Ένας από τους λόγους που οδήγησαν στην χρεοκοπία την Ελλάδα είναι ότι φωτισμένες κυβερνήσεις «αγόρασαν» το σύνθημα για «μισθούς Βερολίνου», ενώ η Οικονομία μας «έτρεχε» με ρυθμούς Πορτογαλίας (ας πούμε). Σήμερα ο κίνδυνος παραμονεύει στην πολεμική που επιχειρείται σε βάρος των τραπεζών. Θα το πούμε όσο πιο απλά γίνεται: Είναι λάθος. Και θα το αποδείξουμε με αριθμούς. Θα μου πείτε, έχουμε εκλογές! Σύμφωνοι! Και το 2008, τις ένδοξες εκείνες ημέρες των χιλιάδων διορισμών, περίμεναν, επίσης, τις εκλογές.
Αν οι τράπεζες είχαν υπερκέρδη και ξεχνούσαν να επιστρέψουν κάτι στην κοινωνία που τις στήριξε στο παρελθόν, θα ήμασταν οι πρώτοι που θα πετούσαμε τον λίθο. Αλλά εδώ συμβαίνει το εξής! Οι τράπεζες εξακολουθούν και είναι σε ζημίες! Ναι μεν παρουσιάζουν το 2022 κέρδη 3,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, αλλά ξεχνάμε ότι το 2021 είχαν εμφανίσει σωρευτικές ζημίες 4,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, λόγω εξυγίανσης των ισολογισμών τους. Επίσης, ποσοστό μεγαλύτερο του 30% από τα κέρδη του 2022 προέρχεται από μη επαναλαμβανόμενες πηγές. Δεν πρόκειται, δηλαδή, να επαναληφθούν στο μέλλον.
Όποιο μέλος του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης (φιλελεύθερος ή της λεγόμενης λαϊκής δεξιάς) «σκέφτηκε» αυτήν τη στρατηγική σε βάρος της ίδιας της Οικονομίας, θα πρέπει να μας πει ποιο ποσοστό κερδοφορίας θεωρεί λογικό για μια δραστηριότητα που απασχολεί κεφάλαια της τάξης των 25 - 30 δισεκατομμυρίων ευρώ. Το 10% είναι κάτι που θεωρείται αποδεκτό στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες ή θεωρείται «αισχροκέρδεια»; Γενικώς, το κέρδος είναι αποδεκτό ή πιστεύουν ότι οι εταιρείες πρέπει ίσα - ίσα να επιβιώνουν και να εξυπηρετούν μόνο την εκλεκτή πελατεία τους;
Να μην ξεχνάμε ότι μεγάλες επιχειρήσεις όπως η ΛΑΡΚΟ λειτουργούσαν επί σειρά ετών με ζημίες και με τα χρήματα των φορολογουμένων, μόνο και μόνο για να πετύχουν την εκλογή τους ορισμένοι αστέρες της πολιτικής. Σε κάθε περίπτωση, όσοι καλλιεργούν μία αντιεπιχειρηματική λογική, θέλοντας να χαϊδέψουν τα αφτιά των ψηφοφόρων, ας αναλογιστούν τι συνέβη την προηγούμενη δεκαετία. Ότι υπήρξε ένας ολόκληρος λαός που έκανε συγκεκριμένες επιλογές, επειδή είχε επίσης εκπαιδευτεί σε λογικές εχθρικές προς το κέρδος και την επιχειρηματικότητα.
Είναι αλήθεια ότι οι ελληνικές τράπεζες είναι πιο ακριβές απ’ ότι άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες. Επειδή αντίστοιχα είναι μεγαλύτερα και τα ποσοστά επισφαλειών. Τα οποία ποσοστά θα γίνουν ακόμη μεγαλύτερα όταν ενθαρρύνεται το κύμα των κακοπληρωτών. Αν αυτό το κύμα γίνει τσουνάμι, δεν θα πνίξει μόνο τις τράπεζες, αλλά και την ίδια την Οικονομία. Μια αλλαγή στους όρους των δανείων, θα προκαλούσε μείωση της κερδοφορίας που θα αδυνάτιζε την προσπάθεια των τραπεζών να δημιουργήσουν εσωτερικά κεφάλαια. Αντέχει η Οικονομία μη ισχυρές τράπεζες;
Δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι από τη λειτουργία των τραπεζών. Θα θέλαμε περισσότερα δάνεια και με καλύτερους όρους. Αλλά αυτό δεν λύνεται με αγορανομικές διατάξεις, όπως συνέβαινε την δεκαετία του '60 με τα αγγουράκια και τα κολοκυθάκια. Θα συμβεί όταν υπάρχουν οι αντικειμενικές συνθήκες για να συμβεί. Αυτά πάντως που λέγονται για υπερκέρδη στην Ελλάδα για τις τράπεζες είναι παραμύθια για κοιμισμένους ψηφοφόρους. Αν υπήρχαν υπερκέρδη θα είχαμε και ξένες τράπεζες που θα επιδίωκαν να πάρουν μέρος στο πάρτι. Αντί λοιπόν να ζηλεύουν την ρητορική των σοσιαλιστών, ας προσπαθήσουν να ενισχύσουν τον ανταγωνισμό.
Θανάσης Μαυρίδης
