Κάποιοι θα μπορούσαν επίσης να κάνουν λόγο για τα νομικά ως επικίνδυνη, «αντιλογική» ή ακόμη και ως αντικοινωνική επιστήμη. Μετά λόγου γνώσεως ίσως. Έστω και αν κάποιοι άλλοι θα αθώωναν τη νομική ως επιστήμη, δακτυλοδεικτούντες μόνο τους λειτουργούς της, ως συχνά καιροσκόπους ή δικολαβικά καλύπτοντες τις όποιες πολιτικές απόψεις και προτιμήσεις τους υπό την «αυθεντία» του νομικώς έγκυρου ή απλώς αποδεχόμενους την αυτολογοκρισία του θεωρούμενου πολιτικώς ορθού λόγου.
Εν πάση περιπτώσει σε μια εποχή όπου η υπερευαισθησία για την «ευλαβή τήρηση της συνταγματικής νομιμότητας», όπως προσπαθούν να την εκφράσουν κάποιοι συνταγματολόγοι, φτάνει μέχρι και να ευνουχίζει την πολιτική δράση κορυφαίων και μη στερούμενων ευθυκρισίας, ορθοφροσύνης και κοινής λογικής κυβερνητικών παραγόντων, καταλήξαμε στο αναπόφευκτο: Να αποτελεί κοινή παραδοχή το ότι η πολιτεία έχει συνταγματικό κώλυμα να καταστήσει γενικώς υποχρεωτικό τον εμβολιασμό, τον οποίο τα μέχρι σήμερα ποσοτικοποιημένα δεδομένα και ευρήματα αποδεικνύουν τόσο μικρής επικινδυνότητας και τόσο μεγάλης προστατευτικής ικανότητας απέναντι στην παρούσα υγειονομική λαίλαπα.
Προσέξτε: Η πολιτεία που θεωρεί απόλυτο δικαίωμά της να στείλει τον απλό πολίτη στο πολεμικό μέτωπο, όταν βάσει (συχνά επισφαλών) πολιτικών εκτιμήσεων θεωρεί πως κινδυνεύουν τα υλικά, ηθικά ή συμβολικά συμφέροντα του λαού της, αποδέχεται πως έχει ανυπέρβλητο νομικό/συνταγματικό εμπόδιο να τον στείλει στον εμβολιαστικό κέντρο -όπου έχουν πάει δισεκατομμύρια ανθρώπων παγκοσμίως με απειροελάχιστες περιπτώσεις ανεπιθύμητων παρενεργειών- όταν βάσει αναμφίλεκτων επιστημονικών παρατηρήσεων κινδυνεύει η ίδια η επιβίωση μεγάλου τμήματος του λαού…
Η πολιτεία, η οποία θεωρεί αναφαίρετο δικαίωμά της να τιμωρεί τον πολίτη για συμπεριφορές ή μάλλον παραλείψεις που θα μπορούσαν ενδεχομένως να εκθέσουν μόνο τον εαυτό του σε κίνδυνο (πχ μη χρήση ζώνης ασφαλείας από αυτοκινητιστή ή κράνους από δικυκλιστή), υφιστάμενη «συνταγματολογική τρομοκρατία» αρνείται να καταστήσει αξιόποινη μια άλλη παράλειψη, εκθέτουσα μετά βεβαιότητος σε κίνδυνο το κοινωνικό όλον…
Και σαν να μην έφτανε αυτή η εκδοχή της συνταγματολογικής τρομοκρατίας ή του νομικού παραλογισμού, οι συνταγματολόγοι -που τουλάχιστον αποδέχονται το κρατικό δικαίωμα επιβολής του εμβολιασμού σε εξαιρετικά εξειδικευμένες κατηγορίες συμπολιτών μας- «ορίζουν» και τα όρια των συνταγματικώς ανεκτών κυρώσεων στους αρνητές της υπό διαμόρφωση νέας νομιμότητας: Για παράδειγμα για αρνούμενους να εμβολιαστούν λειτουργούς υγείας, προκειμένου αυτοί να μην μολύνουν νοσηλευόμενους, αποδέχονται την τρομακτική «ποινή» να υποχρεωθούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους από το σπίτι τους! Δυσκολεύεται να φανταστεί κανείς τη βαρβαρότητα μιας τέτοιας τιμωρίας στον πολιτισμένο 21ο αιώνα μας.
Οι «τιμωρημένοι» θα στερούνται της απόλαυσης του πρωινού ξυπνήματος το οποίο, εκτός από όμορφο, αποδεδειγμένα είναι και υγιεινό. Θα χάνουν -άλλος πρόσθετος παράγων επιβάρυνσης της υγείας τους- τη δυνατότητα να ενισχύουν την αυτοαμυνά τους και το σύστημα ανοσίας τους εκτιθέμενοι σωτηρίως, όπως οι εμβολιασμένοι συνάδελφοί τους, στις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις και ιώσεις.
Θα χάνουν την ευκαιρία, εγκλωβιζόμενοι στην κίνηση, να φλερτάρουν ευειδείς οδηγούς διπλανών επίσης ακινητοποιημένων αυτοκινήτων, ενδεχομένως δε να ανταλλάσσουν με αυτές και τηλέφωνα. (Το ενδεχόμενο της απώλειας μιας ανάλογης ευκαιρίας είναι μάλιστα αυτονοήτως πολλαπλάσιο για τους μετακινούμενους με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, αφού εκεί μπορεί να υπάρχει και δυνατότητα αναπόφευκτης σωματικής ώσμωσης, της οποία θα στερούνται οι οικουρούντες ανεμβολίαστοι).
Επίσης, μη μετακινούμενοι προς τα νοσοκομεία, και παρατείνοντες τον ύπνο τους, πιθανόν θα στερούνται ποιοτικών πρωινών ραδιοφωνικών εκπομπών, τις οποίες οι άλλοι θα ακούνε στα αυτοκίνητά τους. Αν σε αυτά προσθέσουμε πως, ως προέκταση της στέρησης της υγιεινής πρωινής αφύπνισης, οι αντιρρησίες συνείδησης θα υφίστανται την ψυχοφθόρο επίδραση μεταμεσονύκτιων εκπομπών με αρνητικό ηθικό πρόσημο, ικανή ενδεχομένως να τους στερήσει της μεταθανάτιας σωτηρίας, αλλά και το ενδεχόμενο να εθιστούν στον καταστροφικό για την οικονομική τους υπόσταση τζόγο, αντιλαμβάνεται κανείς πως η αναλγησία του διεστραμμένου συνταγματικού νου που επινόησε και εισηγείται τέτοια ποινή πρέπει να προσκρούσει στην κοινωνική αντίσταση της πολιτισμένης ανθρωπότητας.
Και όλα αυτά χωρίς να συνεκτιμηθεί το ενδεχόμενο ο αντιρρησίας γιατρός ή νοσηλευτής να υποχρεωθεί να εργάζεται σε μη ευχάριστη ή πρόσφορη κατοικία, κάτι που θα είχε προφανείς καταστροφικές επιπτώσεις στην ψυχική του υγεία (πέραν φυσικά της πλήξης και της μελαγχολίας που δημιουργεί η ακινησία, η οφειλόμενη στην ταύτιση εργασιακού χώρου και χώρου κατοικίας…).
Ενώ όμως η συνταγματολογική επιστήμη –έστω και αν αρχική της πρόθεση ήταν να προστατεύσει καλοπροαίρετα την ελευθερία των αντιρρησιών συνείδησης υγειονομικών- με βάση την αρχή «the way to hell is paved with good intentions» εμφανίζεται τελικά τόσο ανάλγητη, υπάρχουν και κακοπροαίρετοι ή ευτελείς που προβάλλουν λειτουργικού ή οικονομικού χαρακτήρα ενστάσεις:
«Θα μου κάνουν χημειοθεραπεία σπίτι τους;» διερωτάται ο ένας. «Η τοποθέτηση ουροκαθετήρα θα γίνεται κατ’ οίκον;», προβληματίζεται ο άλλος. Και όλοι μαζί: «Αν περιοριστούν σε διοικητική υποστήριξη, μέσω υπολογιστή, του υγειονομικού έργου των εμβολιασμένων συναδέλφων τους, θα παίρνουν τις ειδικές απολαβές που προβλέπονται για τους λειτουργούς του ΕΣΥ ή θα υποβαθμιστούν σε αυτές διοικητικών υπαλλήλων; Αυτό γίνεται νομικά;».
Εγώ, όμως, που είμαι καλοπροαίρετος, θα ήμουν πρόθυμος να δεχθώ πως υπάρχουν υπηρεσίες και πτυχές υποστήριξης, μέσω υπολογιστών, του κλινικού έργου των υγειονομικών που για να παρασχεθούν απαιτούν τις εξειδικευμένες γνώσεις γιατρών ή νοσηλευτών, άρα θα μπορούσε να συμβιβαστεί η κατ’ οίκον εργασία τους με την ειδική μισθολογική αντιμετώπισή τους. Η δική μου ένσταση όμως είναι …συνταγματολογικής υφής.
Έχει δε να κάνει με την πολυπλεύρως διακηρυσσόμενη, στο άρθρο 4, ισότητα των Ελλήνων πολιτών: Τι θα γίνει με τους αρνούμενους, επίσης για λόγους συνειδήσεως, να εμβολιαστούν οδηγούς Μέσων Μαζικής Μεταφοράς; Θα προσφέρουν και αυτοί, ώστε να τηρηθεί η ισότης, τις υπηρεσίες τους από το σπίτι; Αλλά εγώ –προεξοφλώ πως αυτή θα είναι η απάντηση- δεν είμαι συνταγματολόγος.
Και επειδή η νομική και ειδικώς η συνταγματολογική επιστήμη συνδέεται με ευρύτερα πολιτισμικά κεκτημένα, φαντάζομαι ότι θα γίνει αναφορά στη διαπίστωση του Όργουελ πως μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα…
* Ο Θανάσης Διαμαντόπουλος είναι Ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης
