Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι κυβερνήσεις όταν σχεδιάζουν και προωθούν μεταρρυθμίσεις είναι ότι τα οφέλη από αυτές, κάνουν την εμφάνιση τους με χρονική υστέρηση. Στην αρχή, οι μεταρρυθμίσεις που υιοθετούνται δυσκολεύουν και ξεβολεύουν τους πολίτες, μεταβάλουν τις συνήθειες τους και ανατρέπουν παραδοσιακούς τρόπους λειτουργίας και καλά εδραιωμένα στερεότυπα. Έτσι εμφανίζονται αντιδράσεις, οι οποίες σταδιακά υποχωρούν μέχρι να φτάσουμε στο σημείο, όπου οι πολίτες λησμονούν πλήρως το αναχρονιστικό παρελθόν και απολαμβάνουν τα ευεργετήματα των αποτελεσμάτων των μεταρρυθμίσεων.
Η μεταρρύθμιση της αποστολής φαρμάκων «κατ’ οίκον» έχει ακριβώς τα αντίθετα χαρακτηριστικά. Διότι από την πρώτη κιόλας ημέρα 120.000 ασθενείς οι οποίοι μέχρι πρότινος ελάμβαναν τα φάρμακα υψηλού κόστους (ΦΥΚ) από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ, κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, θα λαμβάνουν τα φάρμακα στην οικία τους ή στους χώρους των θεραπειών τους. Με ταχύτητα, με ασφάλεια, με άνεση, δίχως ταλαιπωρία και ανάγκη μετακίνησης. Δηλαδή από τη στιγμή t(0), οι ευπαθείς ομάδες ασθενών – συμπολιτών μας, θα πάψουν να βασανίζονται, για να τους χορηγηθούν τα φάρμακα τους. Φάρμακα τα οποία είναι απαραίτητα, για να αντιμετωπίζουν τις χρόνιες παθήσεις τους.
Η μεταρρύθμιση της «κατ’ οίκον» διανομής φαρμάκων, είναι πρωτοποριακή, όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά και για το Ευρωπαϊκό περιβάλλον. Και ως τέτοια θα έπρεπε να την υποδεχθούμε. Διότι πέρα από τη βελτιστοποίηση των διαδικασιών που αναβαθμίζει το επίπεδο ζωής των ασθενών, υπάρχει και σημαντική εξοικονόμηση κόστους. Αφού με αυτόν τον τρόπο, αφενός θα μειωθούν οι ανθρωποώρες που χάνονται και αφετέρου θα υπάρχει κεντρικός έλεγχος των συνταγογραφήσεων, των φαρμάκων και των παραδόσεων. Με αποτέλεσμα οι πόροι αυτοί που εξοικονομούνται, να μεταφέρονται κάπου αλλού, καλύπτοντας μια διαφορετική ανάγκη.
Και όμως. Αυτή η κορυφαία κυβερνητική μεταρρύθμιση του υπουργείου Υγείας, χτυπιέται από τα γνωστά συνδικαλιστικά συμφέροντα, που αντιστρατεύονται κάθε αλλαγή και κάθε μεταρρύθμιση.
Διότι το κριτήριο των συνδικαλιστών, δεν είναι ούτε η αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών, ούτε και η ικανοποίηση των πολιτών. Που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ευπαθείς ομάδες ασθενών με χρόνια νοσήματα. Αλλά η διατήρηση των πάσης φύσεως κεκτημένων τους. Λες και οι Δημόσιοι οργανισμοί δεν λειτουργούν για να εξυπηρετούν τους πολίτες, αλλά τους μανδαρίνους συνδικαλιστές.
Τι έχουμε λοιπόν; Καταγγελίες για δυσλειτουργίες, καταγγελίες για χιλιάδες ανεκτέλεστες ιατρικές συνταγές φαρμάκων ασθενών, καταγγελίες για μη εξυπηρέτηση των ασθενών, και για αναγκαστική επάνοδο στο παλαιό καθεστώς. Με δυο λόγια οι συνδικαλιστές καταγγέλλουν μπλοκάρισμα της «κατ’ οίκον» διανομής φαρμάκων. Δηλαδή στην ουσία, την αποτυχία της μεταρρύθμισης.
Ας δούμε τον τρόπο λειτουργίας της «κατ’ οίκον» διανομής φαρμάκων.
Από τη στιγμή που αναδύεται η συνταγή στο σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης του ΕΟΠΥΥ, ακολουθείται η επεξεργασία της από τους εντεταλμένους εξειδικευμένους φαρμακοποιούς, προκειμένου να γίνει ο απαιτούμενος έλεγχος για την χορήγηση του συνταγογραφημένου σκευάσματος.
Στη συνεχεία, εκδίδεται η εντολή συλλογής του φαρμακευτικού σκευάσματος ή της δραστικής ουσίας, όπου το σκεύασμα αυτό με την αντίστοιχη προσυσκευασία του, προωθείται σε άλλο εντεταλμένο φαρμακοποιό για τον τελικό έλεγχο και εκτέλεση της συνταγής.
Ακολούθως το σκεύασμα παίρνει το δρόμο του ώστε να παραδοθεί σύμφωνα με την προβλεπόμενη διαδικασία. Και ο χρόνος παράδοσης ανέρχεται από 24 έως 48 ώρες.
Όλα τα ανωτέρω βήματα εκτελούνται από πιστοποιημένους φαρμακοποιούς και από εξειδικευμένους εργαζόμενους, σε πιστοποιημένες εγκαταστάσεις και η παράδοση γίνεται από πιστοποιημένες εταιρείες που διαθέτουν πιστοποιημένα οχήματα μεταφοράς. Ενώ παράλληλα υπάρχει άμεση υποστήριξη των ασθενών, πλήρης ιχνηλασιμότητα όλων των ενεργειών, καθώς και ηλεκτρονική ενημέρωση όλων των εμπλεκόμενων μερών.
Οπότε που βρίσκεται το πρόβλημα;
Το βασικό πρόβλημα των συνδικαλιστών είναι ο ίδιος ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος συχνά γίνεται στόχος των εργατοπατέρων. Ας θυμηθούμε την περίπτωση της άρσης του καμποτάζ στον χώρο της κρουαζιέρας ή την περίπτωση των ναυπηγείων, όπου και στις δυο περιπτώσεις, είχε δεχθεί επιθέσεις από τα σωματεία που ήλεγχε το ΚΚΕ.
Ωστόσο, και οι δυο μεταρρυθμίσεις πέρασαν και αντίθετα με τις επαναστατικές Κασσάνδρες όλα έχουν αλλάξει εκ θεμελίων. Οι συγκεκριμένες οικονομικές δραστηριότητες ακολουθούν ανοδική πορεία, οι θέσεις απασχόλησης αυξάνονται, το ίδιο και τα εισοδήματα των εργαζομένων. Και τις δυο επιτυχίες, τις πιστώνεται ο Άδωνις Γεωργιάδης. Ωστόσο, με την ίδια αντιδραστική λογική, οι συνδικαλιστές βάλλουν κατά του υπουργού.
Τι δεν πάει καλά;
Την απάντηση την έδωσε η ίδια Διοικήτρια του ΕΟΠΥΥ Θ. Καρποδίνη. Και είναι μια απάντηση, που προκαλεί σοκ σε όλους μας. Μέσα στο σύστημα της «κατ’ οίκον» διανομής φαρμάκων, το οποίο ξεκίνησε τη λειτουργία του στις 16 Ιουνίου 2025, εμφανίστηκαν ως δια μαγείας περί τις 7.600 «ξεχασμένες», ανέλεγκτες και ανεκτέλεστες συνταγές φαρμάκων ασθενών για αποστολή φαρμάκων σε σημεία διανομής του ΕΟΠΥΥ. «Ξεχασμένες» συνταγές οι οποίες χρονολογούνται από τον Απρίλιο του 2025 και μετά. Οι ανέλεγκτες και ανεκτέλεστες συνταγές αποτελούσαν εκκρεμότητες του Φαρμακείου του ΕΟΠΥΥ στο Ρέντη.
Η Διοικήτρια του ΕΟΠΥΥ ανέφερε ότι με βάση το χρόνο παραλαβής των συνταγών εκτιμάται ότι από 15 Μαΐου μέχρι 12 Ιουνίου, δεν εκτελέστηκε σχεδόν καμία από τις εν λόγω συνταγές. Οι υπάλληλοι στο Φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ στο Ρέντη είχαν «ξεχάσει» όχι μόνο να κάνουν τη δουλειά τους, αλλά και να ενημερώσουν ότι είχαν αφήσει ασθενείς που λαμβάνουν τα φάρμακά τους σε Σημεία Διανομής του ΕΟΠΥΥ χωρίς φαρμακευτική αγωγή για πάνω από δύο μήνες. Με αποτέλεσμα η συντριπτική πλειοψηφία των συνταγών – περίπου 7.000 - να έχουν ήδη λήξει και οι ασθενείς να αδυνατούν να λάβουν τα φαρμακευτικά σκευάσματα με βάση τις υφιστάμενες συνταγές τους.
Εάν αυτό δεν είναι μποϊκοτάζ, απέναντι σε μια σημαντική και πρωτοποριακή μεταρρύθμιση που έρχεται να διευκολύνει τη ζωή της πραγματικά ευπαθούς ομάδας των 120.000 ασθενών που πάσχουν από χρόνια νοσήματα, τότε τι είναι; Μήπως οι εργατοπατέρες θα έπρεπε αντί να κουνούν το δάκτυλο, να «απολογηθούν» για τις καθυστερήσεις των 7.600 «ξεχασμένων», ανέλεγκτων και ανεκτέλεστων συνταγών των φαρμάκων των ασθενών; Καθυστερήσεις, που αφενός έχουν αφήσει «ακάλυπτους» τους ασθενείς και αφετέρου έχουν επιβαρύνει τις νέες διαδικασίες, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αποτύχει στα πρώτα βήματα της, μια μεταρρύθμιση, που θεραπεύει ένα «άρρωστο σύστημα», προς όφελος των 120.000 ευπαθών ομάδων ασθενών συμπολιτών μας.
