Όσους περισσότερους, τόσο το καλύτερο. Είναι η απλή σκέψη των πολιτικών για όσους (ψηφοφόρους) νομίζουν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τους πιάσουν κορόϊδα οι πολιτικοί.
Ότι τα καταφέρνει στην κοροϊδία ο κ. Κασσελάκης, το αποδεικνύει καλύτερα η στάση πάμπολλων συντρόφων του «πρώην» Τσίπρα, οι οποίοι έχουν λουφάξει και έχουν υποστείλει την παντιέρα της αριστεράς και της απλής λογικής.
Απλώς αναρωτιούνται «τι θα βγάλει η κάλπη». Μετά θα δουν. Βλέποντας και κάμνοντας δηλαδή. Φοβερά πολιτικοποιημένα άτομα, λέμε τώρα.
Το ίδιο ισχύει και, λυπάμαι που το λέω στη δημοσιογραφική πλευρά. Καταδεκτικός, ο κ. Κασσελάκης δίνει τουλάχιστον μια συνέντευξη τη μέρα. Δεν κρύβεται. Είναι σίγουρος ότι ακόμη κι όταν θα τον ενοχλήσει μια δημοσιογραφική ερώτηση, απλώς θα πάει παρακάτω. Κάποτε μάλιστα αφού απειλήσει, με το χαμόγελο, τον δημοσιογράφο.
Εκεί όμως που η κοροϊδία βαράει ταβάνι, είναι η επίδειξη του που συντηρεί με τα πλούτη του. Δείχνει ζηλευτά κομμάτια ακίνητης περιουσίας (Hamptons, Κολωνάκι και Σπέτσες, μέχρι στιγμής) με στυλ έμπειρου μεγαλομεσίτη και ζηλευτού μέλους του Palm Royale.
Και χωρίς, συνήθως, να ερωτάται, καυχάται πως έχει ήδη βγάλει «αρκετά» ώστε να μη ξαναδουλέψει στη ζωή του. Κι αποπάνω λυπάται γιατί εδώ (στο Ελλάντα δηλαδή) οι νέοι άνθρωποι δεν τα καταφέρνουν να πιάσουν την καλή, όπως αυτός. Προφανώς πρέπει να τους μάθει να σαρώνουν τις καραβίδες.
Όταν όμως κάποιος δημοσιογράφος τον ερωτά τι θα λέει το «πόθεν έσχες» και πότε θα το καταθέσει, του επιτίθεται με ένα υποτιμητικό «δεν είσαι ο λογιστής μου» ή «γιατί να το δώσω πριν τις εκλογές» ή «δεν είναι ακόμη η προθεσμία» ή (δια της εκπροσώπου του) «δεν είναι ανοικτή η πλατφόρμα».
Μπούρδες!
Θα μπορούσε να έχει επιλέξει την τίμια οδό.
Δεν χρειάζεται ούτε «πόθεν», ούτε «έσχες». Μια απλή δήλωση περιουσιακών στοιχείων, άντε το τελευταίο W-2, όταν είχε εργοδότη ή το έντυπο 1040 όταν έγινε μπίζνεσμαν, όπως τα έκανε στην Αμερική, θα ήταν αρκετό.
Θα τα βρίσκαμε τα υπόλοιπα.
Καλύτερη θα ήταν βεβαίως, μια αναλυτική παρουσίαση, που θα την κατάθετε, με τις δέουσες εξηγήσεις, στο ελεγκτικό όργανο του κόμματος επί του οποίου έχει κάνει επιθετική εξαγορά.
Είναι προφανές ότι ο άνθρωπος κάποια καλή μπάζα έκανε. Από την Goldman Sachs πήρε μια καλή αμοιβή και μια καλή αποζημίωση απόλυσης. Από μια μικρή ναυτιλιακή του κ. Νομικού πήρε άγνωστο ποσό (ή ποσά), βρίσκεται σε δικαστική αντιδικία μαζί τους, αλλά ούτε για αυτήν δεν γνωρίζει κανείς κάτι περισσότερο. Από τις αστακοκαραβιδότρατες δεν ξέρουμε τίποτε, αν δηλαδή τις πούλησε, λέει απλώς ότι έκανε γερή μπάζα. Για την πατρική περιουσία, επί της οποίας υπάρχει δικαστική απαίτηση, ξέρουμε μόνον κάτι παράξενα για το «παραδικαστικό κύκλωμα».
Σκοτεινά πράγματα.
Είναι απίθανο πόσο σκότος συντηρεί, ο ίδιος και με επιμονή αλλά και πόση κοροϊδία καλλιεργεί όταν ισχυρίζεται ότι είναι «τετράδιο ανοικτό».
Αν ήθελε να είναι διάφανος, θα παρότρυνε (ή μήπως θα προκαλούσε κιόλας…) τους δημοσιογράφους να τον ανακρίνουν μέχρις εξαντλήσεως.
Αντιθέτως, αποφεύγει συστηματικά να καταθέσει το «πόθεν έσχες» έτσι όπως προβλέπεται στα καθ’ υμάς.
Με την περίπτωση Κασσελάκη, οι πολίτες δεν πρέπει να ξεχνούν το σοφό «Fool me once, shame on you; fool me twice, shame on me» (Αν με κοροϊδέψεις μια φορά, ντροπή σου, αν με κοροϊδέψεις και δεύτερη φορά, η ντροπή είναι όλη δική μου).
Το σημειώνω επειδή, στην περίπτωση της συγκεκριμένης παράταξης, υπάρχει ήδη η πρώτη φορά που κορόιδεψε πολλούς. Μένει, σε λίγες μέρες, να δούμε τι θα γίνει με τη δεύτερη.
Τρίτη δεν θα υπάρξει.
