Διαφωνούν διάφοροι φίλοι με τον γάμο μεταξύ ομόφυλων! Αλίμονο, δεν ζήτησε και ούτε θα μπορούσε κάποιος να ζητήσει από την Εκκλησία να τον ευλογήσει. Στην πραγματικότητα μιλάμε για ένα διευρυμένο σύμφωνο συμβίωσης που θα καλύπτει όλα εκείνα που δεν καλύπτει σήμερα το σύμφωνο συμβίωσης. Να καθησυχάσουμε τους διαφωνούντες. Δεν πρόκειται να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους. Όπως δεν έπεσε όταν νομιμοποιήθηκε η ομοφυλοφιλία το 1951…
Να μην πούμε τα τετριμμένα. Ότι σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν έχει νόημα η άποψη της πλειοψηφίας. Αν ο κόσμος μας λειτουργούσε με αυτό τον τρόπο, θα ήταν ακόμη κράτος εν κράτει η Ιερά Εξέταση. Για το καλό της ανθρωπότητας, όμως, η εποχή της Ιεράς Εξέτασης και της καύσης των μαγισσών έχει παρέλθει. Ελπίζουμε ανεπιστρεπτί…
Δεν έχει σημασία αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με το γεγονός ότι δύο άνδρες ή δύο γυναίκες βρίσκονται μαζί. Είναι δικαίωμά τους και δεν μπορεί η κοινωνία να τους τιμωρεί, αφαιρώντας τους δικαιώματα που έχουν αντίστοιχα τα ετερόφυλα ζευγάρια. Και όχι, δεν καλύπτονται όλα και όλοι από το σύμφωνο συμβίωσης. Ναι μεν αυτό ήταν μία σημαντική προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ήταν κατά κάποιο τρόπο ένα ημιτελές έργο…
Και το θέμα των παιδιών; Ελάτε τώρα! Ούτε τα παιδιά των ομοφυλοφίλων θα γίνουν ομοφυλόφιλα (για όσους ανησυχούν), ούτε τα παιδιά των ετερόφυλων περνούν αξιωματικά καλύτερα από τα άλλα παιδιά. Να θυμίσουμε στους φίλους και τις φίλες που δηλώνουν ότι θα διαλυθεί η κοινωνία μας, τον πόνο που προκλήθηκε από την ανάρμοστη συμπεριφορά ιερέων της Καθολικής Εκκλησίας σε ανυπεράσπιστα παιδιά. Και μη μας πουν ότι αυτά συνέβησαν μόνο στην Καθολική Εκκλησία… Να τους πούμε επίσης πόσοι ευυπόληπτοι συμπολίτες μας αποδείχτηκαν εφιάλτης για μικρές αθώες και ανυπεράσπιστες υπάρξεις που βρέθηκαν στα βέβηλα χέρια τους. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τα ψεύτικα τα λόγια τα μικρόψυχα και ας δούμε την πραγματικότητα κατάματα.
Η πολιτική έρχεται για να λύσει τα προβλήματα της κοινωνίας. Να δώσει λύσεις. Και σήμερα τόσο ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών όσο και η τεκνοθεσία είναι θέματα που υπάρχουν έτσι ή αλλιώς, ανεξάρτητα από τη δική μας συμφωνία ή διαφωνία. Η υποκρισία μπορεί να φέρνει ψήφους, αλλά δεν δίνει λύσεις…
Το 1951 νομιμοποιήθηκε η ομοφυλοφιλία. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι Έλληνες έγιναν ομοφυλόφιλοι. Έδωσε όμως ένα αίσθημα ελευθερίας σε όσους ανθρώπους μέχρι εκείνη την ώρα κινδύνευαν να δουν τον εαυτό τους να κρέμεται στα μανταλάκια και να αντιμετωπίζει σοβαρές ποινικές ευθύνες. Ήταν καθαρά ένα θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και καλώς λύθηκε. Αυτό ξεχωρίζει την Ελλάδα της Δύσης από το Ιράν της Ανατολής. Και το ίδιο ισχύει και με τον γάμο των ομοφύλων. Δεν επιτρέπεται στο Ιράν και στη Σαουδική Αραβία. Αλλά η Ελλάδα δεν είναι αυτό το πράγμα. Ή καλύτερα, δεν μας αξίζει να είναι…
Θανάσης Μαυρίδης
