Το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, έθεσε ένα προσωρινό τέλος στις ανησυχίες για την ανατροπή των ευρωπαϊκών ισορροπιών και την περαιτέρω εμπλοκή του πουτινισμού στα πολιτικά δρώμενα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε, ότι μετά την επανεκλογή του Προέδρου Μακρόν, κυριάρχησε ένα αίσθημα ανακούφισης και ελπίδας, απέναντι στον κίνδυνο του γαλλικού αλλά και πανευρωπαϊκού κύματος λαϊκισμού.
Στη χώρα μας, φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε επενδύσει πολλά, όχι μόνο στα υψηλά ποσοστά της Γαλλικής Αριστεράς, αλλά και στη νίκη της Λεπενικής Ακροδεξιάς. Γενικά, η επιλογή της στήριξης όλων των αυτοπροσδιοριζόμενων «αντισυστημικών» δυνάμεων απανταχού της Γης, αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του αφηγήματος της ηγεσίας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Από τον Ντόναλντ Τραμπ μέχρι τον Βλαδίμηρο Πούτιν, από το Brexit μέχρι τους Podemos και από τα «κίτρινα γιλέκα» μέχρι τους αντιευρωπαϊστές.
Στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η κατάκτηση της λεγόμενης «αντισυστημικής» ψήφου, που εκφράζεται εξ ίσου εύκολα τόσο μέσω της Αριστεράς όσο και της Ακροδεξιάς, με τη συγκρότηση ενός νέου μετώπου στείρας άρνησης και λαϊκισμού, δίχως διαχωριστικές ιδεολογικές γραμμές. Ενός μετώπου που το 2015 είχε λειτουργήσει άψογα με την κυβερνητική συνεργασία Τσίπρα – Καμμένου. Με αυτή τη λογική δεν ήταν δυνατόν, να τεθούν όρια απέναντι στο φαινόμενο Λεπέν.
Έτσι τις ημέρες πριν από τις εκλογές, ακούγαμε τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να ομιλούν για την επιτυχία του Μελανσόν στον πρώτο γύρο, σα να ήταν δική τους, λησμονώντας ότι ο επικεφαλής της Γαλλικής Αριστεράς, Ζαν Λυκ Μελανσόν είχε χαρακτηρίσει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ σαν μία «από τις πιο ελεεινές φιγούρες της ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής».
Ακολούθως διαβάζαμε ότι η Αριστερά στη Γαλλία θα αρνηθεί να ψηφίσει τον «άνθρωπο που δαιμονοποίησε και κατέστειλε άγρια το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων», καθώς και τα συνδικάτα και τα κοινωνικά κινήματα. Το γεγονός ότι τα κίτρινα γιλέκα ψήφισαν κατά 44% την Μαρίν Λεπέν και κατά 8% τον Ερίκ Ζεμούρ, δηλαδή επέλεξαν να δώσουν ψήφο στην Ακροδεξιά, ακόμα και σε παραδοσιακές αριστερές περιοχές, δεν απασχόλησε την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Μετά διαβάσαμε, ότι οι ψηφοφόροι της Αριστεράς εμφανίζονται ελάχιστα ενθουσιώδεις στο ενδεχόμενο να πάνε να ψηφίσουν τον Πρόεδρο Μακρόν. Ότι τα κινήματα που συσπειρώθηκαν γύρω από τη Αριστερά, αποτελούνται από ανθρώπους, που είναι αποφασισμένοι να απέχουν στον δεύτερο γύρο. Και ότι ο Πρόεδρος Μακρόν εμφανίζεται σαν ένας αυταρχικός ρεπουμπλικανός μονάρχης, πράγμα ελάχιστα ελκυστικό για να ξυπνήσει δημοκρατικά αντανακλαστικά, στον δεύτερο γύρο. Παράλληλα οι Συριζαίοι προσδοκούσαν αναταραχές, διαμαρτυρίες και επεισόδια, μπροστά στο ενδεχόμενο να νικήσει ο Πρόεδρος Μακρόν, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ τους, από το Παρίσι.
Ωστόσο ο κρυφός πόθος του ΣΥΡΙΖΑ για νίκη της Μαρίν Λεπέν που θα οδηγούσε στο ξήλωμα της Ευρώπης όπως την ξέρουμε, διαψεύστηκε. Το αποτέλεσμα σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, «δεν μπορεί να εφησυχάζει κανένα και ιδιαίτερα τις αριστερές, προοδευτικές δυνάμεις. Η ήττα της ακροδεξιάς - που ξεπέρασε σήμερα το 40%- και των νεοφιλελεύθερων και συντηρητικών πολιτικών που την ενισχύουν, αποτελεί τη μέγιστη προτεραιότητα». Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει από τη ανακοίνωση η αναφορά στις «νεοφιλελεύθερες και συντηρητικές πολιτικές» για τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί τους πάντες και τα πάντα.
Μέσα σε αυτήν την τρικυμία από κοινοτοπίες, ασυναρτησίες και σκοπιμότητες, που προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, διαβάσαμε και την εκπληκτική ανάρτηση ότι «ο Μακρόν κέρδισε, χάνοντας και η Λεπέν έχασε, κερδίζοντας». Και το μυαλό μας πήγε στο γνωστό ανέκδοτο, από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης.
Στο ανέκδοτο, διεξαγόταν ένας μεγάλος αγώνας δρόμου ταχύτητας για δυο αθλητές, στον οποίο συμμετείχε ο ταχύτερος Αμερικανός δρομέας και ο ταχύτερος δρομέας από τη Σοβιετική Ένωση. Η επιθυμία του Γενικού Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, Λεονίντ Μπρέζνιεφ να νικήσει ο Σοβιετικός αθλητής ήταν ισχυρότατη, αφού με αυτόν τον τρόπο ήθελε να αποδείξει την ανωτερότητα του «σοσιαλιστικού ανθρώπου» που κτιζόταν τότε στην ΕΣΣΔ.
Ο ίδιος, αφού φόρεσε την στρατιωτική στολή του με τα 178 παράσημα, έκατσε στις κερκίδες του αθλητικού σταδίου στο ύψος του τερματισμού και δίπλα στο ραδιοθάλαμο, από τον οποίο μετά από την πολυπόθητη νίκη θα έβγαζε διάγγελμα προς το Σοβιετικό λαό, που παρακολουθούσε με αγωνία την εξέλιξη του αγώνα, δίπλα στους ραδιοφωνικούς δέκτες του.
Ωστόσο στον αγώνα, ο Αμερικανός αθλητής τερμάτισε πρώτος και ο Σοβιετικός αθλητής, δεύτερος. Ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ, απολύτως ατάραχος, πήρε το μικρόφωνο και αναφέρθηκε σε μεγάλη νίκη του Σοβιετικού αθλητή, που πέτυχε να τερματίσει δεύτερος, με τον Αμερικανό αθλητή να τερματίζει μόλις προτελευταίος. Με παρόμοιο τρόπο, περιέγραψε και ο πολιτικός χώρος του ΣΥΡΙΖΑ, τη νίκη του Προέδρου Μακρόν.
