Αυτός ο χάρτης που φέρει την υπογραφή της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί μια ακραία θέση της εγχώριας ριζοσπαστικής Αριστεράς. Εκφράζει τη θέση της συνολικής ευρωπαϊκής Αριστεράς, του μορφώματος που δικαίως αποκαλείται ισλαμοαριστερά.
Συγχρόνως, αποτελεί και τη θέση των Παλαιστινίων οι οποίοι πλειοψηφικά απορρίπτουν τη λύση των δύο κρατών, πιστεύοντας στην εξαφάνιση του Ισραήλ. Το διαβόητο σύνθημα τους «από το ποτάμι στη θάλασσα» εκφράζει την Τελική Λύση Νο2.
Όπως βλέπει ο αναγνώστης, στον εικονιζόμενο χάρτη, δεν υπάρχει Ισραήλ, ούτε καν στα σύνορα του 1967 ή του 1947. Άλλωστε για αυτόν ακριβώς τον λόγο απέρριψε ο Αραφάτ, την τελευταία στιγμή το 2000 τη λύση των δύο κρατών, αν και το Ισραήλ του προσέφερε στο Καμπ Ντέιβιντ το 95% των απαιτήσεών του.
Φυσικά, μεγάλο μερίδιο ευθύνης για αυτή την κατάσταση έχει ιστορικά και ο ΟΗΕ ο οποίος υιοθέτησε την πρωτοφανή θέση, η ιδιότητα του πρόσφυγα να κληρονομείται, εξαιρετικά όταν πρόκειται για τους Παλαιστίνιους. Με αυτόν τον τρόπο μεταφέρεται από γενιά σε γενιά η αντίληψη του αιώνιου πρόσφυγα, εξού και η ύπαρξη μετά από 80 και 60 χρόνια των προσφυγικών καταυλισμών. Έτσι συντηρείται και αναπαράγεται το όραμα της επιστροφής, που αποτελεί και τον κινητοποιητικό μύθο των ένοπλων οργανώσεων των Παλαιστινίων και όχι μόνον.
Η ισλαμοαριστερά, εγχώρια και ευρωπαϊκή, από την 7η Οκτωβρίου και μετά θεωρεί πως το πρόβλημα είναι ο ακροδεξιός Νετανιάχου και όχι η Χαμάς. Αδυνατεί να απαντήσει στο ερώτημα που θέτει ο κοινός νους «τι σόι άνθρωποι είναι οι Παλαιστίνιοι που προτιμούν να πεθάνουν 14.000 παιδάκια από το απελευθερώσουν 58 ομήρους, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι ήδη νεκροί;» Τα 14.000 παιδάκια από τη μια μεριά είναι υποψήφιοι «μάρτυρες» του αγώνα και από την άλλη ένα ισχυρό προπαγανδιστικό όπλο για τους «πασιφιστές» και «ανθρωπιστές» της Δύσης, οι οποίοι μονίμως κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους και αναμασούν κάθε αυθαίρετη και κατασκευασμένη είδηση που έρχεται από τη Γάζα.
Να μην ξεχνούμε πως η Χαμάς εξακολουθεί να ελέγχει τη ροή πληροφοριών, ανθρώπων και προμηθειών. Πριν από δύο μέρες ο εκπρόσωπος της Παλαιστινιακής Ερυθράς Ημισελήνου, Γιουνίς Αλ Χαντίμπ, κατήγγειλε πως οι προμήθειες που μπήκαν στη Γάζα στις 22 Μαϊου ποτέ δεν έφτασαν στους κατοίκους της. Είναι δε γνωστό πως πρώτα η Χαμάς τροφοδοτεί τα μέλη της με τρόφιμα και λοιπά εφόδια, αποθηκεύοντας στις σήραγγες μεγάλες ποσότητες, εν γνώσει των οργανώσεων του ΟΗΕ και ό,τι απομένει το διανέμει στους απλούς ανθρώπους.
Σήμερα η λύση είναι απλή: προτού η ισλαμοαριστερά αρχίσει να θρηνεί υποκριτικά για τα «14000 μωρά», ας καλέσει τους τρομοκράτες να απελευθερώσουν όλους τους ομήρους και στη συνέχεια να εγκαταλείψουν τη Γάζα. Δεν το κάνουν γιατί θέλουν τη Χαμάς και την επόμενη μέρα στην περιοχή. Όσον αφορά την εγχώρια ισλαμοαριστερά προτιμά να υποστηρίζει τα ενεργούμενα του Ερντογάν και να πολεμά το κράτος που, αν κάτι συμβεί, θα σταθεί στο πλευρό μας. Αλλά τι να πούμε για αυτούς που την άνοιξη του 2020 τάχθηκαν με τους παράνομους εισβολείς και όχι με τις ελληνικές δυνάμεις ασφαλείας και τους εθνοφύλακες;
