Το ομοφοβικό και πέρα από κάθε όριο παραλήρημα του Αχιλλέα Μπέου, χθες το βράδυ, προκάλεσε έντονες πολιτικές αντιδράσεις, αλλά και την παρέμβαση της Δικαιοσύνης, σε ανώτατο επίπεδο. H Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου απέστειλε παραγγελία για έρευνα σε βάρος του Αχιλλέα Μπέου με βάση τις διατάξεις του αντιρατσιστικού νόμου, προκειμένου να διερευνηθεί αν η δήλωσή του θα μπορούσε να προκαλέσει διακρίσεις, μίσος και βία κατά ομάδας προσώπων που προσδιορίζονται με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό και συγκεκριμένα σε βάρος των ομοφυλοφίλων.
Οι δηλώσεις Μπέου καταδικάστηκαν από το σύνολο του πολιτικού κόσμου, με δηλώσεις και ανακοινώσεις των κομμάτων. Η Νέα Δημοκρατία καταδικάζοντας απερίφραστα την επίθεση κατά του Στέφανου Κασσελάκη, έθεσε το θέμα σε μία άλλη διάσταση, με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να ζητά να στεκόμαστε συνολικά απέναντι σε τέτοιες πρακτικές και όχι να ανεχόμαστε μέσα στο κόμμα μας αντίστοιχες συμπεριφορές.
Η αναφορά αυτή φέρνει στο νου παλαιότερες αντίστοιχες χυδαίες αναφορές, που έχουν ακουστεί στο δημόσιο πολιτικό διάλογο. Μία από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές, ήταν τον Ιούνιο 2015, όταν ο Πάνος Καμμένος, ως εταίρος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μέσα στην ολομέλεια της Βουλής, έλεγε απευθυνόμενος στους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και αναφερόμενος στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά εν μέσω μνημονίων, «στα τέσσερα εσείς, στα τέσσερα». Ενώπιον της δικαιοσύνης είχε βρεθεί και ο πρώην βουλευτής των ΑΝΕΛ, Νίκος Νικολόπουλος, για ομοφοβικές δηλώσεις που είχε κάνει το 2016.
Προφανώς, δεν είναι μόνο αυτές οι περιπτώσεις και προφανώς οι χυδαίες επιθέσεις δεν αφορούν μόνο σε ομοφοβικά σχόλια. Αφορούν και στους χαρακτηρισμούς, τις λεκτικές επιθέσεις, τα υποτιμητικά σχόλια, τις απειλές υπό τον μανδύα της πολιτικής θέσης. Τα κοινωνικά δίκτυα, άλλωστε, έχουν αποδειχθεί «πεδίον δόξης λαμπρόν» για πολλά πολιτικά στελέχη. Και αυτές οι περιπτώσεις, ενδεχομένως να μην εμπίπτουν στον ποινικό κώδικα και να μην χρήζουν εισαγγελικής παρέμβασης, δημιουργούν, όμως, ένα τοξικό πολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο κινείται πολύ συχνά, κυρίως τα τελευταία χρόνια, η πολιτική και κοινοβουλευτική ζωή του τόπου.
Πάντοτε, σχόλια όπως αυτά του Αχιλλέα Μπέου, προκαλούν αίσθηση και κρίνονται καταδικαστέα, χωρίς καμία υποσημείωση. Ας μην πέφτουμε, όμως, από τα σύννεφα. Ίσως, να είναι τελικά μόνο στο χέρι των πολιτών και των ψηφοφόρων να παίρνουν την ευθύνη των επιλογών τους, να απορρίψουν στην πράξη τέτοιες πρακτικές και να απαιτήσουν ένα υγιές πολιτικό σκηνικό.
