Η Αριστερά είναι έτοιμη να ανεβεί στα κάγκελα, καθώς ανακαλύπτει η ίδια και ακολούθως αποκαλύπτει στην κοινωνία, ότι οι επιχορηγήσεις και τα δάνεια συνολικού ύψους 32 δισ. ευρώ, δεν είναι “δωρεάν χρήμα”. Ταυτόχρονα, κατηγορεί την καγκελάριο Μέρκελ, τον πρόεδρο Μακρόν και τη νομενκλατούρα των Βρυξελλών, ότι κορόιδεψαν “τις χώρες και τους λαούς”.
Και φυσικά η Αριστερά έχει δίκιο. Διότι όταν η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, είχε λάβει το 2015, βοήθεια ύψους μερικών δεκάδων δισ. από τη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν και τη Βενεζουέλα, “τα χρήματα αυτά ήταν δωρεάν”. Πέραν τούτου, είναι γνωστό τοις πάσι, ότι τα λεφτόδενδρα στην Πλατεία Κουμουνδούρου δίπλα στα γραφεία του Σύριζα, έχουν και φέτος ανθίσει.
Μπορεί ο πρώην υπουργός Οικονομικών του Σύριζα να δηλώνει ικανοποιημένος από το πακέτο των 750 δισ. της Κομισιόν, όμως διαβάζοντας τον τύπο και τις ιστοσελίδες που ελέγχονται από τον Σύριζα και τις πολυπληθείς παραφυάδες του, αλλά και τα μέσα που ελέγχονται από τον ακροδεξιό και αντιευρωπαϊκό χώρο, μαθαίνουμε ότι κατά πρώτον τα ποσά είναι μικρά, ότι κατά δεύτερον θα απαιτηθεί η ένταξη της χώρας σε μνημόνια και ότι κατά τρίτον τα χρήματα αυτά θα πρέπει να αποπληρωθούν.
Επιπλέον, το αριστερό και επαναστατικό επικοινωνιακό σύστημα, σημειώνει ότι οι επιχορηγήσεις και τα δάνεια του Ταμείου Ανάπτυξης, δεν θα δίδονται στα κράτη-μέλη, προκειμένου τα ίδια να αποφασίσουν τη διαχείριση τους, σύμφωνα με τις ανάγκες που αυτά θα κρίνουν, αλλά μέσω μηχανισμού τύπου ΕΣΠΑ και επομένως θα βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο των Βρυξελλών. Και συνεχίζει καταγγέλλοντας, ότι “οι επιχορηγήσεις και κυρίως τα δάνεια, αν δεν συνοδεύονται με μνημόνια, ιδιαίτερα προς τις πιο χρεωμένες χώρες, οπωσδήποτε θα παρακολουθούνται με απαράδεκτους όρους και δεσμεύσεις, οι οποίες θα κατευθύνουν τις πολιτικοοικονομικές επιλογές των χωρών-μελών με βάση τις προτεραιότητες του ευρωπαϊκού χρηματιστικού κεφαλαίου και των κατεστημένων κέντρων των πιο ισχυρών κυρίαρχων κρατών της Ε.Ε.”
Και φυσικά η Αριστερά έχει και πάλι δίκιο. Διότι στο παραμύθι “Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων”, τα πράγματα ήταν πολύ πιο χαλαρά και πιο ευχάριστα. Άκου εκεί, όρους και δεσμεύσεις! Πρωτάκουστο! Εδώ το 2015, με ένα νόμο και ένα άρθρο η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου είχε καταργήσει το μνημόνιο. Με μια απόφαση επέβαλε σεισάχθεια και δικαίωσε το κίνημα του “δεν πληρώνω”. Και έρχεται τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη να ξανασυνεργαστεί με την Ευρωπαϊκή Ένωση και να μας οδηγήσει και πάλι στην αρένα με την Τρόικα!
Για να δούμε όμως, πως έχουν τα πράγματα. Μετά και την προχθεσινή πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το Ταμείο Ανάκαμψης, ανοίγει ο δρόμος για έναν δανεισμό της ίδιας της Επιτροπής ύψους 750 δισ. ευρώ από τις αγορές, μέσω τριακονταετών ομολόγων με εγγύηση τον ίδιο τον προϋπολογισμό της ΕΕ. Από τα 750 δισ. ευρώ, τα 500 δισ. θα δοθούν με την μορφή επιχορηγήσεων και τα 250 δισ. ως δάνεια σε χώρες και τομείς οικονομικής δραστηριότητας που επλήγησαν από την πανδημία του Covid-19. Αν σε αυτά τα ποσά, συνυπολογίσουμε και τα 540 δισ. ευρώ της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, του ESM και του SURE, τότε η συνολική Ευρωπαϊκή παρέμβαση πλησιάζει το 1,3 τρισ. ευρώ. Και στην παρέμβαση αυτή δεν υπολογίζεται ούτε η ποσοτική χαλάρωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ούτε οι ξεχωριστές πρωτοβουλίες των κρατών – μελών της Ε.Ε.
Για την Ελλάδα είναι ιδιαίτερα ευνοϊκή η ρύθμιση, που προβλέπει ότι η χρήση των πόρων του ομολόγου, θα γίνεται με βάση τις ανάγκες που δημιούργησε η πανδημία, ενώ η αποπληρωμή του θα γίνει ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες των κρατών-μελών και την συμμετοχή τους στον κοινοτικό προϋπολογισμό. Δηλαδή, η ενίσχυση που αναμένεται να λάβει η χώρα μας από τους πόρους του Ταμείου αναμένεται να ανέλθει σε 22.6 δισ. ευρώ σε επιχορηγήσεις και 9.4 δις ευρώ σε δάνεια. Και εφ’ όσον οι αποπληρωμές γίνουν με βάση το ΑΕΠ της χώρας, η συμβολή της Ελλάδας με τα τρέχοντα δεδομένα δεν θα ξεπεράσει τα 10 δις. Το συνολικό ποσό των 32 δις αντιστοιχεί περίπου στο 17% του ΑΕΠ του 2019. Η αποπληρωμή των ομολόγων που θα εκδώσει η Επιτροπή, θα ξεκινήσει μετά το 2027.
Για τη χρηματοδότηση των ευρωπαϊκών δράσεων, προτείνεται η αύξηση των ιδίων πόρων του κοινοτικού προϋπολογισμού με “πράσινους” περιβαλλοντικούς φόρους, όπως είναι ο όγκος του διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπει κάθε κράτος μέλος και των μη ανακυκλούμενων πλαστικών μιας χρήσεως και η επιβολή “ψηφιακών φόρων” στις μεγάλες και εμβληματικές εταιρείες, που δραστηριοποιούνται στο διαδίκτυο και οι οποίες μέσω περίπλοκων λογιστικών και φορολογικών τακτικών, ελαχιστοποιούν την φορολόγησή τους, παραμένοντας ουσιαστικά αφορολόγητες.
Έχουν κάθε λόγο, να είναι έξαλλες η Αριστερά και η Ακροδεξιά από αυτήν την εξέλιξη. Διότι δυστυχώς γι’ αυτές, η Ευρώπη μένει όρθια και στηρίζει τις οικονομίες και τις κοινωνίες, μετά από το κτύπημα της πανδημίας από το covid-19. Είναι επίσης έξαλλες, διότι αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να επενδύσουν ξανά πάνω στην αγανάκτηση και στο περιβάλλον χάους, που λατρεύουν, διότι τόσο οι ευρωπαϊκοί χειρισμοί, όσο και οι χειρισμοί της Ελληνικής κυβέρνησης, δρουν αποτρεπτικά απέναντι σε τέτοια ή παραπλήσια ενδεχόμενα.
