Του Γιώργου Φιντικάκη
Σε πολιτική απομόνωση βρίσκεται η βιομηχανία, σύμφωνα με τον επιχειρηματικό κόσμο, αφού το αναπτυξιακό μοντέλο συνεχίζει να πριμοδοτεί την δημιουργία σουβλατζίδικων, καφέ και μπαρ, αντί για εργοστάσια.
«Τα στερεότυπα του παρελθόντος συνεχίζουν να θέλουν την χώρα να μην είναι κατάλληλη για την παραγωγή, και να εμφανίζουν την βιομηχανία κατάλοιπο του παρελθόντος», ανέφερε μιλώντας σε εκδήλωση του ΙΟΒΕ για την μεταποίηση, ο Μιχάλης Στασινόπουλος, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΒΙΟΧΑΛΚΟ και εκ των εμπνευστών της πρωτοβουλίας «Ελληνική Παραγωγή».
Σε τοποθέτησή του κατά την παρουσίαση μελέτης του ΙΟΒΕ με τίτλο «Ο τομέας μεταποίησης στην Ελλάδα», ο κ. Στασινόπουλος είπε ότι η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να βρίσκεται ακόμη σε αναζήτηση του παραγωγικού μοντέλου που δεν θα στηρίζεται αποκλειστικά στην κατανάλωση. «Κάποτε υπήρχε μια ολόκληρη πολιτική τάξη που δεν ανέφερε καν την λέξη βιομηχανία», είπε χαρακτηριστικά, μιλώντας ταυτόχρονα για το σημερινό αντίξοο και ρευστό περιβάλλον, γεμάτο από έλλειψη κινήτρων και πληθώρα αντικινήτρων.
Το στίγμα της μελέτης του ΙΟΒΕ επιχειρεί να δείξει ότι η βιομηχανία μπορεί να αποτελέσει μέρος της λύσης, και πως το μέλλον της ελληνικής επιχειρηματικότητας δεν μπορεί να εξαντλείται σε καφετέριες, μπαρ και σουβλατζίδικα. Στο πλαίσιο της μελέτης, που έγινε με την ευθύνη του καθηγητή Άγγελου Τσακανίκα, υπό τον συντονισμό του γενικού διευθυντή του ΙΟΒΕ Νίκου Βέττα παρουσιάσθηκε ένα υποθετικό σενάριο, σύμφωνα με το οποίο θα μπορούσαμε να προκαλέσουμε – με το κατάλληλο μείγμα πολιτικής- ένα θετικό οικονομικό σοκ που θα τόνωνε σε τέτοια επίπεδα την δραστηριότητα της μεταποίησης, έτσι ώστε η προστιθέμενη αξία της να επανέρχονταν στα επίπεδα του 1995, πριν ξεκινήσει δηλαδή η μακρά πορεία αποβιομηχάνισης της χώρας. Σε αυτό το σενάριο, το ΑΕΠ θα αυξανόταν κατά 7,2 δισ. ευρώ και η απασχόληση κατά συνολικά 163.000 θέσεις εργασίας. Αλλά οι συντάκτες της έκθεσης δεν ήταν σε θέση να τοποθετήσουν χρονικά το σημείο αυτό, που καλώς εχόντων των πραγμάτων θα γίνει σταδιακά, και θα πάρει χρόνια.
Σε κάθε περίπτωση, προκειμένου να επιβεβαιωθεί αυτό το σενάριο, χρειάζεται ένας ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης 1,5%, που προϋποθέτει να ξεκολλήσουμε από τα επίπεδα των 20 δισ ευρώ στα οποία έχουν «σκαλώσει» τα τελευταία χρόνια οι επενδύσεις στην Ελλάδα, προκειμένου η βιομηχανία να σκαρφαλώσει από το 8,8% του ΑΕΠ (2016) στο 15% σε βάθος χρόνου, όσο δηλαδή ο ευρωπαϊκός μέσος όρος.
Αν ποτέ το πετύχουμε, τα οφέλη θα είναι πολλά, καθώς η μεταποίηση έχει ισχυρά πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα. Για κάθε 1 ευρώ προστιθέμενης αξίας της μεταποίησης, στο ΑΕΠ της οικονομίας προστίθενται συνολικά 3,1 ευρώ. Για κάθε 1 εκατομμύριο ευρώ κύκλου εργασιών της μεταποίησης, προστίθενται στην απασχόληση συνολικά 22 θέσεις εργασίας. Και για κάθε θέση εργασίας στην μεταποίηση δημιουργούνται συνολικά στην οικονομία 3,5 θέσεις.
