ότι είμαστε ικανοί για πραγματική, συγκεκριμένη δράση, όχι μόνο για λόγια. Ας βοηθήσουμε τους Ουκρανούς φίλους μας. Παρακαλώ κάντε δωρεές για να βοηθήσετε τους Ουκρανούς πρόσφυγες. Ρώσοι του κόσμου, ενωθείτε ενάντια στον πόλεμο!»

Και όμως οι εγχώριοι καλλιτέχνες και διανοούμενοι, δεν τολμούν να δουν την πραγματικότητα.

Προφανώς και δεν θέλουν να χάσουν τα πελατάκια τους από τις συναυλίες στα φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Σύριζα. Δεν θέλουν να σταματήσουν να πουλούν την ευπώλητη «αντιδυτική επαναστατικότητα», τον φθηνό αντικαπιταλισμό, τον πάντα επίκαιρο αντιαμερικανισμό. Δεν θέλουν να αντικρίσουν τα αποτελέσματα της εγκληματικής χιτλερικού τύπου ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.

Μπορεί εμείς οι πολίτες αυτής της χώρας να μην μπορούμε να σταματήσουμε αυτόν τον εφιάλτη, αλλά δεν έχουμε το δικαίωμα να μείνουμε άπραγοι. Πώς είναι δυνατόν οι καλλιτέχνες και οι διανοούμενοι να μένουν άπραγοι, ενώ έκαναν κινητοποιήσεις και συναυλίες για τους φανταστικούς νεκρούς της ΕΡΤ, όταν στους τηλεοπτικούς τους δέκτες, που τόσο πολύ υπερασπίστηκαν την εποχή που «είχε πέσει το μαύρο», βλέπουν αυτές τις απάνθρωπες εικόνες και τις εγκληματικές συμπεριφορές των εισβολέων του καθεστώτος Πούτιν;