Ούτε μια μέρα δεν άντεξε το πετρέλαιο πάνω από τα $50

Ούτε μια μέρα δεν άντεξε το πετρέλαιο πάνω από τα $50

Ούτε μια ολόκληρη ημέρα δεν άντεξε η τιμή του πετρελαίου πάνω από το επίπεδο των 50 δολαρίων το βαρέλι, με τους αναλυτές να διχάζονται στο αν η πτώση της Παρασκευής είναι μια απλή υποχώρηση ή μια ένδειξη ότι η αγορά συνεχίζει να αντιμετωπίζει πρόβλημα πλεονασματικής παραγωγής.

Τα futures του αργού WTI στις ηλεκτρονικές συναλλαγές του NYMEX υποχωρούν 1,31% στα 48,80 δολάρια το βαρέλι, ενώ το Brent καταγράφει απώλειες 1,5% στα 48,80 δολάρια στο ICE του Λονδίνου.

Εχθές, η τιμή του πετρελαίου κατάφερε να ξεπεράσει τα 50 δολάρια, για πρώτη φορά από το Νοέμβριο, ενώ από τις αρχές του έτους έχει καταφέρει να ανακάμψει από κάτω από τα 30 δολάρια, λόγω του συνδυασμού των διακοπών παραγωγής και της συνεχιζόμενης μείωσης της παραγωγής στις ΗΠΑ.

Συγκεκριμένα, έχει ενισχυθεί κατά σχεδόν 90% από το χαμηλό 13 ετών του Φεβρουαρίου, ανακάμπτοντας με τον ταχύτερο ρυθμό από την άνοδο κατά 92% την περίοδο Φεβρουάριος-Μάιος 2009.

Ο Οργανισμός Πετρελαιοπαραγωγών Χωρών μαζί και με άλλα κράτη, όχι μέλη του OPEC, απέτυχαν στη συνάντησή τους στα μέσα Απριλίου στη Ντόχα, να λάβουν κάποια απόφαση για τη μείωση ή το «πάγωμα» της παραγωγής πετρελαίου. Η επόμενη συνεδρίαση των μελών του OPEC είναι προγραμματισμένη για την επόμενη Πέμπτη στις 2 Ιουνίου στη Βιέννη, όπου επίσης δεν αναμένονται σημαντικές αποφάσεις.

Η μόνη συγκεκριμένη απόφαση που μπορεί να λάβει σε αυτή τη συνάντηση ο OPEC, αναμένεται να είναι η εκλογή νέου γενικού γραμματέα. Ο Abdalla Salem el-Badri, θα αποσυρόταν λόγω συνταξιοδότησης το 2013, αλλά παρέμεινε έως τώρα στη θέση του καθώς το καρτέλ, του οποίου η «ενότητα» έχει γίνει πολύ εύθραυστη, δεν έχει καταφέρει αν συμφωνήσει για τον νέο ηγέτη.

Ο Γενικός Γραμματέας δεν έχει πραγματική εξουσία στον OPEC, όπως ο υπουργός Πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας, για παράδειγμα, αλλά ο ρόλος του διαμεσολαβητή βοηθά συχνά στην εξομάλυνση των διαφορών εντός του Οργανισμού. Ο Badri, της Λιβύης, θεωρείται ουδέτερος παρατηρητής στις εσωτερικές αντιπαλότητες, μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν αλλά και ανάμεσα στις πλουσιότερες χώρες όπως το Κουβέιτ και φτωχότερες όπως η Βενεζουέλα.