Του Νότη Μηταράκη*
Η Κυβέρνηση πριν ολοκληρώσει την πρόσφατη αξιολόγηση μιλούσε για επικείμενο μεγάλο κύμα επενδύσεων. Μας διαβεβαίωνε ότι η χώρα θα απογειωθεί. Ένα νέο success story το οποίο, σε αντίθεση με την επιστροφή στην ανάκαμψη το 2014, δεν επιβεβαιώνεται. Στην πραγματικότητα είδαμε μια κάποια πρόοδο στην υλοποίηση μεγάλων επενδύσεων, επενδύσεων όμως που προέκυψαν την περίοδο 2012-14. Επενδύσεις που συνολικά έφτασαν στο ύψος των 37,4 δις Ευρώ σύμφωνα με την μελέτη του ΚΕΠΕ (Μάιος 2014). Επενδύσεων όπως τα Περιφερειακά Αεροδρόμια, ο ΟΛΠ, ο ΤΑΡ, το Ελληνικό.
Τίθεται όμως ανησυχητικά το ερώτημα, τι νέο έχει καταφέρει στην πράξη να φέρει αυτή η Κυβέρνηση. Απάντηση: τίποτα! Παραβλέπω οράματα που κατά καιρούς ανακοινώνονται ως δήθεν επενδύσεις.
Η προσέλκυση επενδύσεων απαιτεί το συνδυασμό πολλών παραμέτρων. Όπως αξιοπιστία της χώρας, κλίμα δημοσιονομικής ασφάλειας, επαρκή ρευστότητα στην αγορά, μεταρρυθμίσεις. Χρειάζεται όμως και καταλύτες ανάπτυξης. Δηλαδή συγκεκριμένα εργαλεία που επιτρέπουν την υλοποίηση επενδύσεων. Αξίζει κάποια στιγμή να μιλήσουμε για το πολύ μικρό αριθμό ελληνικών επιχειρήσεων που έχουν τη δυνατότητα προσέλκυσης επενδύσεων καθώς και το μικρό αριθμό ελληνικών επιχειρήσεων που έχουν δυνατότητα σημαντικών εξαγωγών.
Αναφέρομαι στους καταλύτες ανάπτυξης με αφορμή τη χθεσινή ψήφιση από την Ολομέλεια της Βουλής της Οδηγίας 2014/23/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 26ης Φεβρουαρίου 2014 σχετικά με την ανάθεση συμβάσεων παραχώρησης. Οδηγία η οποία ενισχύει των θεσμό των συμπράξεων δημοσίου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ). Η Νέα Δημοκρατία εισηγήθηκε τον ν. 3389/2005, έναν «επαναστατικό» νόμο από τον οποίο ξεκίνησαν στην Ελλάδα τα ΣΔΙΤ. Την περίοδο 2012 – 2014 στο Υπουργείο Ανάπτυξης είχαμε δώσει μεγάλη έμφαση στα έργα ΣΔΙΤ. Προσθέσαμε μέσω της Διϋπουργικής Επιτροπής (Δ.Ε.Σ.Δ.Ι.Τ.) 15 νέα έργα, συνολικού προϋπολογισμού €1,8 δισ. Συνολικά αφήσαμε ενεργά 23 έργα, συνολικού ύψους €2,8 δις. Επίσης επανεκκινήσαμε τα έργα παραχώρησης των αυτοκινητοδρόμων, προϋπολογισμού €5,5 δις. Όλα αυτά τα κάναμε βέβαια έχοντας μονίμως τον ΣΥΡΙΖΑ απέναντι.
Σε μια χώρα όπου έχουμε αμφισβητήσιμα αποτελέσματα από δημόσια έργα ως προς το κόστος, το χρόνο παράδοσης και τα έξοδα συντήρησης, τα έργα παραχώρησης μεταφέρουν το ρίσκο στον επενδυτή. Το κράτος ή ο χρήστης πληρώνει για την υπηρεσία που λαμβάνει, υπηρεσία η οποία πρέπει να πληροί ποιοτικούς κανόνες. Σύμφωνα με τον θεσμό των παραχωρήσεων και των ΣΔΙΤ, η συντήρηση, η λειτουργία, το κόστος κατασκευής και το ρίσκο πάει στον παραχωρησιούχο, ο οποίος για αντάλλαγμα, το οποίο συνδέεται με την πράξη λειτουργίας του έργου, πληρώνεται για την επένδυση που έχει κάνει. Σε αυτή την περίπτωση, το δημόσιο δεν αναλαμβάνει τον κίνδυνο εκτέλεσης, δεν αναλαμβάνει τον κίνδυνο λειτουργίας, δεν αναλαμβάνει τα σχετικά κόστη.
Η χρήση ΣΔΙΤ επιτρέπει στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων να δουλέψει πολλαπλασιαστικά, δηλαδή να πραγματοποιηθούν πολλαπλάσιες επενδύσεις για ένα δεδομένο προϋπολογισμό. Απόλυτα απαραίτητο σήμερα να μπορέσουμε να αυξήσουμε τις επενδύσεις υποδομών. Σημαντικές ευκαιρίες π.χ. για ΣΔΙΤ είναι η διασύνδεση των νήσων, η οποία θα μειώσει το κόστος ηλεκτροδότησης της χώρας.
Φυσικά τα ΣΔΙΤ δεν είναι τα μόνα επενδυτικά εργαλεία. Ιδιαίτερη έμφαση δώσαμε επίσης στην υλοποίηση ιδιωτικοποιήσεων και στα μεγάλα ιδιωτικά έργα Fast Track.
Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί όλα αυτά τα εργαλεία, αν και τα καταδίκαζε εμφατικά ως αντιπολίτευση και εξακολουθεί να μην τα πιστεύει ως κυβέρνηση. Οι αυταπάτες τελείωσαν και καταλαβαίνουν την ανάγκη προσέλκυσης επενδύσεων. Αλλά με τρόπο που ούτε αποδίδει, ούτε πείθει. Αποτέλεσμα είναι να παραμένει η χώρα στην ύφεση και να μην υπάρχει αισιοδοξία ανάκαμψης.
*Ο κ. Νότης Μηταράκης είναι Βουλευτής Χίου της Νέας Δημοκρατίας
