Την ώρα που ο πόλεμος στην Ουκρανία με την εκτεταμένη χρήση των drones ανατρέπει πλήρως όλα όσα ξέραμε για τους πολέμους, στην Ελλάδα ο αρμόδιος υπουργός Νίκος Δένδιας προσπαθεί να πείσει τους νεοέλληνες ότι πρέπει να απαλλαγούμε από το σύνδρομο «λούφα και παραλλαγή». Φανταζόμαστε ότι το επόμενο βήμα είναι η έμφαση στις νέες τεχνολογίες. Αντί τα παιδιά μας να ξεροσταλιάζουν στο πολεμικό μουσείο, ας μάθουν να χρησιμοποιούν drones. Ή να εκπαιδευτούν στα θέματα της κυβερνοασφάλειας. Ο κόσμος μας αλλάζει με ταχύτητα. Όποιος δεν τον καταλάβει, θα εξαφανιστεί.
Εντάξει, δεν θα γίνουμε Ισραήλ. Αυτό το έχουμε εμπεδώσει. Μπορούμε, ωστόσο, την εξυπνάδα μας να μην την αναλώνουμε στο πως θα στείλουμε το καμάρι μας να «υπηρετήσει» σε ένα πολεμικό μουσείο, αλλά να την εκμεταλλευτούμε ενισχύοντας την ασφάλειά. Των δικών μας παιδιών! Αυτός είναι ο τρόπος για να τα γλιτώσουμε από την πρώτη γραμμή και όχι η αποφυγή της στράτευσης. Μόνο μια ισχυρή Ελλάδα θα εξασφαλίσει την ειρήνη στην περιοχή.
Οι νέες τεχνολογίες παρέχουν εκπληκτικές δυνατότητες για μικρές χώρες σαν την Ελλάδα να εξισορροπήσουν σε έναν σημαντικό βαθμό τις αδυναμίες τους. Τα drones χρειάζονται ικανούς χειριστές. Ανθρώπους που να θυμούνται την εκπαίδευσή τους σε τακτά χρονικά διαστήματα και να έρχονται σε επαφή με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε την αξία της σκοπιάς, έχει σημασία να εξετάσουμε το πως αναμορφώνουμε τα πάντα στις Ένοπλες Δυνάμεις. Άμεσα. Όσο υπάρχει χρόνος.
Μπορεί στη νοοτροπία να μην γίνουμε Ισραήλ. Ως προς την θητεία. Στην τεχνολογία, όμως, πρέπει να τους αντιγράψουμε. Οι επενδύσεις μας σε νέες και φθηνές λύσεις στον χώρο της αμυντικής βιομηχανίας θα πρέπει να αποκτήσουν επιλογή στρατηγικού χαρακτήρα. Έχουμε άριστο προσωπικό. Έχουμε και νέες εταιρείες γεμάτες δίψα για δημιουργία και αναγνώριση. Δεν είναι ανάγκη και αυτός ο τομέας να παραδοθεί στις εταιρείες συμβούλων και τηλεπικοινωνιών, όπως συνέβη με τα έργα του Ταμείου. Και χρειάζεται η κυβέρνηση να τολμήσει και να ενισχύσει νέες προσπάθειες, νέα μυαλά.
Ο κ. Δένδιας θα μπορούσε να δημιουργήσει σε κάθε κλάδο και ένα ειδικό τμήμα «νέου πολέμου». Και ίσως τότε θα ανακαλύπταμε (ή θα θέλαμε να ανακαλύψουμε) ότι πολλοί νέοι το προτιμούν από μία «άνετη θητεία» σε κάποιο γραφείο. Πολλές φορές δεν είναι ότι οι άνθρωποι δεν θέλουν. Είναι ότι και το σύστημα που θέλει ένα νέο αγόρι να γίνεται άνδρας καθαρίζοντας τουαλέτες στον στρατό, την γνωστή Καλλιόπη, πατάτες και κρεμμύδια, είναι αποκρουστικό. Αν δηλαδή είναι μόνο αυτό. Αν υπάρχει η αίσθηση ότι η θητεία είναι χαμένος χρόνος…
Θανάσης Μαυρίδης
