Κορνήλιος Καστοριάδης, περί Αράβων και αποικιοκρατίας:
«Pierre Ysmal: «Η αποικιοκρατία αποτελεί το μείζον αμάρτημα της Δύσης», ισχυρίζεται ο Claude Levi Strauss. Η εκτίμηση σας;
Καστοριάδης: «Ο ισχυρισμός είναι ιστορικά εσφαλμένος. Οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι, οι Άραβες επιχείρησαν όλοι και έφεραν σε πέρας τεράστια εγχειρήματα αποικισμού. Οι Άραβες παρουσιάζονται τώρα σαν τα αιώνια θύματα της Δύσης. Είναι μια τραγελαφική μυθολογία. Οι Άραβες ήταν από τον καιρό του Μωάμεθ κατακτητικό έθνος, που επεκτάθηκε στην Ασία, την Αφρική και την Ευρώπη (Ισπανία, Σικελία, Κρήτη) εξαραβίζοντας τους κατακτημένους πληθυσμούς. Πόσοι «Άραβες» υπήρχαν στην Αίγυπτο στις αρχές του 7ου αιώνα; Η σημερινή επέκταση των Αράβων (και του Ισλάμ) είναι προϊόν της κατάκτησης και του περισσότερο ή λιγότερο αναγκαστικού προσηλυτισμού των υποταγμένων πληθυσμών στο Ισλάμ».
Στην Ευρώπη του διαφωτισμού, της ανεξιθρησκείας και της ελευθερίας της έκφρασης, ένας καθηγητής αποκεφαλίζεται επειδή έδειξε στην τάξη του σκίτσα του Μωάμεθ. Ήταν η τελευταία κατά σειράν τελετουργία αίματος που σκηνοθέτησαν οι φανατικοί ισλαμιστές. Όπως είπε ο φιλόσοφος Πασκάλ Μπρυκνέρ στη Le Figaro: «Στόχος ήταν ο πιο ιερός προμαχώνας της Δημοκρατίας: Ένα σχολείο και ένας καθηγητής. Συνιστά μια προειδοποίηση σε όλο το διδακτικό προσωπικό ότι πρέπει να κλείσει το στόμα του. Είναι κήρυξη πολέμου».
Είκοσι μέρες πριν, ενώ ήταν σε εξέλιξη η δίκη για το λουτρό αίματος των 12 νεκρών στο σατιρικό περιοδικό Charlie Hebdo, το 2015, ισλαμιστής επιτέθηκε με μπαλτά, και τραυμάτισε τέσσερις ανθρώπους, εκ των οποίων οι δύο σε βρέθηκαν σε κρίσιμη κατάσταση.
Πέραν του Charlie Hebdo: Τον Νοέμβριο του 15 ισλαμιστές τρομοκράτες μακέλεψαν άλλους 130 ανθρώπους και τραυμάτισαν άλλους 350 ( 90 νεκροί στον συναυλιακό χώρο Bataclan και οι υπόλοιποι στις αυλές πολλών μπαρ και εστιατορίων). Παρόμοια και στη Νίκαια, στην Κυανή Ακτή το 2016, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 86 άνθρωποι και να τραυματιστούν πάνω από 400.
Πριν και μετά, είχαν υπάρξει οι επιθέσεις των «μοναχικών λύκων», στη Μονρούζ, στο Σασιέ (όπου ένας άνδρας αποκεφάλισε τον εργοδότη του και κατόπιν, ανέμιζε ισλαμιστικά λάβαρα), στην Τουλούζη, στο Μοντομπάν, στην Καρκασόν, την Τρεμπ, στο Σεν Ετιέν ντι Ρουβρέ, και αλλού.
Η αρχή των χτυπημάτων του ισλαμοφασισμού είχε ξεκινήσει το 2006 όταν ένας Δανός δημοσιογράφος τόλμησε να απεικονίσει τον Μωάμεθ σε σκίτσο. Οι απειλές και το μποϋκοτάζ των μουσουλμάνων ανάγκασαν τη φιλελεύθερη Δανία να ζητήσει συγνώμη (κάτι που ποτέ ουδείς χριστιανός θα απαιτούσε στη Ευρώπη. Και αν υπήρχαν κάποιες σέχτες προκατακλυσμιαίων χριστιανών να το απαιτήσουν για κάποια εικονοκλαστικά σκίτσα του Χριστού, μάλλον θυμηδία θα προκαλούσαν).
Ξεπερνά τον χώρο σχολιασμού μιας στήλης η ιστορική καταγραφή ανά την Ευρώπη των αιματηρών δράσεων του ισλαμικού φονταμενταλισμού, και οι αλλαγές που απαιτητικά έχει επιφέρει στις κοινωνίες με αποτέλεσμα να υποχωρεί ο δυτικός φιλελεύθερος τρόπος ζωής. Τα γκέτο ας πούμε των δυτικών μεγαλουπόλεων. Οι αυτόνομες ζώνες στις μουσουλμανικές κοινότητες που ακολουθούν δικούς τους μεσαιωνικούς νόμους της Σαρίας. Οι κοινότητες που διαβιούν μακράν του εθιμικού και δικαιϊκού ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Στην αρχή οι επιθέσεις, όπως αυτή των Δίδυμων Πύργων, εξελήφθησαν από την Αριστερά ως μεταχρονολογημένη αντίδραση στις σταυροφορίες και την αποικιοκρατία.
Όταν η Αριστερά είδε ότι εκπορεύονται από αφηνιασμένη ολοκληρωτική θρησκοληψία, έγινε πιο χλιαρή στην υπεράσπισή τους, και αυτή την ανέλαβαν οι «δικαιωματιστές» και ένα μικρό τμήμα της Αριστεράς, η Αριστερά της μπούργκας. Άγχος τους η διαφύλαξη του δικαιώματος στη διαφορετικότητα (την οποία θανατώνουν με μαχαίρι οι Ισλαμιστές), και αγωνία τους τους μην τυχόν και χαρακτηριστούν όλοι οι μουσουλμάνοι φονιάδες.
Ουδείς χαρακτήρισε όλους τους μουσουλμάνους ως φονιάδες. Αλλά αυτοί που μακελεύουν στην Ευρώπη ( όπως και τους Χριστιανούς της Μέσης Ανατολής), είναι! Δεν είναι Βουδιστές, Ινδουιστές, Κομφουκιανιστές, Ανιμιστές, Ταοϊστές, Σιντοϊστές ή οπαδοί του Κρίσνα. Είναι μουσουλμάνοι.
Και μόνο που η Ευρώπη κιότεψε και άλλαξε το χαρτοφυλάκιο του Μαργαρίτη Σχοινά «Προστασία του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής» ( επειδή αντέδρασαν μουσουλμάνοι, φιλελεύθεροι και αριστεροί), δείχνει το μέγεθος της υποταγής της δυτικής φιλελεύθερης διανόησης, αλλά και της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, στον ισλαμικό φονταμενταλισμό.
Ο Μακρόν κατάλαβε..
Ο Εμμανουέλ Μακρόν είναι ο μόνος δυτικός ηγέτης που έχει κατανοήσει ότι η ισλαμική διείσδυση αποτελεί κίνδυνο και δεν έχει σχέση με τα τετριμμένα τσιτάτα της διεθνιστικής Αριστεράς και του αβροδίαιτου κοσμοπολίτικου «φιλελευθεράτου», περί ρατσισμού, συντηρητικής στροφής των δυτικών κοινωνιών, και άλλων φληναφημάτων.
Γι’ αυτό εισήγαγε νομοσχέδιο το οποίο θα συζητηθεί τον Δεκέμβριο στη Βουλή, ενώ θα ψηφιστεί τον Ιανουάριο. Το νομοσχέδιο προβλέπει μεταξύ άλλων, τον περιορισμό της ξένης επιρροής στο γαλλικό Ισλάμ, επενδύοντας σε μια γενιά ιμάμηδων που θα έχουν εκπαιδευτεί και πιστοποιηθεί στη Γαλλία (ως τώρα Τουρκία, Μαρόκο και Αλγερία, στέλνουν εκατοντάδες ιμάμηδες στα μουσουλμανικά ιεροδιδασκαλεία - Μεντρεσέδες - της Γαλλίας)!
Στόχος του είναι ένα Ισλάμ του διαφωτισμού συμβατό με τις αξίες της Γαλλίας. Όμως το νομοσχέδιο συνάντησε αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και το εξωτερικό. Καθόλου π.χ. δεν άρεσε στον Ερντογάν. Η φιλική του εφημερίδα Γενί Σαφάκ» κατηγόρησε τον Γάλλο Πρόεδρο ότι «κηρύσσει πόλεμο στο Ισλάμ», και ότι ακολουθεί το δρόμο των νεοναζιστών και της ακροδεξιάς ( sic). Βέβαια αναδύονται και νομικά προβλήματα, όπως το γεγονός ότι η Γαλλία είναι κοσμικό κράτος και δεν παρεμβαίνει στη θρησκεία. Παράλληλα κυκλοφορούν και οι «αριστερές» προσεγγίσεις ότι για όλα φταίει η φτώχεια και η κοινωνική περιθωριοποίηση.
Λες και ο δολοφόνος που αποκεφάλισε τον άτυχο καθηγητή Σαμουέλ Πατί, το έκανε λόγω φτώχειας, και όχι λόγω των σκίτσων του Μωάμεθ, που έχουν στοιχίσει τη ζωή τόσων ανθρώπων!
