Το Ιράν αποπυρηνικοποιημένη ζώνη μαζί με την Πυλαία και την Καισαριανή 

Ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσεις την Αριστερά, σε όλες τις εκφράσεις της, είναι να χρησιμοποιείς τη γλώσσα της. Προφανώς και δε θα πείσεις τους φίλους της, αλλά ίσως κάποιοι από αυτούς αντιληφθούν τη γελοιότητα κάποιων πραγμάτων. Κάποτε ήταν της μόδας η ανακήρυξη Δήμων, με «προοδευτικό» δήμαρχο, σε αποπυρηνικοποιημένες περιοχές.

Ποτέ δεν κατάλαβα τι σήμαινε αυτό, αλλά υπέθετα πως οι πυρηνικές δυνάμεις θα έβλεπαν τη σχετική επιγραφή στα όρια του Δήμου και δε θα έριχναν εκεί πυρηνικές βόμβες. Δηλαδή θα βομβάρδιζαν την Αθήνα, αλλά όχι την Καισαριανή. Θα βομβάρδιζαν τη Θεσσαλονίκη αλλά όχι την Πυλαία. Έτσι οι φίλοι μου που έμεναν στο Πανόραμα αισθανόταν πλέρια ασφαλείς.  
 
Κάπως έτσι σκέφτηκα πως το Ιράν θα μπορούσε να γίνει μια αποπυρηνικοποιημένη χώρα. Αλλά επειδή οι αγιατολάδες δεν καταλαβαίνουν το πνεύμα των ημεδαπών «προοδευτικών» δημάρχων, έπεσε η αγία ράβδος. Τους βομβάρδισαν οι καουμπόηδες και αποπυρηνικοποιήθηκαν με το ζόρι.  
 
Φυσικά, η Αριστερά βρέθηκε και πάλι έξω από την αμερικανική πρεσβεία για να διαμαρτυρηθεί για αυτήν την αποπυρηνικοποίηση, αλλά ο Τραμπ έκλεψε δικό τους σύνθημα. Μόνο που αυτός ως καουμπόης το έκανε πράξη. Απάντησε στο ερώτημα τι γίνεται όταν οι διαπραγματεύσεις οδηγούνται σε αδιέξοδο. Και απάντησε με τον τρόπο του. Τώρα, αν το κτύπημα ήταν σικέ ή όχι, όπως διατείνονται κάποιοι, αυτό θα φανεί.  
 
Πάντως, η υπόθεση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν πήγε ένα βήμα μπροστά και οι συνήθεις ύποπτοι έμειναν με τις πασιφιστικές διαμαρτυρίες τους. Διότι το ερώτημα ήταν ένα και μοναδικό: ένα θεοκρατικό καθεστώς που απειλεί ένα άλλο κράτος με πυρηνικό αφανισμό πρέπει να κατέχει πυρηνικά όπλα; Ναι ή όχι; Η μπάλα στην κερκίδα απαγορεύεται.  
 
Βαθυστόχαστες μπούρδες για πολύπλοκα και πολυσύνθετα προβλήματα που απαιτούν εξονυχιστικές προσεγγίσεις, απορρίπτονται. Ναι ή όχι. Ο ανέξοδος πασιφισμός είναι για τους μπουρδολόγους που χρησιμοποιούν 1000 λέξεις για να μας πουν ότι η ειρήνη είναι καλύτερη από τον πόλεμο και η υγεία από την αρρώστια. Σύντροφοι, ναι ή όχι;  
 
Η πολιτική είναι σε τελική ανάλυση αποφάσεις. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Και μια λανθασμένη απόφαση είναι προτιμότερη από την ακινησία και το τέλμα. Οι παρατηρητές των γεγονότων και οι ευθυνόφοβοι ποτέ δε δικαιώνονται. Τα ιστορικά παραδείγματα είναι πάρα πολλά.  
 
Προχθές ο Τραμπ πήρε μια απόφαση. Θα κριθεί στο τέλος αυτής της υπόθεσης. Αν δηλαδή το Ιράν συμμορφωθεί και θέσει ό,τι έχει απομείνει από το πυρηνικό του πρόγραμμα στον έλεγχο των διεθνών επιθεωρητών. Και αν τελικά αναμορφωθεί ο χάρτης όλης της περιοχής. Όμως η ιστορία κινήθηκε. Φαίνεται η έξοδος, αλλά δε γνωρίζουμε ποια μορφή θα έχει. Πάντως, εκτός από τους εγχώριους αποπυρηνικοποιημένους Δήμους, όλοι οι σώφρονες άνθρωποι θα ήθελαν και ένα αποπυρηνικοποιημένο Ιράν.