Στους ταραγμένους καιρούς οι άνθρωποι ψάχνουν για μια σταθερά, ένα σωσίβιο για να πιαστούν. Στην Ελλάδα η σταθερά της κεντροδεξιάς ήταν η γραμμή του Κωνσταντίνου Καραμανλή «ανήκομεν εις την Δύση», η οποία ερχότανε σε πλήρη αντίθεση με τη σταθερά της αριστεράς «πρώτα η Μόσχα». Αυτή την παράδοση καλείται να υπερασπιστεί ο Κώστας Καραμανλής, ως θεματοφύλακας της βαριάς κληρονομιάς του θείου του. Αύριο Πέμπτη μιλάει σε εκδήλωση του Ελληνοκινεζικού Επιμελητηρίου.
Περιμένω με εξαιρετικό ενδιαφέρον την τοποθέτηση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, στην αυριανή εκδήλωση του Ελληνοκινεζικού Επιμελητηρίου, στην οποία και θα βραβευτεί για τη συνεισφορά του στις σχέσεις των δύο χωρών. Αν δηλαδή ο κ. Καραμανλής στον χαιρετισμό του θα διαβεί τον εύκολο δρόμο ότι «η Ελλάδα και η Κίνα είχαν αναπτύξει πολιτισμό από αρχαιοτάτων χρόνων», όταν όλοι οι άλλοι ήταν πάνω στα δέντρα και έτρωγαν βελανίδια, όπως θέλει η λαϊκή παράδοση ή αν θα επαναλάβει την πίστη του στην πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και εξαπολύσει μύδρους για την εξωτερική πολιτική του κ. Μητσοτάκη και με την ταύτιση του Κυριάκου με τα αμερικανικά συμφέροντα.
Κι έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον, αφού έχει προηγηθεί η ξεκάθαρη στάση της Κίμπερλι (πιο ξεκάθαρη δεν γινότανε) απέναντι στα ρωσικά και στα κινεζικά συμφέροντα. Η Κίμπερλι που, σύμφωνα με τις δοξασίες της λαϊκής δεξιάς, θα ερχότανε στην Ελλάδα, για να ρίξει τον Μητσοτάκη και να κάνει πρωθυπουργό τον Σαμαρά ή τον Βελόπουλο. Λέει αυτά που λέει η Κίμπερλι και έπειτα από λίγο ο κ. Καραμανλής εμφανίζεται τιμώμενος σε εκδήλωση του ελληνοκινεζικού επιμελητηρίου. Μη μου πείτε ότι δεν μοιάζει με «απάντηση» στην Κίμπερλι. Μη μου πείτε ακόμη ότι ο ίδιος θα περίμενε να περάσει απαρατήρητο κάτι τέτοιο. Ότι δεν το σκέφτηκε, δεν το ζύγισε. Δεν μπορεί ένας πολιτικός άνδρας του διαμετρήματος του Κώστα Καραμανλή, να μην εξέτασε όλες τις παραμέτρους! Επίλεξε, λοιπόν, να είναι εκεί. Διότι σε άλλες περιπτώσεις επικαλέστηκε κόπωση. Τις προάλλες επικαλέστηκε το τριήμερο ταξίδι του στα βουνά και δεν παρέστη.
Προσωπικά πιστεύω το πρώτο σενάριο. Ότι ο Κώστας Καραμανλής θα παραμείνει πιστός στο δόγμα του αλησμόνητου θείου του, του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, σύμφωνα με το οποίο «ανήκομεν εις τη Δύση». Ότι θα σεβαστεί και θα περιφρουρήσει τη βαριά κληρονομιά των Καραμανλήδων. Κι ότι στο τέλος θα συμφωνήσει απόλυτα με την πολιτική Μητσοτάκη και θα επικροτήσει τη ρητορική της Κίμπερλι. Αυτό πιστεύω. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κερδίσει όλα τα στοιχήματα στη ζωή μου.
Τώρα μιλάνε σοβαρά; Το πίστευαν στα αλήθεια ή μας τρολάρανε; Ότι θα ερχότανε η Κίμπερλι και θα έριχνε τον Κυριάκο και θα έκανε πρωθυπουργό τον Αντώνη; Τα πιστεύανε αυτά, στα σοβαρά, μεγάλοι άνθρωποι;
Όλοι θα έχουν μερίδιο στην αγορά της Ουκρανίας. Η ελληνική κυβέρνηση φροντίζει γι' αυτό, όπως αντίστοιχα προσπαθούν άλλες κυβερνήσεις για τις δικές τους επιχειρήσεις.
Κάτι είχε πάρει το αυτί μου για μια «στρατηγική συμφωνία» του Ανδρουλάκη με την Άννα Διαμαντοπούλου, στο δρόμο προς το Συνέδριο που αργεί με τον κίνδυνο να επιβεβαιωθεί η παροιμία για το καράβι που αργεί και τι κουβαλάει. Στο προκείμενο ωστόσο, το κομπρομί Νίκου - Άννας επιβεβαιώνει μια εντυπωσιακή αλλαγή στο λανγκάζ της κυρίας Διαμαντοπούλου. Πρώτα προσαρμόζεις τη γλώσσα και μετά τη νόηση για να προκύψει η συνεννόηση. Έτσι πάνε αυτά. Πλατιάζω, όμως, και δεν θα γίνω κατανοητός. Με αφορμή το μπίφ της κυβέρνησης-ΠΑΣΟΚ - στη σκιά της δήλωσης Θρασκιά με το welcome στον Τσίπρα - η κυρία Διαμαντοπούλου προέβη σε μια ενδιαφέρουσα ανάλυση στο FB. Οι… Γκέμπελς της ΝΔ ταυτίζουν το ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ, για να ξεγελάσουν τους κεντρώους και τα «δεκάδες μεγάφωνα αναπαράγουν το προπαγανδιστικό αφήγημα της κυβέρνησης». Δεν φταίει, δηλαδή, το γεγονός ότι στη Χαριλάου Τρικούπη παραπάνω από τους μισούς παίρνουν τους δημοσκόπους να μάθουν που μετράνε τον Τσίπρα, αλλά φταίει ο Μαρινάκης, που επεσήμανε τι είπε η Θρασκιά και ζήτησε διευκρινίσεις. Εμένα, βέβαια, από την ανάρτηση της Διαμαντοπούλου περισσότερο με άγγιξε ότι η Άννα συμφωνεί με τη Ράνια ότι το ΠΑΣΟΚ είναι αυτόνομο και ο πρόεδρος είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης. Μαζί με την πράσινη εκδοχή περί ηθικού πλεονεκτήματος που μιλάει για το μέλλον, την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητας αναμεταξύ μας. Είπαμε πρώτα καλιμπράρεις τη γλώσσα…
Ο Ανάλγητος
