Του Νίκου Φιλιππίδη
Ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος είναι γνωστός για το πείσμα του. Κάποιοι θα έλεγαν και για την επιμονή του. Το καλοκαίρι του 2015 διαδεχόμενος τον Γιάννη Βαρουφάκη βρήκε και σχεδόν αυτόματα «υιοθέτησε» ως μέλος του επιτελείου του, τον ανεξάρτητο σύμβουλο σε θέματα δημοσίου χρέους, τον αμερικανοκορεάτη Γκλεν Βίκτορ Κιμ, αντί να προσλάβει μαζί με την επιστροφή στην μνημονιακή κανονικότητα έναν γνωστό διεθνή χρηματοοικονομικό σύμβουλο. Το παράδοξο με την περίπτωση Κιμ, είναι ότι ο υπουργός τον διατήρησε επί 18 σχεδόν μήνες, μαζί με τον Πίτερ Λεγκλέρ, ως τους μοναδικούς επ' αμοιβή συμβούλους του από το εξωτερικό, αμφότεροι προερχόμενοι από την χρεοκοπημένη Lehman Brothers.
Σε αυτούς και κυρίως στον κ. Κιμ στηρίχτηκε για όλα τα θέματα που κλήθηκε να διαπραγματευτεί από το καλοκαίρι και μετά, το οικονομικό επιτελείο. Απ' αυτόν περίμενε να έχει πληροφόρηση από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων, να κάνει λόμπινγκ υπέρ των ελληνικών θέσεων, να προετοιμάσει τις ελληνικές προτάσεις για το χρέος, για επιμέρους ζητήματα της διαπραγμάτευσης, αλλά και για τον χειρισμό των capital controls ως ειδικός που ήταν, καθώς στο βιογραφικό του περιλαμβάνεται και η συνεργασία του με την Ισλανδική κυβέρνηση σε θέματα capital controls.
Το τι κατάφερε ο εν λόγω σύμβουλος και ο εντολοδόχος του ή τι δεν κατάφερε, μπορεί να κριθεί εύκολα. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά και τα «λούζεται» ο ελληνικός λαός και κυρίως οι βουλευτές, καθώς ψήφισαν μέτρα χωρίς κανένα αντίκρισμα για το χρέος, χωρίς εξασφάλιση ούτε καν για την έγκριση μιας δόσης.
Η αλήθεια είναι πως ο λαός συνηθίζει να λέει, πως ότι πληρώνεις παίρνεις. Αλλά σε αυτή την περίπτωση δεν φαίνεται να ισχύει. Με το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό του 1,5 εκ. ευρώ αμοίβονταν ο κ. Κιμ για να συνοδεύει τον υπουργό στα Eurogroup. Στα 3,2 εκατ. ευρώ φτάνει το συμβόλαιο της κυβέρνησης με την Rothschild, υπό την προϋπόθεση ότι θα βγάλει τουλάχιστον δύο φορές την Ελλάδα στις αγορές.
Υπάρχει περίπτωση θα έλεγε κανείς ότι, τα 1,5 εκ. ευρώ να είναι πολλά για τις υπηρεσίες που λαμβάνεις και τα 3,2 εκ. ευρώ να είναι αντίστοιχα λίγα για την δουλειά που γίνεται.
Το πρώτο φαίνεται να αποτελεί πραγματικότητα, ειδικά αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες ότι ο αμερικανοκορεάτης σύμβουλος, δέχτηκε να συνεχίσει να συνεργάζεται με το ελληνικό Δημόσιο με αμοιβή υποπολλαπλάσια κατά 10 φορές της παλαιότερης αμοιβής του.
Το παράδοξο που αποκαλύφθηκε με την πρόσληψη του οίκου Rothschild από την κυβέρνηση και κυρίως με τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες που καλείται να προσφέρει, είναι ότι μέχρι σήμερα οι συγκεκριμένοι τομείς παρέμεναν υποστελεχωμένοι. Τα λίγα σε αριθμό και κακοπληρωμένα, αλλά καλά και εξειδικευμένα στελέχη του ΟΔΔΗΧ και του γενικού λογιστηρίου, τα οποία σπανίως εισακούονταν την τελευταία διετία, προσπαθούσαν να κάνουν την δουλειά τους. Συνήθως όμως – είναι κοινό μυστικό – έβρισκαν σχεδόν πάντα μπροστά τους τον «ταλαντούχο κ. Κίμ» με την προνομιακή του σχέση με τον υπουργό Οικονομικών, ενώ ο χρόνος περνούσε και η οικονομία παρέμενε καθηλωμένη προς χάρη του πείσματος του Ε. Τσακαλώτου...
