Η Βουλή εκλήθη χθες να συζητήσει τις αλλαγές στον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, που εισηγήθηκε η κυβέρνηση, ως επιβεβλημένο μέτρο ανάσχεσης των τροχαίων δυστυχημάτων καθώς η στατιστική του αίματος στους ελληνικούς δρόμους είναι εφιαλτική. Εκατοντάδες άνθρωποι χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους και στις περισσότερες των περιπτώσεων ο θάνατος τους, μοιάζει δυστυχώς με προδιαγεγραμμένη αυτοκτονία.
Οδήγηση υπό την επήρεια μέθης μετά από απανωτά ξενύχτια, αλόγιστη χρήση κινητού, υπερβολική ταχύτητα μέσα στον αστικό ιστό, ελλιπή μέτρα προστασίας όπως κράνος κλπ και έτσι τα θανατηφόρα τροχαία δυστυχήματα έγιναν το δίδυμο πρόβλημα του δημογραφικού.
Ενώ συχνά γίνεται debate για το πόσα επιδόματα και παροχές πρέπει να δοθούν στους Ελληνες προκειμένου να αποκτήσουν παιδιά, η συζήτηση για το πως δεν θα σκοτώνονται στο δρόμο τα ήδη γεννημένα παιδιά προκαλεί τεράστια αμηχανία.
Πρώτα και κύρια στους γονείς, οι οποίοι ξορκίζουν το κακό αλλά γνωρίζουν ότι τα παιδιά τους οδηγούν πολλές φορές μεθυσμένα, διαρκώς με το κινητό στο χέρι και χωρίς συνείδηση του κινδύνου που διατρέχουν.
Να γίνουν θύματα ή ακόμη και θύτες. Υπό κανονικές συνθήκες οι ίδιοι έπρεπε να βγαίνουν στους δρόμους απαιτώντας αυστηρές απαγορεύσεις πχ στην πώληση αλκοόλ σε ανήλικους.
Εξίσου αμήχανη και φοβική στάθηκε για πολλά χρόνια η Πολιτεία αλλά και η κυβέρνηση. Όμως ο κόμπος έφτασε στο χτένι, κατά τη δήλωση του πρωθυπουργού.
Η αύξηση των προστίμων, η οριστική αφαίρεση του διπλώματος σε περιπτώσεις υποτροπής, η αλλαγή στα όρια ταχύτητας, οι κάμερες, θα επιχειρηθεί να απαξιωθούν ως ημίμετρα από τους επί παντός επιστητού «προφέσορες» οι οποίοι σε κάθε σύνθετο πρόβλημα εμφανίζουν μια μαγική συνταγή.
Ο κ.Μητσοτάκης στην παρέμβασή του, αναγνώρισε ότι οι αλλαγές στον ΚΟΚ δεν θα λύσουν από μόνα τους το πρόβλημα.
Απαιτούνται είπε, καλύτεροι δρόμοι και η κυβέρνηση επενδύει σε αυτό, καλύτερη εκπαίδευση στα σχολεία, καλύτερα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Εξέφρασε δε την εκτίμηση, ότι εάν πειστούν οι πολίτες για την αξιοπιστία των μέσων, θα τα επιλέγουν έναντι των αυτοκινήτων τους.
Ως καθημερινός χρήστης των ΜΜΕ πολύ αμφιβάλλω. Το ζήτημα είναι ότι πρέπει οι ΑΛΛΟΙ να παίρνουν τα λεωφορεία και τα τρόλεϋ. Όπως οι ΑΛΛΟΙ πρέπει να τηρούν το νόμο, να πληρώνουν την εφορία, να μην σταθμεύουν παράνομα κλπ. Με τις αλλαγές που προωθούνται θα υπάρξει μια προσπάθεια να ελεγχθεί η ανομία και η σχεδόν συλλογική «δολοφονική» παράνοια στους δρόμους.
Αν πετύχει θα σωθούν άνθρωποι. Αν αποτύχει, θα τρωθεί περαιτέρω το κύρος, η αξιοπιστία και η αποτελεσματικότητα της πολιτείας. Συνολικά.
Το ΠΑΣΟΚ δια του Φραγκίσκου Παρασύρη καταλόγισε αρχικά πλήρη αποτυχία στην κυβέρνηση να αναγάγει τον «ανθρώπινο παράγοντα σε βασικό δρώντα», ωστόσο δεσμεύτηκε ότι όχι μόνο θα υπηρετήσει την εθνική συμμαχία για τη μείωση των τροχαίων ατυχημάτων αλλά και θα πρωτοστατήσει σε αυτή.
Από την άλλη η Ζωή Κωνσταντοπούλου έδειξε πως ουδόλως ενδιαφέρεται να συμμετάσχει σε εθνικές συμμαχίες για να σωθούν ζωές. Η συζήτηση και η παρουσία του πρωθυπουργού, ήταν μια νέα ευκαιρία να βγάλει από το τσεπάκι μια ακόμη χαροκαμένη μάνα.
Την τρίτη κατά σειρά αν δεν έχω χάσει το μέτρημα. Μετά τη Μαρία Καρυστιανού αλλά και τη μητέρα της Κυριακής Γρίβα (θύμα γυναικοκτονίας) η αρχηγός της Πλεύσης Ελευθερίας έριξε στην αρένα και τη μητέρα του Ιάσονα.
Του παιδιού που είχε σκοτωθεί σε τροχαίο έξω από τη Βουλή, με την εμπλοκή συνοδευτικού αυτοκινήτου της κ. Ντ. Μπακογιάννη. Η συστηματική εργαλειοποίηση νεκρών παιδιών και των μανάδων τους, από τη μοναδική, όπως επαίρεται, γυναίκα αρχηγό κοινοβουλευτικού κόμματος, δύσκολα ερμηνεύεται πια με πολιτικούς όρους. Ό,τι κι αν εξυπηρετεί έχει γίνει άκρως νοσηρή.
