Ο ψυχρός οικονομικός πόλεμος του Κρεμλίνου κατά της Ευρώπης

Το Κρεμλίνο έχει ξεκινήσει εδώ και μήνες, έναν ψυχρό οικονομικό πόλεμο απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με δεδομένο μάλιστα ότι οι περισσότερες χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ, έχουν προσεταιριστεί όχι μόνο τις αρχές της ελεύθερης οικονομίας, αλλά και αυτές της ελεύθερης δημοκρατίας, η Ρωσία δηλώνει ότι νοιώθει πως απειλείται, με όλα όσα συμβαίνουν στον γεωγραφικό περίγυρο της.

Οι πολιτικές και οικονομικές συμμαχίες της Μόσχας, εξαντλούνται πλέον στα ημιδικτατορικά καθεστώτα των χωρών δορυφόρων της, που κληρονόμησε από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης. Όλες αυτές οι χώρες συνθέτουν μια ομάδα παρηκμασμένων οικονομιών, που παραμένουν στο προσκήνιο, λόγω του πλούσιου υπεδάφους τους. Ωστόσο, αυτό είναι κάτι που δεν οδηγεί απαραίτητα στην ευημερία. Για να επιτύχει μια οικονομία στις μέρες μας, θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από παραγωγικότητα, ανταγωνιστικότητα, καινοτομία, ψηφιακή πρωτοπορία και οικονομική ελευθερία. Η Μόσχα και οι δορυφόροι της, ουδεμία σχέση έχουν με αυτά τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά.

Το σχέδιο της Ρωσίας είναι απλό. Και ήταν ορατό εδώ και πολύ καιρό. Ωστόσο, οι πολιτικοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης εθελοτυφλούσαν, μέχρι που το μαχαίρι της ενεργειακής ασφυξίας έφτασε στο κόκκαλο. Έτσι ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας που αριθμεί 30 τακτικά μέλη εκ των οποίων τα 22 είναι ευρωπαϊκά κράτη, δια στόματος του προέδρου του, ανέφερε ότι η Ρωσία έχει δημιουργήσει μια ενεργειακή κρίση με πολιτικές διαστάσεις.

Μάλιστα ανέφερε χαρακτηριστικά ότι η Ρωσία έχει μειώσει τις εξαγωγές φυσικού αερίου προς την Ευρώπη κατά 25% και ότι οι χώροι αποθήκευσης φυσικού αερίου στην ΕΕ που είναι ρωσικών μετοχικών συμφερόντων έχουν πληρότητα μόλις κατά 50%.

Ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας ΙΕΑ (International Energy Agency) είχε ιδρυθεί από τον ΟΟΣΑ (Οικονομικό Οργανισμό Συνεργασίας και Ανάπτυξης) και τις χώρες που καταναλώνουν ενέργεια, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσουν την ενεργειακή κρίση που είχε προκύψει τη δεκαετία του ’70, λόγω της ανόδου των τιμών του αργού πετρελαίου.

Σήμερα οι χώρες του Αραβικού κόλπου, που είχαν βασίσει την ανάπτυξη της οικονομίας τους στα κοιτάσματα υδρογονανθράκων έχουν αντιληφθεί, ότι το μέλλον των οικονομιών τους δεν μπορεί εσαεί να εξαρτάται από το υπέδαφος τους. Έτσι κινούνται με επιθετικό και φιλόδοξο τρόπο σε μια σειρά από επενδύσεις που έχουν σαν αιχμή του δόρατος την καινοτομία, σε συνεργασία με επενδυτές από όλον τον κόσμο.

Αντίθετα, η Ρωσία, έχει παραμείνει σταθερή στην οκνηρή και μη παραγωγική οπισθοδρομικότητας της. Με μια κατ’ επίφαση δημοκρατία, με μια κατ’ επίφαση ελεύθερη οικονομία και με διαρκή προβολή της στρατιωτικής και πυρηνικής της ισχύος, στηρίζει την ανάπτυξη της οικονομία της, στο πλούσιο υπέδαφος της και μόνο.  Με συνολικές εξαγωγές της τάξεως των $407 δισ., οι εξαγωγές αργού πετρελαίου ανέρχονται στα $138 δισ., οι εξαγωγές προϊόντων διύλισης στα $78 δισ., φυσικού αερίου στα $27 δισ. και άνθρακα στα $17,6 δισ. Δηλαδή το 64% των εξαγωγών, αφορούν προϊόντα που έχουν σχέση με την ενέργεια. 

Το γεγονός αυτό θα ήταν αδιάφορο, εάν οι εξαγωγές αυτές δεν χρησιμοποιούνταν από το Κρεμλίνο σαν οικονομικό, εμπορικό και πολιτικό όπλο. Με τη Ρωσία να εορτάζει φέτος τα 220 χρόνια από την ίδρυση της πρώτης επίσημης Ρωσικής κυβέρνησης το 1882, κυκλοφόρησε το ακόλουθο εορταστικό σήμα, που συμπεριλαμβάνεται σε ανάρτηση του επίσημου λογαριασμού στο twitter, της Ρωσικής κυβέρνησης @mfa_russia / Russia government organization.


  
Τι επιπλέον αναφέρεται σε αυτό το tweet; 

Η προτροπή του Ρώσου προέδρου, να κρατάει η Ρωσία τη Δύση «στην τσίτα» (“on its toes”) και να την «έχει στη πρίζα» ("electrified"), αναφέροντας παράλληλα, ότι η επέτειος των 220 ετών, ταιριάζει με τα 220V, της ηλεκτρικής τάσης.

Και τι άλλο;

Ότι η Δύση θα πρέπει να συνηθίσει τους «νέους» κανόνες.

Είναι προφανές, ότι διεξάγεται ήδη μπροστά μας, ένας ψυχρός οικονομικός πόλεμος από τη πλευρά του Κρεμλίνου, απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Διότι η εμπορική πολιτική της Ρωσίας στο φυσικό αέριο, δεν έχει σαν σκοπό μόνο την ανατροπή του υπάρχοντος μείγματος ενεργειακών πηγών της Ευρώπης. 

Έχει σαν σκοπό, την δημιουργία προβλημάτων στη διαβίωση των ευρωπαίων πολιτών, την εκτίναξη του πληθωρισμού στην ΕΕ, την πρόκληση οικονομικής αρρυθμίας και την υποχώρηση της ευρωπαϊκής βιομηχανικής παραγωγής. Όλα αυτά θα οδηγήσουν αναπόφευκτα στην κοινωνική δυσαρέσκεια και αναστάτωση, αλλά και στην αναγκαστική λήψη δημοσιονομικών πακέτων στήριξης, που θα ανατρέψουν τους κρατικούς προϋπολογισμούς. Και αν η κρίση παραταθεί, που δεν υπάρχει ένα ελάχιστο στοιχείο που να συνηγορεί περί του αντιθέτου πιθανότατα να βρεθούμε μπροστά σε γενικευμένη κοινωνική αναταραχή και σε ανάδυση ισχυρών λαϊκίστικων δυνάμεων. Και αυτός είναι ο απώτερος στόχος της Ρωσίας. Η αποσταθεροποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δυστυχώς, οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εξαιτίας της κοντόφθαλμης Γερμανικής πολιτικής και της επιπόλαιης, ιδεοληπτικής και βιαστικής ενεργειακής στρατηγικής των Βρυξελών, βρίσκονται αυτή τη στιγμή όμηροι στα χέρια ενός κράτους, που τους ασκεί bullying και τους οδηγεί στην ασφυξία.

Η Ρωσία θέλει να έχει τη Δύση «στην τσίτα» και «στην πρίζα». Και κάποιοι της έχουν προσφέρει αυτήν τη δυνατότητα. Με ποιο τρόπο θα αντιδράσει η Δύση για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της και να υποστηρίξει το επίπεδο ζωής των πολιτών της;