Είναι απορίας άξιον πως καταφέρνουν στο ΠΑΣΟΚ να χάνουν τις εντυπώσεις ακόμη και σε περιπτώσεις που η κυβέρνηση πιέζεται από τα γεγονότα!
Στην ψηφοφορία που αφορούσε τη διαχείριση αιτήσεων ασύλου και τη διαδικασία επαναπατρισμών, το ΠΑΣΟΚ ως Πόντιος Πιλάτος ψήφισε «παρών» αποφεύγοντας την ευθύνη μιας θετικής ή αρνητικής ψήφου. Ναι τα μέτρα Πλεύρη ήταν εσπευσμένα και εξ αυτού είχαν έντονο το στοιχείο της προχειρότητας, κάτι που προδικάζει αναποτελεσματικότητα.
Οφείλονταν είτε στο ξάφνιασμα ενός νέου σε αυτή τη θέση υπουργού που έπρεπε κάτι να παρουσιάσει, είτε στόχευσαν στη δημιουργία επικοινωνιακών εντυπώσεων.
Ούτως ή άλλως το ΠΑΣΟΚ με τη χλιαρή μεσοβέζικη στάση που επέλεξε, αποκόπηκε και από τα δύο μεγάλα τμήματα των ψηφοφόρων: Εκείνων που είναι εχθρικοί στην παρουσία μεταναστών και των αντιπάλων τους (περί αντίπαλων ομάδων πρόκειται), ήτοι των open borders και των καλοπροαίρετων κεντροαριστερών και φιλελευθέρων, που δεν κατανοούν τις κοινωνικές επιπτώσεις της μαζικής εισροής ισλαμικού στοιχείου στην Ευρώπη.
Για να δικαιολογήσει το «παρών» πρότεινε εξίσου αναποτελεσματικά μέτρα: Όπως «ταχύτατη αξιολόγηση των αιτήσεων ασύλου (πόσο θα συμπτυχθεί μια διαδικασία που απαιτεί μήνες; ), άμεση απόρριψη όσων δεν πληρούν τα κριτήρια προστασίας και γρήγορο επαναπατρισμό (κάτι που δεν μπορεί να γίνει με επιτυχία γιατί οι χώρες τους δεν τους δέχονται).
Επανέλαβε και ότι η θέση του είναι μία και θεσμική: Να αλλάξει το «Δουβλίνο» ώστε η αίτηση ασύλου να μπορεί να γίνει σε κάθε κράτος της ΕΕ με προγράμματα κατανομής και μετεγκατάστασης, με βάση τον πληθυσμό κλπ.
Ωραία αλλά αυτή είναι μια συζήτηση για τηλεοπτικά πάνελ και φληναφήματα αρθρογράφων στον Τύπο, όχι για κόμμα που θέλει να πείσει ότι μπορεί αύριο να κυβερνήσει. Γιατί η συζήτηση περί αλλαγής της συνθήκης του Δουβλίνου (για την θέσπιση της οποίας ατυχώς ευθύνεται ο Σημίτης), είναι μια κολόνια που κρατάει χρόνια. Δεν την αποδέχονται οι κεντροευρωπαϊκές χώρες. Και στο μεταξύ οι μετανάστες συνεχίζουν να έρχονται.
Το δεύτερο «παρών» έφθειρε περισσότερο την όποια εικόνα εν δυνάμει κυβερνησιμότητάς του. Δεν τόλμησε να πάρει θέση σε μια μήνυση σκοπιμότητας της κας Καρυστιανού, που ζητούσε την άρση της ασυλίας με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, των 14 βουλευτών της ΝΔ που συμμετείχαν στην προανακριτική για τον πρώην υφυπουργό Χρήστο Τριαντόπουλο.
Το ωραίο είναι πως το ΠΑΣΟΚ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝεΑρ δήλωσαν πίστη στο άρθρο του συντάγματος που εντέλει ότι οι βουλευτές απολαύουν ασυλίας για απόψεις ή ψήφους τους στο κοινοβούλιο, όπερ σημαίνει ότι δεν μπορούν να διωχθούν ποινικά για τις κοινοβουλευτικές τους πράξεις. Άλλωστε το ίδιο είχε εισηγηθεί και η επιτροπή κοινοβουλευτικής δεοντολογίας. Αλλά βρήκαν πρόσχημα ότι η ΝΔ παραβίασε το σύνταγμα με τη διαδικασία που ακολουθήθηκε!
Πιο πρόσφατο επεισόδιο αφορά την αδιανόητη δήλωση του εκπροσώπου Τύπου Κώστα Τσουκαλά (άρα του Νίκου Ανδρουλάκη), ο οποίος είχε πει ότι αν στηρίξουν οι βουλευτές της ΝΔ την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για προανακριτική, τότε και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα στηρίξει τη «γαλάζια» πρόταση για εξεταστική.
Με μια τέτοια πρόταση έδωσε το δικαίωμα στον κυβερνητικό εκπρόσωπο Παύλο Μαρινάκη να σχολιάσει σαρκαστικά: «Νομίζουν στο ΠαΣοΚ ότι είμαστε σε συνέδρια νεολαιών της δεκαετίας του ’90, όπου γίνονταν διαπραγματεύσεις για τη σύνθεση των Οργάνων. Είναι σοβαρό ζήτημα η «πληγή» των αγροτικών επιδοτήσεων, κρατάει πολλά χρόνια».
Έχουμε ξαναγράψει ότι η κυβέρνηση επιχείρησε φυγή προς τα μπρος, προτείνοντας εξεταστική επιτροπή από το 1998 για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, προκειμένου οι ευθύνες της να διαχυθούν μέσα στη γενική ανομία που επικράτησε στους ανθοφόρους αγρούς των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων.
Αλλά η πρόταση για ένα τέτοιο deal εκπέμπει προς τους ψηφοφόρους την εικόνα ενός κόμματος με έλλειψη αρχών. Δώσε μου για να σου δώσω. Και δεν είμαστε αφελείς, αυτά συμβαίνουν όχι μόνο στον κόσμο των φοιτητικών οργανώσεων, αλλά και στην κοινοβουλευτική ζωή. Μόνο που γίνονται με συνεννοήσεις εν κρυπτώ. Ουδείς φωνάζει την αφέλειά του.
