Αιχμαλωτισμένος στον λαβύρινθο αλλεπάλληλων και αλληλοαναιρούμενων στοχεύσεων ο Νίκος Ανδρουλάκης, αδυνατεί να χαράξει ευκρινή πορεία και διακριτό προφίλ κυβερνησιμότητας, που παραμένει η αχίλλειος πτέρνα του.
Χθες κατά την ομιλία του στο διεθνές συνέδριο που διοργανώνει το Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδας, πρότεινε παρεμβάσεις που στοχεύουν, όπως είπε, να μπουν κανόνες στην αγορά και τις Πολυεθνικές. Οι παρεμβάσεις αυτές αφορούν:
Τις ενδοομιλικές συναλλαγές των πολυεθνικών, ξένων και ελληνικών, την αναδιάρθρωση, ενίσχυση και επέκταση των αρμοδιοτήτων της Επιτροπής Ανταγωνισμού, και την θέσπιση Ενιαίας Αρχής Καταναλωτών κατά τα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών χωρών, ώστε το καταναλωτικό κίνημα να αποκτήσει μεγαλύτερη δύναμη.
Προτάσεις που όποια αφέλεια και να εκπέμπουν (ήμουνα νιος και γέρασα να ακούω και από το ΠΑΣΟΚ περί ελέγχου των ενδοομιλικών συναλλαγών), μπορούσαν να αποτελέσουν κάποια βάση συζήτησης. Ο ίδιος όμως τις διακωμώδησε λέγοντας ότι θα τις εφαρμόσει ως «αυριανή κυβέρνηση της χώρας».
Που σημαίνει ότι σε δυο χρόνια το ΠΑΣΟΚ θα πολλαπλασιάσει τα ποσοστά του ως κόμμα και ο ίδιος θα υπερ-πολλαπλασιάσει την πρωθυπουργική του καταλληλότητα, ώστε να φάει την σκόνη του ο Μητσοτάκης.
Την ίδια στιγμή ο – επαρκής - εκπρόσωπος Τύπου Κώστας Τσουκαλάς, δήλωνε ότι δεν θεωρεί αποτυχία τη δεύτερη θέση για το ΠΑΣΟΚ στις επερχόμενες εκλογές. Και επειδή ως εκπρόσωπος τύπου δεν έχει αυτονομία ρόλου και λόγου αφού αποτελεί την φωνή του αρχηγού, η δήλωση μάλλον έγινε σε συνεννόηση μαζί του, σε μια προσπάθεια να ατονήσει ο φαιδρός βερμπαλισμός.
Το ΠΑΣΟΚ αδυνατεί ακόμη να δημιουργήσει ενιαία και διακριτή ταυτότητα. Άγεται και φέρεται μεταξύ της θεσμικής υπόστασης κόμματος με αξιόπιστο πρόγραμμα διακυβέρνησης, και ταυτόχρονα κόμματος έξαλλης διαμαρτυρίας, στον διαγκωνισμό του με τους πολιτικούς σχηματισμούς στα αριστερά του.
Δεν είναι το κόμμα της μονομερούς και μονοθεματικής καταγγελίας όπως η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής. Και όμως την ανέδειξε και τη «νομιμοποίησε» συμπεριλαμβάνοντάς τη στα κόμματα που συνυπέγραψαν την πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, ενώ δεν υπήρχε χρεία πρόσθετων υπογραφών. Ίσως, γιατί ο Νίκος έχει «καλή χημεία» με τη Ζωή! Χημεία καταστροφική στις εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν.
Δεν είναι επίσης ταυτόσημος με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα στελέχη του δεν είναι ιδεοληπτικοί νεφελοβάμονες που θα κάνουν γιούργια να γκρεμίσουν τον καπιταλισμό και που βλέπουν παντού εχθρούς του «λαϊκού κινήματος». Διαθέτουν αρκούσα σοβαρότητα και δοκιμασμένη παρελθούσα κυβερνητική θητεία (όπως άλλωστε και οι Πασόκοι που αξιοποιήθηκαν ως υπουργοί από τον Μητσοτάκη).
Η αρχή της αδιέξοδης πολιτικής ξεκίνησε από τον ίδιο. Με την εκλογή του στη θέση του αρχηγού, και ενώ ο κόσμος ανέμενε να τον γνωρίσει, να γνωρίσει τις ιδέες του και το πρόγραμμά του, ο Ανδρουλάκης ανάλωσε ωφέλιμο χρόνο στην υπόθεση των υποκλοπών που ήταν ήσσονος ενδιαφέροντος σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις.
Πολύ περισσότερο που για πολύ κόσμο ήταν και δικαιολογημένη η παρακολούθηση. Δύο ευρωβουλευτές είχε το ΠΑΣΟΚ, η μία βρέθηκε κατηγορούμενη σε οικονομικό σκάνδαλο. Λογικό ήταν να υπάρξουν υπόνοιες και ανάγκη διαπίστωσης και για τον άλλον, ασχέτως ακεραιότητας του χαρακτήρα του. Κοινή λογική είναι.
Στην συνέχεια ο Ανδρουλάκης, διακατεχόμενος από την λογική των ερμητικών μηχανισμών της παλιάς ΠΑΣΠ, εξοβέλισε τους εν δυνάμει εσωκομματικούς αντιπάλους του. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ο Ανδρέας Λοβέρδος, αλλά και ο Χάρης Καστανίδης του οποίου κατέλαβε την έδρα, αφήνοντας τη Θεσσαλονίκη χωρίς βουλευτή!
Τώρα, μετά από 3,5 χρόνια και με δεδομένη τη διαρκή δημοσκοπική καχεξία, αποφάσισε να μην συμβουλεύεται μόνο επιστήθιους πολιτικούς του φίλους με μηδενική πολιτική εμπειρία, και να ενεργοποιήσει την ομάδα του «πρωϊνού καφέ», κάτι που έχουν όλα τα κόμματα. Σε αυτή θα συμμετέχουν μεταξύ άλλων και η πολύπειρη Άννα Διαμαντοπούλου, όπως και οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι Γερουλάνος, Χρηστίδης, Μάντζος.
Παρέμεινε εκτός «καφέ» ο μάλλον… τύποις δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας, που αναλώνει την δημιουργικότητά του σε δηλώσεις για την κεντρική πολιτική σκηνή, αφού η ενασχόληση με τα σκουπίδια και την καθαριότητα μάλλον του φαντάζουν παρακατιανή ενασχόληση.
Ο δήμαρχος πάντως δεν είχε άδικο στην κριτική του στο OPEN για την λειτουργία των εσωκομματικών οργάνων, όπως για την σποραδική λειτουργία του «Πολιτικού Κέντρου». Ωστόσο, άφησε αιχμές και για την πολιτική στόχευση κατηγορώντας το ΠΑΣΟΚ ότι η κυβερνητική του πρότασή είναι «σαν μια εξευγενισμένη πρόταση της ΝΔ». Προφανώς, αν ήταν εξευγενισμένη πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ ο δήμαρχος θα αγαλλιούσε.
Με δεδομένη την υπεροπλία Μητσοτάκη αλλά και έναν αντιπολιτευόμενο λαό χωρίς απαιτητικό κριτήριο, που αναγνωρίζει ως καλύτερη αντιπολίτευση αυτή της Ζωής, ο Ανδρουλάκης θα αργήσει να βγει από το λαβύρινθο.
