Τι σημαίνει Ελλάδα 2.0; Ο συγκεκριμένος όρος αναφέρεται σε μια αναβαθμισμένη Ελλάδα. Η Ελλάδα 2.0 είναι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Μια χώρα που έχει, μέσω του ταμείου ανάκαμψης, την ευκαιρία να κάνει ένα εμβληματικό «restart». Όλα από την αρχή, όλα καλύτερα και πιο συγκροτημένα.
Το συγκεκριμένο σχέδιο δεν υπόσχεται αλλαγή χωρίς κάποιο «αντάλλαγμα». Δεν δίνει απλόχερα ευκαιρίες και χωρίς εγγυήσεις, και ίσως εκεί εντοπίζεται και ο λόγος που θα πετύχει.
Πέρα από την επένδυση (δισ)εκατομμυρίων στους τομείς της δημόσιας διοίκησης και της ψηφιοποίησης του κράτους, σε επίπεδο ακόμη και του τελευταίου Κ.Ε.Π. στη Λιβαδειά μέχρι και στο ίδιο το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης, το σχέδιο αυτό θέτει όρους και προϋποθέσεις, κίνητρα - αν θέλετε - έτσι ώστε οι επιχειρήσεις αλλά και εμείς οι ίδιοι να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε σε νέα δεδομένα για να αδράξουμε αυτές τις ευκαιρίες. Αυτό όμως συνεπάγεται και την ανάγκη να ανταποκριθούμε σε μια διαφορετική νοοτροπία που αυτή η Ελλάδα 2.0 μας καλεί να υιοθετήσουμε.
Αυτή η ανάγκη είναι πολυεπίπεδη. Το σχέδιο αυτό δεν είναι μια ευκαιρία που μας δίνει το κράτος. Είναι μια ευκαιρία και για το κράτος να αποδείξει ότι δεν εμποδίζει αλλά διευκολύνει.
Δεν χτίζει τείχη, αλλά γέφυρες. Επιτελεί το ρόλο του αποτελεσματικά και στοχευμένα. Έπειτα, είναι μια ευκαιρία και για εμάς τους ίδιους, ειδικά για τη νεότερη γενιά. Εάν πρόκειται να κάνουμε μια επανεκκίνηση μετά την πανδημία σε επίπεδο επιχειρηματικό, πολιτικό και κοινωνικό, ήρθε η ώρα να δούμε τις δικές μας προτεραιότητες ώστε να αρχίσουμε να τις θέτουμε και αυτές στη δημόσια συζήτηση.
Σε αντίθεση με το παρελθόν, όπου πακέτα ανάκαμψης είχαν ως προαπαιτούμενο την πραγματοποίηση συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων, το εν λόγω σχέδιο πρόκειται να επενδύσει μεταξύ άλλων και στον πολιτισμό, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και την κλιματική αλλαγή, στην αξιοποίηση της τεχνητής νοημοσύνης στην καθημερινότητά μας και στην κατάρτιση δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, μέσω προγραμμάτων για εργαζόμενους και εργοδότες ενάντια στις διακρίσεις σε όλες τους τις μορφές (λ.χ. φύλο, αναπηρία, εθνότητα, σεξουαλικό προσανατολισμό κλπ.).
Δεν είναι απλή υπόθεση να πετύχουμε αυτόν τον στόχο. Απαιτεί από εμάς να είμαστε - ή να προσπαθήσουμε να γίνουμε - η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Έχουμε πολλά παραδείγματα προς αποφυγή αλλά και προς μίμηση. Μια μόνο ματιά στα τελευταία είκοσι χρόνια μπορεί να βοηθήσει να αντιληφθούμε τι θέλουμε να αποφύγουμε αλλά και πώς μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Οι προτεραιότητες για εμάς μπορούν να είναι η αναβάθμιση της παιδείας και της έρευνας, μεταρρυθμίσεις που θα διασφαλίσουν μια βιώσιμη ανάπτυξη χωρίς αβάσταχτο κόστος για το κλίμα και το περιβάλλον αλλά και πώς η πολιτισμική μας κληρονομιά αναδεικνύεται με τον πλέον κατάλληλο τρόπο.
Το σημαντικότερο όμως, είναι η νοοτροπία με την οποία θα εισέλθουμε σε αυτήν την προσπάθεια. Εάν λοιπόν, πρόκειται για την Ελλάδα 2.0, τότε χρειάζονται και πολίτες 2.0. Δηλαδή είναι απαραίτητοι άνθρωποι που μπορούν ή θέλουν να αντιληφθούν πόσο σημαντικό είναι να μας καθοδηγούν οι αξίες και οι αρχές μας, αλλά και πόσο αναγκαίο είναι, προκειμένου οι σκέψεις να μετουσιωθούν σε πράξεις, να κάνουν τους απαραίτητους συμβιβασμούς, ακόμα και με ανθρώπους οι αφετηρίες των οποίων ενδέχεται να είναι πολύ διαφορετικές. Ο προορισμός μας όμως είναι νομοτελειακά κοινός.
Η χώρα μας έχει ανάγκη αυτήν την αναβάθμιση. Εμείς όμως, είμαστε έτοιμοι;
*Ο Βασίλης Κουτσούμπας είναι Συνιδρυτής και Υπεύθυνος της ΜΚΟ 'WeFor'
