Το δικαίωμα στο όνειρο διεκδικούν στον ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει του συνεδρίου που ανοίγει την αυλαία του την Πέμπτη. Η Όλγα Γεροβασίλη δηλώνει πως θα κάνουν ό,τι μπορούν για να ανακτήσουν την αξιοπιστία τους, ενώ ο Σωκράτης Φάμελλος μας διαβεβαιώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταθέσει κυβερνητική πρόταση.
Την ίδια στιγμή ο Γιάννης Ραγκούσης σκορπά νότα ευθυμίας, γράφοντας ότι «η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ είναι παρατεταμένη και πολυετής, διότι είναι πρωτίστως αξιακή. Είναι κρίση που απορρέει από την αμφισβήτηση του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς. Και μας… συγκλονίζει γράφοντας ότι αυτές οι αξίες είναι «η προσφορά με ανιδιοτέλεια, η εντιμότητα, η συλλογικότητα, η αλληλεγγύη και βεβαίως η αυτοθυσία». Μα… την είδαμε μετά το 2015.
Φυσικά και υπήρξε αυτοθυσία όταν ένας ολόκληρος κόσμος τυλίχτηκε σε ένα ενθουσιαστικό όνειρο, να πολεμήσει για να φέρει την «ισότης»…Πολλές ζωές δόθηκαν με αυτοθυσιαστικό ηρωισμό, κάτι που σαφώς εντοπίστηκε και στην αντίπαλη πλευρά. Αλλά η μαεστρική προπαγάνδα της Αριστεράς χαρτογράφησε όλους τους αριστερούς ως ήρωες και όλους τους αντιπάλους (μαζί και τους κεντρώους) ως δωσίλογους και γερμανοτσολιάδες. Άλλωστε τι Πλαστήρας τι Παπάγος.
Αυτές τις κατηγορίες αναβίωσαν και στην μνημονιακή περίοδο, αλλά με τα 100 δισ. που στοίχησε η διακυβέρνησή τους και η υπαγωγή της δημόσιας περιουσίας στο Υπερταμείο για 100 χρόνια, δεν υπέστη η Αριστερά κάποια αυτοθυσία. Υπέστημεν όλοι μαζί ακούσια θυσία.
Το συνέδριο έρχεται σε μια στιγμή διαδοχικών φιάσκων στην υπόθεση των Τεμπών στην οποία είχε υπερεπενδύσει ο Φάμελλος. Η εχθρική εμμονή να συμπεριλάβει τον Μητσοτάκη στους κατηγορούμενους, ακύρωσε την συνεργασία με τη Νέα Αριστερά, οι ψήφοι της οποίας υπεραρκούσαν για να υποβάλει πρόταση για προανακριτική. Και ίσως ήταν το πρώτο δειλό βήμα για συνεργασία των δύο φορέων.
Ακολούθως ξέπεσε στην ανάγκη του Κασσελάκη ο οποίος με τη γνωστή του…σοβαρότητα, του επεφύλαξε το μέγα φιάσκο. Ενώ στην αρχή οι βουλευτές του συνυπέγραψαν την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, στην συνέχεια με τρόπο πρωτοφανή στα κοινοβουλευτικά χρονικά, απέσυραν την υπογραφή τους από ήδη πρωτοκολλημένη πρόταση!
Συνυπέγραψαν την πρόταση της Καρυστιανού, που κατηγορεί τον πρωθυπουργό για εσχάτη προδοσία. Μόνο για Γουδή δεν απείλησε. Σημειωτέον τέτοιες προτάσεις καταθέτουν τα κόμματα. Είναι η πρώτη φορά που βουλευτές κομμάτων νομιμοποιούν την πρόταση προανακριτικής από έναν ιδιώτη!
Και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ καθεύδει δημοσκοπικά και αφυδατώνεται πολιτικά, σήμερα αναμένεται η ομιλία Τσίπρα στο ομώνυμο Ινστιτούτο του, για να σμιλέψει το νέο του προφίλ, που κατά τους αγιογράφους του, θα τον καταστήσει πρόσωπο διεθνούς εμβέλειας και πυροδότη της δημιουργίας ενός ειρηνιστικού κινήματος στις δυο ακτές του Ατλαντικού! ( ζήλεια η Γκρέτα Τούνμπεργκ, θα μείνει με την άδοξη θαλάσσια βόλτα ως το Ισραήλ).
Στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που ξεκινά την Πέμπτη, παρότι ακόμη βουλευτής του κόμματος, ο Αλέξης θα παραστεί μόνο στην εναρκτήρια ομιλία του Σωκράτη Φάμελλου. Σαν παρατηρητής δηλαδή, όπως και οι προσκεκλημένοι εκπρόσωποι των άλλων κομμάτων. Αυτοί τουλάχιστον θα χαιρετίσουν και θα ευχηθούν ευόδωση των εργασιών.
Το συνέδριο υποτίθεται ότι στοχεύει στην πολιτική, ιδεολογική και οργανωτική ανασύνθεση του κόμματος. Αυτά όμως δεν θα υπάρξουν χωρίς μια προγραμματική πρόταση που θα είναι πειστική για τον λαό. Μια συνολική πρόταση που θα πείθει ως εναλλακτική δυνατότητα για τη διακυβέρνηση της χώρας, και η οποία τουλάχιστον θα είναι εξίσου αποτελεσματική με την αντίστοιχη Μητσοτακική.
Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιμάχεται τον Μητσοτάκη σε προγραμματικό επίπεδο. Εξαντλείται σε υστερικό αντιμητσοτακισμό. Αυτό δείχνουν οι κατηγορίες περί καθεστώτος (ξέρουν οι αριστεροί από καθεστώτα), ή από την ατυχήσασα πρόταση της προανακριτικής που περιλάμβανε και τον πρωθυπουργό.
Όπως και από τις εριστικές επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις Φάμελλου στη Βουλή: «θα έρθετε κύριε πρωθυπουργέ να καταθέσετε στην προανακριτική;». Αυτός ήταν ο καημός του. Η εικόνα του πρωθυπουργού να ερωτάται από τους βουλευτές με ερωτήσεις σκοπιμότητας για να γίνει τζέρτζελο.
Ο αντιμητσοτακισμός θα μπορούσε να ήταν το καύσιμο, το προωθητικό εργαλείο για την επίτευξη του στόχου, αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει αυτοσκοπός αφού ολοκληρωμένος στόχος που να πείθει για επιτυχή διακυβέρνηση της χώρας, δεν υπάρχει.
Η όπως γράφει ο Δ. Τεμπονέρας «Η Αριστερά δεν έχει εναλλακτική πρόταση για μια νέα μορφή οργάνωσης της κοινωνίας. Δεν έχει καταφέρει ακόμα να απαντήσει στο εθνικό, στο παραγωγικό και στο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας (dnews).
Έχει όμως υπερβάλλοντα αντιμητσοτακισμό. Τον θεωρεί ως ελιξίριο ζωής, αλλά μετατρέπεται σε τοξίνη που αφαιρεί από τον ΣΥΡΙΖΑ πολιτική ικμάδα. Η κοινωνία θέλει προτάσεις και όχι αντιμητσοτακικές υστερίες.
Και δεν διαθέτουν την πολιτική ορθοφροσύνη να κατανοήσουν πως με αυτή την τακτική ματαιοπονούν, αφ΄ής στιγμής ο Μητσοτάκης προηγείται μακράν σε καταλληλότητα και η ΝΔ σε ποσοστά.
