Πενήντα ένα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή του 1974, το Κυπριακό εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται διεθνώς ως ένα πρόβλημα δικοινοτικής διαφοράς και όχι ως αυτό που πραγματικά είναι. Ένα ανολοκλήρωτο έγκλημα εισβολής, κατοχής και εθνοκάθαρσης από την Τουρκία.
Ο μεγαλύτερος λάθος χειρισμός που συνεχίζεται μέχρι σήμερα είναι η θεσμική εξίσωση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας με τον ψευτοηγέτη του ψευδοκράτους. Ένας παράνομος σχηματισμός που δεν αναγνωρίζεται από κανέναν πλην της Τουρκίας και εμφανίζεται στις διεθνείς συνομιλίες ως ισότιμος συνομιλητής, με τη δική μας δυστυχώς ανοχή. Αυτός ο υποβιβασμός ξεκίνησε με τις συναντήσεις Μακαρίου – Ντενκτάς και συνεχίζεται δυστυχώς ως σήμερα.
Η τουρκική στρατηγική ήταν πάντα ξεκάθαρη .Να παρουσιάζει το Κυπριακό ως εσωτερική διαφορά και όχι ως πρόβλημα κατοχής. Και δυστυχώς, Ελλάδα και Κύπρος για διάφορους λόγους επέτρεψαν αυτή τη μετάλλαξη.
Το ζήτημα δεν είναι αν θα συμβιβαστούμε για να υπάρξει λύση, αλλά αν θα συνεχίσουμε να διαπραγματευόμαστε στη λάθος βάση. Όταν αποδέχεσαι τον ψευδοηγέτη ως συνδιαχειριστή του νησιού, έχεις ήδη χάσει. Ενισχύεις την τουρκική προπαγάνδα και ρίχνεις νερό στον μύλο της λύσης δύο κρατών κάτι που ζητά πλέον ανοιχτά η Άγκυρα.
Η στάση της Αθήνας τα τελευταία χρόνια, συχνά επηρεασμένη από τεχνοκρατικές λογικές και μια κουλτούρα ησυχίας, μοιάζει αποστασιοποιημένη. Κυκλοφορεί ακόμα ο ψίθυρος πως το Κυπριακό μας κρατά πίσω, σαν να είναι βάρος και όχι εθνικό χρέος.
Αλλά ας το πούμε καθαρά. Αν η Κύπρος χαθεί, το Αιγαίο θα ακολουθήσει.
Όποιος νομίζει ότι η Άγκυρα θα αρκεστεί σε μια λύση δύο κρατών στην Κύπρο, πλανάται πλάνη οικτρά.. Η στρατηγική
Τουρκίας είναι ενιαία, Θράκη, νησιά, ΑΟΖ, Κυπριακή Δημοκρατία. Δεν υπάρχουν ξεχωριστά μέτωπα. Όλα συνδέονται.
Οι συνομιλίες για το Κυπριακό οφείλουν να επανέλθουν στη σωστή θεσμική βάση. Η Κυπριακή Δημοκρατία να συνομιλεί με την Τουρκία, την πραγματική κατοχική δύναμη. Οι εγγυήτριες δυνάμεις να συμμετέχουν στο πλαίσιο των Συνθηκών. Όχι ισότιμοι ηγέτες από την κατεχόμενη περιοχή.
Ο ΟΗΕ, όσο συνεχίζει να αποφεύγει λέξεις όπως εισβολή, κατοχή, εθνοκάθαρση, καθίσταται αναξιόπιστος. Και εδώ η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν τις δικές τους ευθύνες. Και η ΕΕ, εάν δεν προστατεύει κράτη-μέλη της από τρίτες χώρες που διατηρούν στρατό κατοχής, μετατρέπεται σε τεχνοκρατικό παρατηρητή.
Η Κύπρος, όσο κι αν το ξεχνάμε στην Αθήνα, είναι η προκεχωρημένη γραμμή άμυνας του Ελληνισμού. Εκεί παίζεται η στρατηγική ισορροπία του Ελληνισμού στην Ανατολική Μεσόγειο. Και το Κυπριακό δεν είναι θέμα συνύπαρξης, είναι θέμα εθνικής επιβίωσης.
*Αντιπτέραρχος (Ι) εα. Κωνσταντίνος Ιατρίδης, Επίτιμος Δκτης ΔΑΥ, Επίτιμος Πρόεδρος Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας, Αμυντικός Αναλυτής
